Πεδίο Βολής: Το θέλουμε τελικά ή όχι;

 

Ένα άρθρο με αφορμή την..."επέτειο" δύο ακριβώς χρόνων από την τελευταία Άσκηση "Καμπέρος" (3 Ιουλίου 2014). Το αφιερώνουμε σε όσους ιθύνοντες αδιαφορούν, αλλά και σε όσους κατά καιρούς...υπόσχονται, αλλά γρήγορα ξεχνούν.

Ξεκινάω το άρθρο για το Π.Β. Κρανιάς με ένα ρητορικό ερώτημα ως τίτλο διότι όλοι, πιστεύω, ή σχεδόν όλοι, συμφωνούμε ότι το ΠΒ κακώς εγκαταστάθηκε στον τόπο μας και σαφώς κακώς συνεχίζει να λειτουργεί. Ωστόσο, οι προσεγγίσεις εκ μέρους των αρχών και των κατοίκων του τόπου μας στο χρόνιο αυτό πρόβλημα του ΠΒ ποικίλλουν και ίσως αυτή ακριβώς η μη τήρηση μιας συμπαγούς στάσης να μας στέρησε τελικά το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα: το οριστικό κλείσιμο του ΠΒ Κρανιάς. Δεν θα αναφερθώ στο τι έγινε τα προηγούμενα χρόνια από την μεριά κατοίκων και αρχών σε τοπικό και κεντρικό επίπεδο, αφού λίγο - πολύ είναι γνωστά τα γεγονότα. Θα δούμε συνοπτικά πως έχουν τα πράγματα από την άσκηση Καμπέρος το καλοκαίρι του 2014 έως και σήμερα.

Έτσι λοιπόν, στην άσκηση «Καμπέρος 2014» ο αγώνας για την ματαίωση της άσκησης αποδείχθηκε τελικά ο ίδιος μάταιος. Η αντίδραση των κατοίκων της Κρανιάς υπήρξε ισχνότατη. Η τότε απερχόμενη Δημοτική Αρχή, καίτοι δεν είχε παραδώσει ακόμη τον Δήμο, ήταν απούσα από την αντίδραση των κατοίκων. Η νυν Δημοτική Αρχή παρότι ακόμη δεν είχε αναλάβει, ωστόσο έσπευσε να παρακολουθήσει την άσκηση από την εξέδρα των επισήμων. Ενώ, την ίδια στιγμή εκλεγμένοι Δημοτικοί Σύμβουλοι της νέας Δημοτικής Αρχής μετείχαν στις αντιδράσεις. Από την άλλη υπήρξαν και συμπατριώτες μας, οι οποίοι παρακολούθησαν και αυτοί την άσκηση από την εξέδρα και μάλιστα με διαπιστευτήρια κάρτα. Όπως καταλαβαίνουμε όλοι λοιπόν, η οργάνωση του «αγώνα», τουλάχιστον από την μεριά των Κρανιωτών, αρχών και κατοίκων, ήταν ανύπαρκτη. Οι κάτοικοι της Δεσκάτης με τον νυν Δήμαρχό τους Δ. Καραστέργιο είχαν δυναμική παρουσία και επιτροπή εξ αυτών με επικεφαλής τον νυν Δήμαρχο επέδωσαν ψήφισμα στον Υπουργό Άμυνας Δ. Αβραμόπουλο, ο οποίος βρισκόταν στο χώρο της άσκησης. Παράλληλα, ο κ.Καραστέργιος δεσμεύθηκε ότι θα διενεργήσει ο Δήμος Δεσκάτης περιβαλλοντικές μετρήσεις.

Επισημαίνουμε ότι με βάση την έρευνα μας και όπως δημοσιεύσαμε πριν την άσκηση «Καμπέρος 2014», στο Ιστολόγιο «Κρανέα Ελασσόνας», το 2001 έγιναν μετρήσεις ακτινοβολίας στον αέρα, το έδαφος, το νερό και τα φυτά στην περιοχή του ΠΒ Κρανιάς. Οι μετρήσεις διεξήχθησαν από την Ελληνική Επιτροπή Ατομικής Ενέργειας σε συνεργασία με τον «Δημόκριτο» μετά από αίτημα τότε του Γενικού Επιτελείου Αεροπορίας. Οι ίδιες μετρήσεις έγιναν και σε άλλα ΠΒ, όπως αυτό της Αγχιάλου. Επίσημα λοιπόν, δημοσιεύθηκαν οι μετρήσεις του αέρα, οι οποίες ήταν καθαρές. Για τις υπόλοιπες μετρήσεις δεν υπάρχει, έως τώρα, καμία επίσημη ανακοίνωση. Και όσο για τον αέρα μας φαίνεται λογικό να είναι καθαρός. Στα άλλα όμως στοιχεία θα είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον να μαθαίναμε τις τιμές με δεδομένο ότι η λεκάνη απορροής των νερών της περιοχής του ΠΒ καταλήγει στην πεδιάδα της Ελασσόνας, ακόμη και της Λάρισας. Πέρασαν τόσα χρόνια, πότε άραγε θα μάθουμε επίσημα τα αποτελέσματα των μετρήσεων αυτών; Γιατί δεν δημοσιεύθηκαν ακόμη; Γιατί οι άμεσα ενδιαφερόμενοι Δήμοι δεν έκαναν ακόμη αυτόνομες μετρήσεις και να δημοσιοποιήσουν τα αποτελέσματα; Πότε θα γίνουν αυτές οι ενέργειες;

