Η Κρανιά... άλλοτε (ΦΩΤΟ)

Αλώνισμα

Μια σειρά φωτογραφιών από μια άλλη... ζωή! Μέσα στην ανέχεια και τον κάματο, αλλά και μέσα στη χαρά και στη... διασκέδαση.

Είχα την ευκαιρία πρόσφατα να μιλήσω με το μπαρμπα - Λάζαρο τον Παπαγιάννη. Η κουβέντα μας ξεκίνησε ρωτώντας τον αν θυμάται και λέει τα παλιά τα τραγούδια. Σημειωτέον ότι ο μπαρπα-Λάζαρος είναι μια... κινητή μουσική και λαογραφική βιβλιοθήκη. Μου απάντησε, λοιπόν, με παράπονο πως σιγά-σιγά και αυτός τα ξεχνάει αφού πλέον εξέλιπαν οι αφορμές για τα τραγούδια. "Παλιά - μου λέει - παρότι δεν είχαμε παπούτσια να φορέσουμε παρόλα αυτά το τραγούδι δεν σταματούσε να βγαίνει από το στόμα μας. Έβγαινες έξω από το χωριό και άκουγες ανθρώπους που ασχολούνταν με γεωργικές και κτηνοτροφικές εργασίες να τραγουδάνε αδιάκοπα".

"Το χωριό αντηχούσε - μας λέει ο μπαρμπα -Λάζαρος - από φωνές ανθρώπων. Δεν υπήρχαν όργανα. Όλα τα τραγούδια ήταν μόνο με τη φωνή. Ο αρραβώνας, ο γάμος, ο θάνατος, η ξενιτιά και άλλες ακόμη πτυχές της ζωής των ανθρώπων είτε με χαρά είτε με πόνο γίνονταν πλέον τραγούδι". Σήμερα τον ρωτάω πώς γίνεται χωρίς αυτή την ανέχεια πλέον να μην ακούς άνθρωπο να τραγουδάει; Τί συμβαίνει; Τί έχει αλλάξει; "Δεν ξέρω - μου απαντάει ο μπαρμπα - Λάζαρος - απομακρυνθήκαμε από τις ρίζες μας, από την Παράδοσή μας. Το ενδιαφέρον μας στράφηκε αποκλειστικά στα υλικά πράγματα...". Τί να σχολιάσει κανείς; Ο μπαρμπα - Λάζαρος με λίγες φράσεις τα είπε όλα...

Χρήστος Γκουνέλας

Ακολουθούν οι σχετικές φωτογραφίες:

Σχολείο: Φτώχεια και ελπίδα μαζί

Θέρος

Πάλη με αρκούδα

Γάμος: Ευκαιρία χαράς