Για ποιά αγροτιά μιλάμε;

Κάθε χρόνο πλέον τέτοια εποχή είθισται να έχουμε πανελλαδικές κινητοποιήσεις  αγροτών με κύριο μέσο άσκησης πίεσης το κλείσιμο των δρόμων δυσκολεύοντας έτσι τη ζωή απλών ανθρώπων που μετακινούνται.

Με αφορμή αυτές τις αγροτικές κινητοποιήσεις μας έρχονται αβίαστα πολλά ερωτήματα: Για ποιά  αγροτιά μιλάμε; Τι παράγουν οι αγρότες σήμερα; Πού είναι οι υποδομές για τις οποίες δόθηκε πακτωλός επιδοτήσεων για να γίνουν όμως διαμερίσματα τελικά στις κοντινές πόλεις, τραπεζικές καταθέσεις και...BMW.

Από τις αρχές τις δεκαετίας του '80 άρχισαν να έρχονται τα πακέτα της Ε.Ο.Κ. τότε, με σκοπό όπως είπαμε τη δημιουργία υποδομών  στον αγροτικό και τον κτηνοτροφικό τομέα χωρίς όμως να υπάρχει παράλληλα ο σοβαρός έλεγχος και ο προγραμματισμός από τις Ελληνικές κυβερνήσεις, αλλά και από πλευράς ελεγκτικών μηχανισμών της Ε.Ο.Κ.  Όλοι μας θα έχουμε ακούσει για περιπτώσεις κτηνοτρόφων που με... κεράσματα ανέβαζαν τον αριθμό των ζωντανών ή για αγρότες που ζύγιζαν τα βαμβάκια τους με πολλές... πέτρες στην καρότσα ανεβάζοντας αρκετά τα κιλά.

Ένας διάχυτος αμοραλισμός λοιπόν που κυριάρχησε στον αγροτικό κόσμο από το '80 έως και σήμερα.

Τα έτοιμα λεφτά που εδώ και πολλά χρόνια δίνονταν ήταν η αρχή του τέλους της Ελληνικής επαρχίας με το συνεχή μαρασμό της αφήνοντάς την χωρίς ανθρώπινο δυναμικό και χωρίς πρωτογενή παραγωγή.  Γνώριζαν άραγε οι εκάστοτε κυβερνώντες και η Ευρωπαϊκή Ένωση ότι θα έφταναν εδώ τα πράγματα; Γιατί είχαν χαλαρούς ελεγκτικούς μηχανισμούς; Γιατί επιδότησαν το σταμάτημα καλλιεργειών (!!!) χωρίς όμως παράλληλα να στρέψουν τον αγροτικό κόσμο σε νέες καλλιέργειες και δημιούργησαν έτσι αγρότες του...καναπέ ή των καφενείων;

Αυτονόητο είναι βέβαια ότι δεν λειτούργησαν όλοι οι αγρότες μ' αυτόν τον τρόπο. Η συντριπτική όμως πλειοψηφία με τις...ευλογίες των κυβερνήσεων λειτούργησαν όπως δυστυχώς μας περιγράφουν τα ίδια τα γεγονότα.

Αφήσαμε  για το τέλος τον αγροτικό συνδικαλισμό που με τον κομματισμό και τυχοδιωκτισμό του δημιούργησε και δημιουργεί περισσότερα προβλήματα στον αγροτοκτηνοτροφικό κλάδο απ' όσα στην  πραγματικότητα επιλύει. Είναι δυνατόν το συλλογικό συμφέρον των αγροτών να εξαρτιέται από την κομματική ταυτότητα των μελών των αγροτικών συλλόγων; Είναι δυνατόν μέλη αγροτικών συλλόγων να...παίρνουν κομματική γραμμή δεξιά, αριστερά ή κεντρώα; Είναι δυνατόν ο "αγώνας" να εξαντλείται  στο κλείσιμο των δρόμων εμποδίζοντας τον απλό λαό και κατόπιν να καπελώνεται μέσα από κομματικούς μηχανισμούς αφού ικανοποιηθούν αιτήματα μεγαλοαγροτών; Πότε μίλησε και ενδιαφέρθηκε η πολιτική ηγεσία ακόμα και η αριστερή για τον μικρό αγρότη των δέκα, είκοσι ή τριάντα - και πολλές φορές ξερικών - στρεμμάτων που προσπαθεί στην κυριολεξία να τιθασεύσει τη γη;  Ποιά είναι η ευθύνη της αριστεράς - εκτός από τις βαρύτατες προφανείς ευθύνες των κομμάτων που κυβέρνησαν - για την έλλειψη υπεύθυνης αντιπολίτευσης η οποία δεν εξαντλείται στη μαξιμαλιστική της παροχολογία; Πότε επιτέλους σ' αυτόν τον τόπο θα πρυτανεύσει η λογική και η αυτονόητη πρακτική;

Είναι πολλά λοιπόν τα ερωτήματα που εδώ και πολλά χρόνια παραμένουν αναπάντητα και ελπίζουμε η κρίση που περνάμε να μας  οδηγήσει στο να δούμε τι λάθη κάναμε. Πάντως όπως φαίνεται οι πολιτικές μας ηγεσίες όλων των αποχρώσεων δεν έχουν διδαχθεί τίποτε - και πώς να  διδαχθούν και να καταλάβουν αφού είναι όχι απλά χορτάτοι, αλλά "μπουκωμένοι" - τουλάχιστον όμως να διδαχθούμε εμείς μπας και κάτι αλλάξει σ' αυτό τον έρμο τον τόπο.

Χ.Γ.