Η ΕΙΚΟΝΑ ΣΟΥ
Και να
που συναντιόμαστε
πάλι
Μητέρα
και είναι όλα
γύρω γύρω
ανθισμένα
αρώματα βασιλικού
κερί
λιβάνι
σκορπίζει ο άνεμος
στα χώματα
τα αγαπημένα.
Πάντα ψηλά
η εικόνα σου
με αγάπη
μας κοιτάζει
σαν τα λουλούδια
του Μαγιού
στα μάτια μου
ευωδιάζει.
Στα χέρια σου
κρατάς
ζεστό ψωμί
και στην ποδιά σου
ρόδα
στα χείλη σου
γλυκό φιλί
μην κλαις
Μητέρα
είμαστε πάλι
όλοι εδώ
τούτη τη μέρα.
Η μυρωδιά σου
πάντα εδώ
μες στην καρδιά μας
φυλαχτό
ησύχασε Μητέρα μας
και αιώνια
κοιμήσου
είναι η ψυχή σου
ολάνθιστο
άνθος
του παραδείσου.
Αγάπη Σπαθάρα
24/05/2019
ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΝΑ ΧΑΝΟΜΑΙ ΤΙΣ ΝΥΧΤΕΣ
Μου αρέσει να χάνομαι
τις νύχτες
αθόρυβα,σιωπηλά
κάτω από το απαλό
πέπλο
των βλεφάρων.
Κλείνω τα μάτια
και ονειρεύομαι
ακροβατώντας
πάνω σε στίχους
ρισκάροντας
το νόημα
της κάθε λέξης.
Μου αρέσει
να μιλάω λίγο
αλλά να λέω
τόσα πολλά.
Πέρα από τα
συνηθισμένα
δεν έχω τίποτα
να φοβηθώ
κι όμως φοβάμαι.
Δεν έχω τίποτα
να περιμένω
κι όμως ελπίζω
για τα
ακατόρθωτα.
Να βυθίζομαι
στο σκοτάδι
και να ξυπνάω
με κρότους
λάμψης.
Μου αρέσει
να κλαίω
να γελάω
να αντέχω
να ζω.
Αγάπη Σπαθάρα
05/06/2019
Η ΓΛΥΚΑ ΤΩΝ ΑΝΑΜΝΗΣΕΩΝ
Σήμερα σηκώθηκα
πρωί πρωί
και κοντοστάθηκα
ξανά
σε τούτα τα σκαλιά.
Θυμάμαι τις ώρες
που ξόδευα
μπροστά
σ' αυτή
την ξυλόπορτα.
Άλλες φορές
ανέβαινα
τα ξύλινα σκαλιά
θέλοντας ν' αγγίξω
τον ουρανό.
Να φτάσω
στην φωλιά
του Πελαργού
ή να πετάξω.
Ήμουν δεν ήμουν
έξι χρονών.
Δίπλα
από το δημοτικό
σχολείο
οι παιδικές φωνές
μπλέκονται
ευχάριστα
με τον ήχο
της καμπάνας.
Θαρρώ πως
έχουν
γυμναστικές
επιδείξεις.
Κοντά παντελονάκια
σκυτάλες
και αγώνας.
Αγώνας
για τη ζωή.
Στην
πρώτη Δημοτικού
προβιβάστηκα
με πέντε.
Ο φόβος μου
ήταν μεγάλος
μην δεν περάσω
την τάξη λόγω
συνεχόμεμης
απουσίας.
Πρώτη φορά
είδα
μπισκότα γεμιστά
με σοκολάτα
στο λοιμωδών
της Θεσσαλονίκης.
Ύστερα
στο σπίτι,
τα είχα
όλα.
Δικό μου πιάτο,
κουτάλι, ποτήρι.
Και την ιδιαίτερη
προσοχή
της μάνας μου.
Μέχρι και κανονική
μερίδα
ψητού κρέατος.
Και το ενδεικτικό
της προαγωγής
στην δευτέρα τάξη!
Τι ευτυχία!
Ακόμα και τώρα
θυμάμαι
το γράμμα "δ"
καθώς το έγραφα
στον πίνακα.
Μόνο αυτό
μου έμεινε...
γιατί ήταν
καλλιγραφικό.
