Αγάπη Σπαθάρα: Τέσσερα Ποιήματα

ΣΤΗΝ ΠΑΛΕΤΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

Το πρώτο μου ποίημα

στου νέου χρόνου...τη μνήμη,

δεν ξέρει από δάκρυα

ξέρει μόνο να δίνει...

Γεννά κι' ονειρεύεται

αγκαλιάζει στιγμές,

όσες ήρθαν και φύγανε

αναμνήσεις του χθες...

Ζωγραφίζει το...αύριο

χωρίς δάκρυ και πόνο,

μ' ανεξίτηλα χρώματα

στην παλέτα του...χρόνου.

Σαν βροχή στάζει...λέξεις

ανθρωπιά,καλοσύνη,

στης αγάπης τον κήπο

σπέρνει μόνο...ειρήνη.

Συναισθήματα όμορφα

στην ψυχή μας...γαλήνη,

που θεριεύουν και γίνονται

διάφανοι κρίνοι.

Αναδύει αρώματα

στην παλέτα του...χρόνου,

σαν λάμψεις...αγάπης

απ' τα φύλλα ενός ρόδου.

Αγάπη Σπαθάρα

04/01/2018

ΤΟ ΦΩΣ ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ 

Το φως μέσα στα μάτια σου 

να δω...και τίποτα άλλο,

στην καρδιά μου...να στέλνει

σαν ήλιου ακτίνα...σινιάλο.

Σαν ουράνιο τόξο

να στολίζει τη μέρα,

να χαράσει τη μοίρα

στα δικά μου τα χέρια.

Σαν φεγγάρι ολόγιομο

στ' ουρανού τα σκοτάδια,

να γράφει...με κύκλους

απαλά,της αγάπης σημάδια.

Σαν ουράνιο τόξο

να στολίζει τη μέρα,

να χαράσει τη μοίρα

στα δικά μου τα χέρια.

Αγάπη Σπαθάρα

06/01/2018

ΚΑΝΕΙ ΚΡΥΟ ΑΠΟΨΕ

Κάνει κρύο απόψε.

Πολύ κρύο...

Κρύψε καλά 

τους φόβους σου,

τις ανασφάλειες,

τους δισταγμούς,

την πίκρα 

και την απογοήτευση.

Κουκουλώσου καλά 

και κοιμήσου.

Κοιμήσου ήσυχα...

Μην φοβάσαι...

Έλα!

Μην γίνεσαι παιδί...

Μην κλαις.

Πρέπει να ωριμάσεις...

Τόσα χρόνια πέρασαν

κι' ακόμα 

δεν μεγάλωσες...

Μην θλίβεσαι γι' αυτά

που σκέφτονται...

οι άλλοι.

Μην στεναχωριέσαι 

για ό,τι πράττουν...

Κάποια στιγμή θα 

καταλάβεις...

Σκούπισε 

τα αθώα μάτια σου,

τέντωσε το σώμα σου

και ξύπνα επιτέλους.

Μόνο μην μ' ακούς...

Κάνε αυτό που εσύ

νομίζεις σωστό.

Κράτα στην ψυχή σου

το βελούδο

της ύπαρξής σου

κι' ας παγώνεις...

Τίναξε το χιόνι

από πάνω σου...

άνοιξε τα μάτια σου

και θα δεις μπροστά σου

έναν υπέροχο,

λαμπερό κόσμο.

Πάρε βαθειές ανάσες

και κράτα τες...

Από τα ύδατα 

των δακρύων σου

αντλείς τη δύναμή σου

και αναδύεις 

το άρωμά σου...

Αυτό το έμαθες...

Το ξέρεις καλά.

Κι' ας είσαι παιδί.

Α...και μην ξεχνάς.

Μείνε όπως είσαι...

Μείνε παιδί.

Αγάπη Σπαθάρα

07/01/2018

(φωτογραφία δική μου)

ΣΑΝ ΚΟΝΤΣΕΡΤΟ ΟΥΡΑΝΙΟ

Ο αέρας σφυρίζει...

σαν γλυκιά μουσική

κι'η βροχή παίζει πιάνο

με τα πλήκτρα στη γη.

Σαν κοντσέρτο ουράνιο

απ' του ουρανού την ψυχή,

χίλιες νότες συνθέτει

μιλάει στη σιωπή...

Σαν σταγόνες γλιστράνε

στην δική σου ομπρέλα,

σώπα,άκου και νιώσε

πώς φωτίζεται η μέρα.

Έλα απόψε μαζί μου

στο χορό της σιωπής,

ν' αγγίξουμε τον ουρανό

στους ήχους της βροχής.

Αγάπη Σπαθάρα

13/01/2018