Η Μήτρους κι η Αστέρου

"Παλιαϊλιάς"

Φωτογραφία: Βάιος Παπαγιάννης

Αγαπητοί συμπατριώτες, φίλες και φίλοι, δημοσιεύουμε ένα ποίημα του αείμνηστου συμπατριώτη μας Τάκη Γαύρου. Το ποίημα ανήκει στην κατηγορία των ερωτικών και χιουμοριστικών παράλληλα ποιημάτων που έγραψε ο αείμνηστος Τάκης Γαύρος, όπου διακρίνεται το λεπτό και έξυπνο χιούμορ του ποιητή. Είναι ο πρώτος από τους Κρανιώτες που έγραψε στην Κρανιώτικη διάλεκτο, όπως το ποίημα που ακολουθεί: "Η Μήτρους κι η Αστέρου". Επίσης, ο αείμνηστος ποιητής έχει γράψει και ποιήματα με κοινωνική ματιά.

Μήτρους   Καλημέρα σου Αστέρου.

Αστέρου   Θα 'θελα πουλύ να ξέρου

                 τι στ' αλήτεια σκέπτισει

                 όταν μ' ειπισκέπτισει.

Μήτρους   Σι' αγαπώ κατειπειγόντους.

Αστέρου   Μι του λιές παριπιπτόντους.

Μήτρους   Σι' αγαπώ Αστέρου όντους!

  Αστέρου   Αχ! Μι ξέφυγει ένας πόντους!

Μήτρους  Δάγκουσα τη λαμαρίνα

                 θάχου τώρα κάνα μήνα

                 κι ας μι τούλιγει η Κατίνα

                 ότι πιρπατάς σα χήνα.

Αστέρου   Μ' αγαπάς στ' αλήτεια, σκότους!

                 ...Σα ν' ακούστηκει ένας κρότους!

Μήτρους   Όταν πέφτει του σκουτάδι

                  σι' αγαπώ σαν του αχλάδι

                  κι όταν κουντουξημειρώνει

                  σαν αυγό κι σα λιμόνι.

                  Όταν γλέπου αυτόν τουν κότσου

                  φαίνισει σα νάσει γκόρτσου

                  κι όταν γλέπου αυτά τα χείλια

                  σα γλυκό κι σα βανίλια.

Αστέρου   Ξαναπέστα μου ειτούτα

                 πώς μι γλέπεις σαν τα φρούτα

                 που στα δέντρα τα καημένα

                 κρέμουντι μαραγκιασμένα.

Μήτρους   Όταν γλέπου αυτήν την κάλτσα

                  σι' αγαπώ σα νάσει  σάλτσα

                  κι όταν σι κοιτώ στη φάτσα

                  σι' αγαπώ μα κάπους φάλτσα.

                 Όμους όμουρφη Αστέρου

                 θάθειλα κι ειγώ να ξέρου

                 πώς μι γλέπεις όταν μπαίνου

                 μεσ' του σπίτι κι όταν βγαίνου.

Αστέρου   Όταν μπαίνεις στου ματζάτου

                 κι μι κάνεις άνου - κάτου

                 σι' αγαπώ σαν του γουμάρι

                 που πειρνάει απ' του παζάρι.

             

                 Μ' έρχειτει να τραγουδίξου

                 να χουρέψου, να σφυρίξου

                 κι ύστειρα να κάτσου πάλι

                 στου σκαμνί αγάλι - αγάλι.

                Όταν βγαίνεις κατά όξου

                θέλου νάρθου να σι σμπρώξου

                για να πάρεις λίγου φόρα

                κι να βγάλτ'ς την ανηφόρα.

               Σι' αγαπώ κι δε σι' αφήνου

                  κι απ' του ζόρι μ' θα παχύνου.

Δημήτρης ( Τάκης ) Γαύρος.

Δημήτρης (Τάκης) Γαύρος (1955-1995): Γεννήθηκε στην Κρανέα Ελασσόνας το 1955, όπου τελείωσε  το Λύκειο.Φοίτησε στη Φυσικομαθηματική Σχολή του ΑΠΘ, Τμήμα Μαθηματικό. Στη Θεσσαλονίκη κυκλοφόρησε τη μικρή ποιητική συλλογή ΠΟΙΗΜΑΤΑ, 1981, ενώ συμμετείχε στη θεατρική διασκευή του "Καλού Στρατιώτη Σβέικ". Έκανε πολλά επαγγέλματα, ζώντας κυρίως στην Κρανιά.

Το ποίημα αυτό του αείμνηστου πατριώτη μας Τάκη Γαύρου δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά στο βιβλίο Ανθολογία Κρανιώτικης Ποίησης - Φιλολογικό Μνημόσυνο στον Τάκη Γαύρο 1997. Συμμετείχαν με ποιήματά τους  εννέα συμπατριώτες μας και τα σχέδια - σκίτσα του βιβλίου φιλοτέχνησε ο ζωγράφος Γιάννης Παρδάλης. Την επιμέλεια αυτής της έκδοσης την είχε ο συμπατριώτης μας ο Παύλος ο Λάλος.