Αργότερα
ο δάσκαλος
μου έβαλε
τα γυαλιά.
Είπε
στην Μάνα μου
η κόρη σου
δεν βλέπει
στον πίνακα.
Ήμουν η μόνη
στην τάξη
που φόρεσε
γυαλιά
και ακόμα
τα κουβαλάω
μαζί μου
κοιτώντας
διαφορετικά
κι ας μου
έλεγαν
δεν βλέπω
τίποτα...
Θαρρώ πως μόλις
τέλειωσε
κι αυτή η σχολική
χρονιά.
Κατέβηκα απ' τα
σκαλιά
του καμπαναριού
στα σκαλιά
της πλατείας.
Πάω να αγοράσω
καραμέλες
απ' το περίπτερο.
Έτσι,
για να έχω
τη γλύκα
των αναμνήσεων
στην τσέπη.
Αγάπη Σπαθάρα
14/06/2019
ΑΚΡΑΙΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ
Απαλλαγμένο
από τα δεσμά του
με το βάρος
της επιθυμίας
στη σκέψη
βάδιζε
προς
την ελευθερία.
Ο άνεμος
αλάφρυνε
τα βήματά του
λες και συνηγορούσε
σ' αυτή του
την απόφαση.
Στο υγρό του
πρόσωπο
στάλες ιδρώτα
μαρτυρούσαν
όλη του
την προσπάθεια.
Στα μάτια του
πιο ήρεμα
από ποτέ
μάχονταν
ισάξια
το παρελθόν
με το μέλλον
εστιάζοντας
την προσοχή του
στο παρόν.
Λίγα
του έλειψαν.
Αυτό το ήξερε
καλά.
Γεύτηκε
ακραία
συναισθήματα.
Προσπαθώντας
να τιθασεύσει
τον εαυτό του
ενάντια
στην τόλμη του
κάλπαζε
ολοταχώς
προς το άγνωστο.
Απεγνωσμένα
γύρευε
μια στιγμιαία
γεύση
ελευθερίας.
Αγάπη Σπαθάρα
18/06/2019
ΣΑΝ ΑΙΩΝΙΟΙ ΕΦΗΒΟΙ
Θα 'θελα
να συντρίψω
το χρόνο
με τα χέρια μου
να ακουμπήσω
κατάχαμα
και να σου πλύνω
τα πόδια
κι ύστερα
γονατιστή
να κλάψω
μπροστά σου.
Να σου θυμίσω
τις στιγμές
που δεν ζήσαμε
και σαν ήλιος
καυτός
που απ' τις πληγές
ανατέλλει
να στεγνώσω
τα δάκρυα.
Θα 'θελα
σαν αιώνιοι
έφηβοι
τυφλωμένοι
από έρωτα
να κοιτάζω
τα μάτια σου
ένα ακόμα πρωί
σε μιαν
άλλη ζωή.
Θα 'θελα
να συντρίψω
το χρόνο
με τα χέρια μου.
Αγάπη Σπαθάρα
21/06/2019
(Φωτογραφία της κόρης μου,
Ανατολή στο Στόμιο Λάρισας)
ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ
Σε έναν κύκλο
αμφίδρομο
σημάδια ανεξίτηλα
συμπτώματα
ανείπωτα.
Καθρέφτης
το σώμα σου
φως
η σκιά σου
τυφλή
απεικόνιση
γλυκιά
αναπόληση.
Ανασαίνω
το αίμα σου
ζω
στη σιωπή σου
σ' αγγίζω
σ' αισθάνομαι
στις φλέβες σου
ρέω
τον πυρετό σου
καίω.
Στης νύχτας
την έκσταση
πέφτω
σηκώνομαι
θανάσιμο χτύπημα
ρίσκο
ανύποπτο.
Σ' έναν κύκλο
μετέωρο
υπό το φως
της σκιάς σου
πονάω ανώδυνα
στον παλμό
της καρδιάς σου.
Αγάπη Σπαθάρα
28/06/2019
Η ΒΑΘΥΤΕΡΗ ΕΝΝΟΙΑ ΤΩΝ ΧΡΩΜΑΤΩΝ
Χωρίς να υπολογίζω
τους κινδύνους
πίστεψα
στην βαθύτερη έννοια
των χρωμάτων
ενός συνηθισμένου
καλοκαιρινού
ηλιοβασιλέματος.
