Αγάπη Σπαθάρα: "Σε έναν κόσμο απέραντο"

Ένα ακόμη υπέροχο ποίημα από τη συμπατριώτισσά μας Αγάπη Σπαθάρα. Την ευχαριστούμε θερμά για την αποστολή του.

Ξύπνησες νωρίς... 

Συνεπαρμένος

απ' το κύμα 

της νιότης σου, 

σε μια θάλασσα άγρια...

βιάστηκες.

Σταγόνα σταγόνα, 

ήπιες...

το νέκταρ της ζωής,

μαγεμένος...

απ' το ανεξάντλητο 

πάθος. 

Δεν με περίμενες... 

να σ' ανταμώσω. 

Όμως, 

οι ψυχές είναι 

αδάμαστες...

μοναχές τους πετάνε.

Ταξιδεύουν 

στο χρόνο, 

σε παράλληλους δρόμους 

και στο τέλος

ενώνονται, 

μ' ένα πάθος 

αλόγιστο...

σαν γλυκιά μελωδία, 

σε αόρατα πλήκτρα,

στ' ουρανού 

το στερέωμα. 

Σαν άρωμα 

διάφανο, 

που μυρίζει σαν άνοιξη, 

και ξυπνά 

τις αισθήσεις.

Το ψελλίζουν 

κρυφά, 

με το ίδιο τραγούδι, 

όταν έρθουν 

μεσάνυχτα 

και φωτίζεται η νύχτα... 

Ανεβαίνουν ψηλά...

σ' έναν κόσμο 

απέραντο, 

με πολύχρωμες λάμψεις...

αγκαλιά τους, 

τ' αστέρια 

που μαζί τους 

εκρήγνονται, 

απ' αυτό τους το πάθος.

Αγάπη Σπαθάρα 

12/02/2017