Την περασμένη Άνοιξη έγινε πάλι άσκηση ελληνικών και ισραηλινών αεροσκαφών τα οποία προσέβαλλαν εικονικούς στόχους. Άσκηση έγινε ξανά τον περασμένο Αύγουστο με ελληνικά και ισραηλινά αεροσκάφη. Το καλοκαίρι μάλιστα κατά την διάρκεια αυτής της άσκησης, η οποία συνεχιζόταν ακόμη και την νύχτα, σύμφωνα με μαρτυρίες των κατοίκων, ελικόπτερα περικύκλωσαν στην κυριολεξία το χωριό προσεγγίζοντας τους γύρω κοντινούς λόφους του χωριού και έκαναν αποβάσεις προσωπικού. Έγιναν ακόμη και πτήσεις μέσα στην χαράδρα της Χράπας. Τα ισραηλινά αεροσκάφη ήρθαν λέει διότι το έδαφος της Κρανιάς προσιδιάζει σε αυτό του Ιράν κατεξοχήν εχθρού του Ισραήλ. Ταιριάζουν μάλιστα και οι χιλιομετρικές αποστάσεις, όπως λένε οι ειδικοί. Το χωριό μας λοιπόν εν μέσω εικονικού πολέμου μέσα στο κατακαλόκαιρο.   

Γνωρίζουμε ωστόσο πως υπάρχουν συμπατριώτες μας που τους αρέσει το «θέαμα» των ασκήσεων, όπως γνωρίζουμε και ότι υπάρχει και μια μερίδα παραγωγών και κτηνοτρόφων, οι οποίοι θεωρούν ότι πλήττονται τα τοπικά προϊόντα κάθε φορά που ανακινείται το θέμα. Οι τελευταίοι πιστεύω ότι κρύβονται πίσω από το δάχτυλό τους και νομίζουν ότι δεν φαίνονται. Λες και το ΠΒ ως πρόβλημα είναι σημερινό και δεν το ξέρει ο κόσμος πενήντα χρόνια τώρα στον τόπο μας μετά από τόσες δημοσιεύσεις στον τύπο και στο διαδίκτυο όλα αυτά τα χρόνια έως σήμερα.

Το πρόβλημα πάντως το θυμόμαστε – και έτσι όπως το θυμόμαστε - κάθε φορά που διεξάγεται μια άσκηση για να το ξεχάσουμε στη συνέχεια γρήγορα. Το ξέχασαν οι Δήμοι, το ξέχασαν τα κόμματα – που πάντα το είχαν ξεχασμένο, απλά υποκρίνονταν - και ειδικά και ένα εξ αυτών το οποίο έκανε και ερωτήσεις στη Βουλή (ποιες ήταν τελικά οι απαντήσεις; Δεν μάθαμε ποτέ) και όπως φαίνεται το ξεχνάμε και εμείς οι πολίτες. Ωστόσο όμως, το πρόβλημα παραμένει και είναι μια ζωντανή πολυποίκιλη απειλή. Ακόμη και να κλείσει το ΠΒ θα πρέπει να ληφθεί σοβαρή μέριμνα από την Πολιτεία και διάφορους φορείς για μερική έστω «περιβαλλοντική επαναφορά». Ως τότε όμως χρειάζεται σκληρός και συντονισμένος αγώνας από τους Δήμους, τους συλλόγους μας και τους πολίτες, για να υπάρξει τελικά και αποτέλεσμα.  

Χρήστος Γ. Γκουνέλας

* Το άρθρο πρωτοδημοσιεύθηκε στο φετινό (Φεβρουάριος 2016) περιοδικό φύλλο των "Ξηροκρανιώτικων" το οποίο εκδίδει ο Σύλλογος Κρανιωτών Λάρισας και Περιχώρων "Η Ξηροκρανιά".

Η φωτογραφία είναι του συμπατριώτη μας Βάιου Παπαγιάννη.