Χρώματα γήινα
ακατέργαστα
που φλυαρούν
ακατάπαυστα
πριν έρθει η σιωπή
της νύχτας.
Χωρίς να υπολογίζω
τους κινδύνους
βλέπω εσένα
τη λάμψη σου
ολόκληρο
το είναι σου
κι έγινα αθεράπευτα
ρομαντική
χαμένη στη δίνη
των χρωμάτων
ενός συνηθισμένου
καλοκαιρινού
ηλιοβασιλέματος.
Χωρίς να υπολογίζω
τους κινδύνους
ενός υπέροχου
καλοκαιρινού
ηλιοβασιλέματος
αυτή τη φορά
κινούμαι ολοταχώς
κοντά
στη ζεστασιά
των χρωμάτων
αγγίζοντας σε
χωρίς να καώ.
Αγάπη Σπαθάρα
10/07/2019
(φωτογραφία δική μου)
ΧΑΜΕΝΟΣ ΧΡΟΝΟΣ
Το ξέρω.
Τίποτα
δεν μπορεί
να αναπληρώσει
τον χαμένο σου
χρόνο.
Έχεις δίκιο
να απογοητεύεσαι.
Όμως
όση θλίψη
κι αν νιώσεις
αύριο
θα ξεχάσεις.
Θα χαθείς
πάλι
στους ρυθμούς
της πραγματικότητας
θυσιάζοντας
σε λαβυρίνθους
ό,τι απέμεινε
απ' τον χαμένο σου
χρόνο.
Το ξέρω.
Σύννεφα
σκέπασαν
την καρδιά σου.
Όμως πάντα
η ψυχή σου
θα αναζητά
το φως
του ήλιου.
Το ξέρω
είναι δύσκολη
η απόφαση
αλλά
πάντα θα ταξιδεύει
σε χρόνους
ανέλπιστους.
Αγάπη Σπαθάρα
20/07/2019
ΜΕΡΕΣ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ
Έξω από
το παράθυρό μου
οι μέρες διαβαίνουν
βιαστικά.
Μέρες καλοκαιριού
κι η ζέστη
αφόρητη.
Οι καυτές ανάσες
του ήλιου
καίνε
την άσφαλτο.
Ιδρώτας
κυλάει
στο πρόσωπό μου
σαν στάλες
νερού
που σπάνε
στον βράχο
και οι επιθυμίες
γίνονται
ένα
με τη θάλασσα.
Μέρες καλοκαιριού
και η σκέψη
οργιάζει.
Τίποτα δεν
διαταράσσει
την ησυχία
της σκέψης
εκτός
από τις φωνές
δυο παιδιών
απ' τον απέναντι
κήπο
που παίζουν
αμέριμνα.
Ο ήχος
ενός ραδιοφώνου
που ακούγεται
από μακριά
φέρνοντας
στη μνήμη μου
παλιά τραγούδια
συναγωνίζεται
ισάξια
με τις φωνές
των παιδιών
και τη φωνή
των τζιτζικιών
που συνεχίζουν
απτόητα
το δικό τους
τραγούδι.
Αγάπη Σπαθάρα
03/08/2019
(Φωτογραφία:Μέσα από το παράθυρό μου)
ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΑΣΤΡΑ
Αν κάποτε
στον δρόμο σου
βρεθώ
αν είναι αδύνατο
εμένα
να κοιτάξεις
αν στάζει
από τα μάτια μου
δάκρυ αλμυρό
να μην διστάσεις
μάτια μου
να με φωνάξεις.
Αν θες τα χέρια μου
σφιχτά
να τα κρατήσεις
για μια στιγμή
στου δρόμου
το στενό
να μην διστάσεις
μάτια μου
να μου χαρίσεις
σαν της ψυχής σου
τον απέραντο
ουρανό.
Και εγώ
στην άκρη
εκεί στου δρόμου
το στενό
θα σου χαρίσω
την καρδιά μου
κι ας πονάει
θα δω στα μάτια σου
ό,τι ήθελα να δω
χιλιάδες άστρα
στον δικό μας
ουρανό
όλο το σύμπαν
η αγάπη
κυβερνάει.
