Υγρασία τρυπάει τα κόκκαλα
φτάνει ως το μεδούλι,
όλα...υπό το μηδέν
τί θ' απογίνουμε ούλοι;
Λουλούδια, δέντρα και σπαρτά
'ρίξαν τα πέταλά τους,
αναπολούν...την άνοιξη
που ήταν ζεστή η καρδιά τους.
Καθηλωμένοι στο χιονιά
άνθρωποι και...αισθήσεις,
κι' ετούτη τη νέα τη χρονιά
ζούμε με παραισθήσεις.
Πρέπει λοιπόν μονάχοι μας
να σπάσουμε τον πάγο,
ν' αντισταθούμε στο...μηδέν
τί καρτερούμε άλλο;
Αγάπη Σπαθάρα
15/01/2017
(φωτογραφία:Η βεράντα μου)
* Ευχαριστούμε θερμά την Αγάπη Σπαθάρα για την αποστολή του ποιήματός της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου