Σχόλιο και μια συγκλονιστική μαρτυρία από τον Παύλο Λάλο

Ο συμπατριώτης μας συνταξιούχος δημοσιογράφος Παύλος Λάλος, με αφορμή το άρθρο μας για τους Κρανιώτες πεσόντες στον πόλεμο του '40, σχολιάζει με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο τις απώλειες στο χωριό μας και στο τέλος του σχολίου του καταθέτει μια συγκλονιστική μαρτυρία.

Ακολουθεί του κείμενο του Παύλου όπως μας το απέστειλε:

Τιμώντας τους νεκρούς πολεμιστές στη μάχη των συνόρων

Ο πόλεμος του 1940, που εξελίχθηκε σε ηρωική εποποιία για τον Ελληνικό Στρατό κατά του Ιταλοφασιστικού εισβολέα, είχε και τους πεσόντες Κρανιώτες που καλά κάνουμε και τους τιμούμε, και τους τραυματίες που κάπου εκεί αρχίζουμε και τα θολώνουμε, κοιτάζοντας τι πολιτικά φρονήματα είχε μετέπειτα.Πρέπει να τους τιμούμε και τους τραυματίες το ίδιο, γιατί πλήρωσαν με το αίμα τους και κομμάτια από το σώμα τους την υπεράσπιση της Πατρίδας όλων μας. Ήταν μια μάχη συνόρων που ενωμένοι οι Έλληνες αντιστάθηκαν, όπως και μετά στην επίθεση των Γερμανοναζιστών στα βόρεια σύνορα -οχυρά ΡΟΥΠΕΛ- αντιστάθηκαν οι Έλληνες στρατιώτες και υπέκυψαν στον ισχυρότερο εχθρό (ακολούθησε η κατάρευση του μετώπου και παράδοση- γυρισμός στα σπίτια -έναρξη ΚΑΤΟΧΗΣ.  Στον πόλεμο των συνόρων τα πήγαμε καλά. Μετά με τον εχθρό εντός της χώρας μας τα κάναμε άστα να παν, άλλος να θέλει να συνεχιστεί ο πόλεμος κατά των δύο κατακτητών, με άλλη μορφή, και άλλοι να συνεργάζονται με αυτούς που μας είχαν κατακτήσει- ή να παριστάνουν τους αμμέτοχους. Και όταν οι Γερμανοναζί πάτησαν την Κρανιά και σκότωσαν γερόντους κατάκοιτους (γριά Λιάπαινα κ.ά)τραυμάτισαν κάποιους και έκαψαν την εκκλησία και πολλά σπίτια και αχυρώνες δεν ήταν πόλεμος; Να τιμούμε και αυτούς τους γέρους Κρανιώτες, να μη τους λησμονούμε. Όμως η ζωή το φέρνει έτσι που οι Κρανιώτες πήγαν στη Γερμανία (των πρώην κατακτητών) ως εργάτες και δούλεψαν για να βγάλουν μεροκάματο να ζήσουν τις οικογένειές τους. Ένας Κρανιώτης στο σπίτι μιας φράου (κυρίας) Γερμανίδας χήρας όπου έμενε, με λιγοστά γερμανικά συνεννοήθηκε: -Από που είσαι, τον ρώτησε. -Από την Κρανιά Ελασσόνας. -Εκεί, του λέει, σκοτώθηκε κι ο άντρας μου που ήταν στρατιώτης το 1943. Εκπληκτικό!!!Ήταν μεταξύ των νεκρών στη μάχη στα Πηγάδια τον Οκτ. 1943. Ας βγάλουμε συμπεράσματα!! 

Π. Λάλος