Αγάπη Σπαθάρα
12/08/2019
ΓΑΛΑΖΟΠΡΑΣΙΝΗ ΟΜΟΡΦΙΑ
Δεν είναι η αύρα σου
δεν είναι η ομορφιά σου
είναι η γαλήνη που σκορπάς
μέσα απ' τα κύματά σου.
Δεν είναι η ακρογιαλιά
δεν είν' τα βότσαλά σου
είναι του βυθού σου η φωνή
ο ήχος της καρδιάς σου.
Δεν είναι η γεύση σου
δεν είν' τα χρώματά σου
είναι το ταξίδι που ξυπνάς
στα απάτητα νερά σου.
Γαλαζοπράσινη ομορφιά
αστείρευτη πηγή
ταξίδεψέ με στ' ανοιχτά
σβήσε κάθε πληγή.
Κρύψε με μες στους κόλπους σου
δωσ' μου τη δύναμή σου
στις τρικυμίες να αντλώ
δροσιά απ' την πηγή σου.
Αγάπη Σπαθάρα
21/08/2019
(Φωτογραφία σημερινή δική μου.
Παράλια Λάρισας)
ΝΑ ΜΟΥ ΓΕΛΑΣ
Να μου γελάς
όπως ο ήλιος
το πρωί
σαν να γυρίζει
ο χρόνος ξανά
από την αρχή
σαν το νερό
που αναβλύζει
απ' την πηγή
σαν τα φτερά
που ανοίγει
ένα πουλί.
Να μου γελάς
σαν να 'ρχεται
ξανά το καλοκαίρι
φθινόπωρο
στα μάτια σου
μην δω
το γέλιο σου
σαν λαμπερό αστέρι
τις νύχτες
να 'χω φυλακτό.
Να μου γελάς
όπως γελάει
ένα παιδί
στα πρώτα βήματά του
στη ζωή
να μ' αγαπάς
σαν να άρχιζε
ο χρόνος
ξανά
από την αρχή.
Αγάπη Σπαθάρα
27/08/2019
(φωτογραφία δική μου)
Η ΕΠΟΧΗ ΤΩΝ ΔΑΚΡΥΩΝ
Η εποχή των δακρύων
πέρασε πια.
Έγιναν αγάπη
και μου πλένουν
το πρόσωπο.
Μου χαϊδεύουν
τα χείλη
αγγίζοντας την σιωπή
των λέξεων.
Οι θαμπές εικόνες
πλημμύρισαν
φως και άρωμα.
Μην λες αντίο
στην αγάπη
κι ας κατρακυλά
κι ας τσακίζεται
πολλές φορές.
Θα ξανάρθει.
Μην την αφήσεις
να ξεθωριάσει.
Φρόντισε
να μην στεγνώσουν
τα δάκρυα.
Φρόντισε
να μείνει ανοιχτός
ο δρόμος της.
Αγάπη Σπαθάρα
31/08/2019
(φωτογραφία δική μου)
ΜΙΛΑ
Μίλα.
Να λες την άποψή σου
χωρίς φόβο.
Κι αν η φωνή σου
είναι μικρή
κάν' την μεγάλη.
Κανείς
δεν είναι υπηρέτης
κανενός
εκτός του εαυτού του
ο καθένας.
Μίλα.
Μη σκύβεις,
σιωπώντας
πέφτεις χαμηλά
σήκω επάνω.
Οι άνθρωποι όλοι
είναι ίσοι
αυτό να ξέρεις.
Το βλέμμα σου
το καθαρό
τα λέει όλα.
Μίλα.
Κι αν με το δάχτυλο
την έξοδο
σου δείχνουν
μη φοβάσαι.
Μίλα.
Μην τους λυπάσαι.
Αγάπη Σπαθάρα
05/09/2019
ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΗ ΓΙΟΡΤΗ
Χρωματιστές του ήλιου
οι πινελιές
ζωγραφισμένη μοιάζει
όλη η πλάση
του φθινοπώρου
ολόδροσες πνοές
την ομορφιά σου,η ψυχή
πώς να χορτάσει;
Τρυγώ τα χρώματά σου
σαν σταφύλι
μεθώ απ' τους χυμούς σου
σαν κρασί
το πάθος της ζωής
φιλώ στα χείλη
όλα τριγύρω μοιάζουν
με γιορτή.
