Αγάπη Σπαθάρα - Τέσσερα Ποιήματα

ΣΤΗΝ ΠΑΛΙΑ ΜΟΥ ΓΕΙΤΟΝΙΑ

Στην παλιά μου γειτονιά

ξενύχτησα ένα βράδυ,

ανέβηκα απ' τη σκαλωσιά

κι' άναψα το φεγγάρι.

Άκουσα γέλια και φωνές

μες στα γνωστά σοκάκια,

κοιτώντας μέσα στις αυλές

πώς φεύγαν...τα χρονάκια.

Είδα αδέρφια και γονείς

φίλους και συγγενείς,

όλοι στο πεζούλι κάθονταν

δεν έλειπε κανείς.

Μέσα στο μισοσκόταδο

στου φεγγαριού τη φέξη,

ήρθε ένα τσούρμο από παιδιά

μαζί μου για να παίξει.

Είδα τον Πάνο,τον Γιωργή

την Γιώτα,την Μαρία,

από την κάτω την αυλή

φώναζε η Κρυσταλλία.

Την ανηφόρα ανέβαινε

η Λίτσα και η Φρύνη,

η Νίκη,ο Γιάννης,η Φιλιώ

μαζί με τον Βασίλη.

Από την άλλη γειτονιά

ήρθε και η Τασούλα,

η Σοφία,ο Παύλος,ο Κωστής

η Δήμητρα κι'η Σούλα.

Ούτε που το κατάλαβα 

πώς πέρασε το βράδυ,

άρχισε και ξημέρωνε

κι' έσβησα το φεγγάρι.

Αγάπη Σπαθάρα

06/08/2017

ΓΛΙΣΤΡΩ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΑΠΕΙΡΟ

Μέσα στο διάφανο νερό

αόρατη έχω γίνει...

ακουμπάω για λίγο στο βυθό

κι'αγγίζω τη σελήνη!

Τα άστρα λαμπυρίζουνε

στα βότσαλα επάνω,

γίνονται χίλια χρώματα

στα χέρια μου τα πιάνω!

Μόνο την ηχώ της θάλασσσας

ακούω να με φωνάζει...

γλιστρώ μέσα στο άπειρο

και η ψυχή γιορτάζει.

Ανάλαφρη μες στον γυαλό

χωρίς βάρος και σκέψη,

λούζεται μες στα κύματα

αργεί να επιστρέψει...

Αγάπη Σπαθάρα

05/08/2017

ΕΝΑ ΟΜΟΡΦΟ ΜΙΚΡΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ

Μια φορά κι' έναν καιρό

γεννήθηκε ένα όμορφο,

μικρό καλοκαίρι.

Κάθε πρωί ο πατέρας του

ο ήλιος,

το έντυνε με τις ακτίνες του

και η μάνα του, 

η θάλασσα

το στόλιζε με την δροσιά της.

Σιγά σιγά

άρχισε να κάνει

τα πρώτα του βήματα

στην άμμο,

αφήνοντας τα χνάρια του

στην ακροθαλασσιά.

Τη μέρα έπαιζε

με τα χρώματα,

βάφοντας

με πανέμορφες αποχρώσεις

τους μακρινούς ορίζοντες.

Τις νύχτες άναβε

το φεγγάρι

και σκόρπιζε στον ουρανό

χιλιάδες άστρα.

Καμιά φορά έπαιζε

με τα μεγαλύτερα 

αδέρφια του...

Ήθελε τόσο να τους μοιάσει.

Μαγεμένο

από το τραγούδι του ανέμου

που σφύριζε

ανάμεσα στα βράχια

έτρεχε μαζί τους

προκαλώντας 

φουρτούνες στην καρδιά

της μάνας του

και συννεφιές 

στα μάτια του πατέρα.

Ήθελε να χορτάσει

εμπειρίες.

Βιαζόταν να μεγαλώσει

για να ταξιδέψει

γι'αλλού...

αλλά πάντα,

βαθιά στη σκέψη του

είναι χαραγμένος

ο δρόμος

της επιστροφής...

Αγάπη Σπαθάρα

01/08/2017

ΜΕΣΑΝΥΧΤΑ

Μεσάνυχτα...

Μεσάνυχτα ακριβώς.

Είναι η ώρα που το σκοτάδι

γίνεται πιο πυκνό,

πιο βαρύ,

πιο ασήκωτο...

Είναι η ώρα που τα παράθυρα

κλείνουν και σφαλίζουν

οι πόρτες.

Είναι η ώρα που η νύχτα

απλώνει τα σκοτεινά της

δίχτυα 

και γιορτάζει...

Γιορτάζει τη νίκη της.

Είναι η ώρα που σκοτεινιάζουν

οι σκέψεις...

ΟΧΙ.

Δεν θα με νικήσεις...

Δεν θα μου κλείσεις

τα μάτια.

Μπορώ να δω και πέρα 

απ' το σκοτάδι σου.

Γιατί

τα μεσάνυχτα στον ουρανό

τρεμοπαίζουν 

τα όνειρα.

Μέσα στη σιωπή

μιλούν οι αλήθειες 

και λάμπουν 

οι στιγμές.

Εισβάλλουν απ' τα κλειστά

παραθυρόφυλλα

και φωτίζουν τη νύχτα

προσμένοντας

ένα ακόμα

γλυκοχάραμα.

Αγάπη Σπαθάρα

31/07/2017