Αγάπη Σπαθάρα - 6 Ποιήματα

ΖΩΗ ΤΗ ΛΕΝΕ

Δες την πόσο μικρή 

είναι.

Πόσο εύθραυστη 

και 

πόσο όμορφη 

ταυτόχρονα.

Σαν πεταλούδα.

Ζωή τη λένε.

Άλλες φορές πετάει 

στα σύννεφα,

άλλες

ξαποσταίνει στη γη,

ρουφώντας με λαιμαργία

στιγμές...

Μεθάει απ' τις ανάσες της

κι' ονειρεύεται.

Ξεφεύγει...

Άλλοτε πάλι

κρύβεται,

φοβισμένη απ' τις σκιές,

που ξεπροβάλλουν 

στο δρόμο της.

Σε πηγαίνει

όπου θέλει εκείνη.

Άλλες φορές χάνεται

αλλά ξαναβρίσκει

το δρόμο της.

Εκείνη ξέρει.

Ζωή τη λένε.

Ζήσε την.

Αγάπη Σπαθάρα

10/03/2018

(φωτογραφία δική μου,

σημερινή)

ΑΝ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ Η ΚΑΡΔΙΑ

Αν δεν υπήρχε

η καρδιά

πώς θα άνθιζε 

ξανά 

η νέα άνοιξη;

Αν δεν υπήρχε

ο έρωτας

ποιός θα έστελνε 

στη γη 

τη ζεστασιά του;

Αν δεν υπήρχε 

ο στεναγμός

πώς θα ένιωθε

η ζωή

το λικνίσμά της;

Αν δεν υπήρχε

ο παλμός

τί νόημα θα είχε

ο κάθε στίχος;

Πώς θα άκουγες

τη μουσική

απ' την πηγή

των άστρων;

Αν δεν υπήρχε

το φιλί

πώς θα ριγούσε

η ψυχή

σε κάθε άγγιγμα;

Πώς θα έβλεπαν 

τα μάτια σου

την ομορφιά 

του κόσμου όλου;

Αν δεν υπήρχες 

εσύ

τί όνομα θα 'δίναν

στην αγάπη;

Πώς θα 'λεγαν

τα χείλη σου

τη λέξη

σ' αγαπώ!

Αγάπη Σπαθάρα

13/03/2018

(φωτογραφία δική μου)

ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΟΝΕΙΡΟ

Σήμερα το πρωί, 

στον κήπο μου,

ανάμεσα

στις φυλλωσιές

του ανεκπλήρωτου

και στις προσδοκίες

του αναπάντεχου

στεκόταν

ένα μικρό όνειρο...

Το πέτυχα τη στιγμή 

που ετοιμαζόταν 

να πετάξει...

Ξεχώριζε καθώς ήταν

κόκκινο,

με τις μικρές μαύρες

ανασφάλειες,

φορτωμένες στην πλάτη του

και τους 

χιλιάδες ραμμένους 

δισταγμούς 

στα φτερά του.

Το είδα να σαλεύει

αναποφάσιστο.

Ίσως και λίγο φοβισμένο.

Το κοίταζα επίμονα 

και περίμενα...

Αργούσε και σκέφτηκα

να του μιλήσω.

Να το ζεστάνω.

Να το εμπιστευτώ.

Έσκυψα από πάνω του

και παρατηρούσα

το έντονο 

κόκκινο χρώμα του.

Καλώς την Άνοιξη

ψιθύρισα.

Καλώς μου την

και άπλωσα το χέρι

μου να το αγγίξω.

Και ναι!

Το θαύμα άρχισε 

να ξεδιπλώνεται 

μπροστά μου.

Με γρήγορο ρυθμό

άνοιξε τα φτερά του,

το χρώμα του έγινε

κατακόκκινο

και πέταξε στον ήλιο.

Αγάπη Σπαθάρα

15/03/2018

(φωτογραφία δική μου)

ΚΙ ΟΜΩΣ ΑΝΤΕΧΕΙ

Ανάμεσα σε πληγές και

αδιέξοδα...

γεννήθηκε μια αγάπη.

Κι όμως αντέχει.

Ξέρει ότι κάθε πληγή

στο σώμα της

την κάνει

πιο δυνατή.

Έμαθε ότι τα αδιέξοδα

ξεπερνιούνται

αν κοιτάς ψηλά

με σύνεση.

Το χρώμα της παραμένει

αναλλοίωτο

στο χρόνο.

Το άρωμά της ανόθευτο

γιατρεύει

κάθε σημάδι.

Όταν όλα γύρω μας

χάνονται

η αξία της

δεν ξεθωριάζει

αν την πιστέψεις...

Αγάπη Σπαθάρα

16/03/2018

(φωτογραφία σημερινή δική μου)

ΑΥΤΗ ΕΙΜΑΙ

Αυτή είμαι.

Αυτή που ξέρεις.

Που ήξερες...

Αυτή που γνωρίζεις

καλά.

Δεν άλλαξα.

Εγώ είμαι.

Αυτή που βλέπει

το μονότονο

χρωματιστό,

αυτή που ακούει

μελωδίες

στη σιωπή,

αυτή που

μιλάει

σ' ένα όνειρο,

σ' ένα λουλούδι.

Αυτή που

γράφει χωρίς

να διαβάζει.

Αυτή που το λίγο

ξέρει 

ότι είναι πολύ.

Αυτή που μεγάλωσε

αλλά είναι

παιδί.

Αυτή που αφήνει

σε κάθε στίχο

ψυχή.

Ανάμεσα σε σένα

και σε μένα

πάντα υπάρχει

χώρος

να φυτέψουμε

λίγη ακόμα

αγάπη.

Αγάπη Σπαθάρα

17/03/2018

(φωτογραφία της κόρης μου  😊)

ΘΕΛΩ ΜΙΑ ΒΟΛΤΑ ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ

Θέλω μια βόλτα στη θάλασσα

στο ροζ συννεφάκι,

εκεί που η μέρα μαγεύεται

εκεί που ξυπνάει η αγάπη.

Στο μπλε που αγκαλιάζει

τ' ουρανού τα καμώματα,

στου ανέμου το πέταγμα

που συνθέτει τα χρώματα.

Θέλω μια βόλτα στη θάλασσα

αγκαλιά με τα κύματα,

στην άμμο να παίζω

να γράφω συνθήματα.

Να σβήνω, να γράφω

στου ήλιου το φως,

κάθε κόκκος...της άμμου

είν' της ζωής αδερφός.

Αγάπη Σπαθάρα

18/03/2018

(φωτογραφία:Αγιόκαμπος Λάρισας)