Στο χώμα,τρυφερά
τ' όνειρο παίζει
τα φύλλα ο οργασμός
κρυφά δονεί
ο σπόρος της αγάπης
χρόνια τώρα
κοιμάται και ξυπνά
ξανά,στη γη.
Η αγάπη σαν το φως
ξαναγεννιέται
μ' αγγίζει,με κοιτάζει
μου μιλά
με τα χεράκια της τα δυο
χαρές μοιράζει
ό,τι κι αν δώσει
πάντα επιστρέφεται
διπλά.
Αγάπη Σπαθάρα
17/09/2019
ΤΟ ΦΙΛΙ ΤΗΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ
Το φιλί
της προδοσίας
στον σύγχρονο
κόσμο
δίνεται από Ιούδες
που βρίσκονται
σε θέση ισχύος.
Για τριάντα αργύρια
οδηγούν
στον σταυρό
ανυποψίαστα
<< θύματα >>
αλλά ταυτόχρονα
σφίγγουν
θηλιά
γύρω από τον
λαιμό τους
χωρίς
να το ξέρουν.
Γιατί, το φιλί
της προδοσίας
έχει γεύση
πικρή
κι όσο κι αν
τη νοθεύσεις
με λόγια γλυκά
η πίκρα μένει
πάντα
στο στόμα
εκείνου
που το δίνει.
Αγάπη Σπαθάρα
19/09/2019
Η ΕΥΚΑΙΡΙΑ
Ίσως να σου δοθεί
ξανά
η ευκαιρία
να με πλησιάσεις
άλλα έχεις χάσει
για πάντα
την ευκαιρία
να μ' αγγίξεις...
Μπορεί να σου δοθεί
ξανά
η ευκαιρία
να με κοιτάξεις
στα μάτια
αλλά έχεις χάσει
για πάντα
την ευκαιρία
να ανιχνεύσεις
με ακρίβεια
το βλέμμα.
Μπορεί
να προσποιείσαι
ότι γιατρεύεις
πληγές
αλλά είμαι έτοιμη
να σου δείξω
τα νύχια μου.
Όταν υποτιμούν
τη νοημοσύνη μου
και τις αντοχές μου
μπορεί να γίνω
θηρίο
και να χυμήξω.
Αν καταλάβω ότι
με τις πράξεις σου
ψάχνεις απεγνωσμένα
την ευκαιρία
ν' αγαπηθείς
ίσως να σου δοθεί
κάποτε
η ευκαιρία
να αγαπήσεις.
Ίσως...
Αγάπη Σπαθάρα
28/09/2019
(στη φωτογραφία εγώ(μεταμφιεσμένη)σήμερα)
ΤΟ ΣΚΟΤΕΙΝΟ ΔΩΜΑΤΙΟ
Έβρεχε όλη τη νύχτα.
Από το λιγοστό φως
που έμπαινε στο δωμάτιο
μοναχικές
και απροστάτευτες
χόρευαν οι στιγμές.
Μνήμες και χρώματα
σχήματα ακαθόριστα
ζωγράφισαν το ταβάνι
τους τοίχους,
το πάτωμα
εξαφανίζοντας
κάθε ιδέα σκότους
από το σκοτεινό
δωμάτιο.
Ο ουρανός άνοιξε
αμετανόητος.
Στο τζάμι
του παραθύρου
κυλούν ανεξέλεγκτα
οι ώρες,τα δάκρυα
οι έρωτες
και χάνονται σιωπηλά
κάνοντας κρότο
κάτω από το περβάζι.
Οι στιγμές
οι μοναχικές
και απροστάτευτες
έγιναν
ορμητικό ποτάμι
ώσπου ξημέρωσε.
Δεν ήταν μόνες
και απροστάτευτες.
Έχουν τη δύναμη
να ξαναζούν.
Η βροχή συνεχίζει
ακατάπαυστη.
Αγάπη Σπαθάρα
04/10/2019
ΕΚΚΡΕΜΟΤΗΤΕΣ
Άνοιξα τα παράθυρα
της περασμένης ζωής
έκρυψα τις πληγές
στο συρτάρι
ξεσκόνισα τα κρυμμένα
συναισθήματα
σιδέρωσα τις τσαλακωμένες εκκρεμότητες
φόρεσα τα φρεσκοπλυμένα
ρούχα
της υπομονής
και περιμένω τις αποδοχές
μιας φαινομενικά
τακτοποιημένης
προσπάθειας.
Στις επιφάνειες
του μέλλοντος
ξεχωρίζουν τα όνειρα
και όλα όσα ήθελα
όσα έζησα
όσα άντεξα...
Στην πόρτα ακούω
τα βήματα
ενός υπέροχου
συναρπαστικού κόσμου.
Ενός κόσμου
που ξέρει ν' ανοίγει
καινούργιες πληγές.
Ζω σε έναν υπέροχο
φανταστικό
κόσμο
που δεν θα 'χε
αξία
αν δεν μετρούσες
πληγές.
Ενός κόσμου
που ανοίγει τις πόρτες
στους ποιητές.
Αγάπη Σπαθάρα
07/10/2019
ΔΙΕΞΟΔΟΣ ΔΙΑΦΥΓΗΣ
Δραπέτης θα γίνω
σαν τον άνεμο
θα κατοικήσω σ' άλλο σώμα
ουράνιο
λεηλατώντας στη σκέψη μου
ό,τι κι αν βρω
στις διεξόδους ψάχνοντας
γη κι ουρανό.
Σαν λιποτάκτης
σαν μικρό αερικό
με της ψυχής μου τις σιωπές
εγώ θα ζω
σαν γητευτής ονείρων
θα ονειρεύομαι
αθόρυβα απ' το κελί
χαρές θα γεύομαι.
Τις νύχτες θ' αφουγκράζομαι
στο φως θα φτάνω
μαχόμενος θα ανεβώ
πολύ πιο πάνω
στον άνισο αγώνα
με τ' ανείπωτα
τί έχω να κερδίσω;
Όλα ή τίποτα.
Αγάπη Σπαθάρα
13/10/2019
ΕΞΟΔΟΣ ΚΙΝΔΥΝΟΥ
Απόγευμα.
Σουρουπώνει
γλυκά.
Σε λίγο
θα νυχτώσει.
Κάτω
από το απαλό φως
των φαναριών
αγγίζεις
το θεϊκό
και το ανθρώπινο
ταυτόχρονα.
Τα φύλλα πέφτουν
τα δέντρα μιλούν.
Οι λέξεις παίζουν
με τα χρώματα
χωρίς ίχνος
λογοκρισίας.
Η αρμονία σε όλο της
το μεγαλείο
και ο δρόμος
ατέλειωτος
καθημερινή απόδραση
από της πόλης
τον θόρυβο.
Σ' αυτή την πανδαισία
χρωμάτων
και λέξεων
συμμετέχουν
όλες οι αισθήσεις.
Πολλά μπορεί
να συμβούν.
Ο δρόμος
σου δείχνει
τον δρόμο.
Έρωτας είναι
στο έχω ξαναπεί.
Έρωτας
έξοδος κινδύνου
πριν σβήσει
το όνειρο
κι η εικόνα
χαθεί.
Αγάπη Σπαθάρα
19/10/2019
(φωτογραφία της κόρης μου!
Πάρκο Αλκαζάρ)
ΓΟΡΔΙΟΙ ΔΕΣΜΟΙ
Θα ξαναρθώ
όπως τα πλοία
που σαλπάρουν
το πρωί
όπως τα τρένα
που σφυρίζουν
στη στροφή
σαν την ανάμνηση
που φέγγει στο σκοτάδι
σαν την υπόσχεση
που δένει στο λιμάνι.
Θα ξαναρθώ
είπες
και χαμογέλασες
κι έγινε η υπόσχεση
γέλιο και δάκρυ
τις αναμνήσεις
βιαστικά
προσπέρασες
στον μακρινό ορίζοντα
μόνη αποσκευή σου
η αγάπη.
Στις ασημένιες
ράγες
σε σταθμούς
στη θάλασσα
σε μπλε ωκεανούς
βασίλισσα
η αγάπη ταξιδεύει
λύνει και δένει
ανατρέποντας
γόρδιους δεσμούς.
Αγάπη Σπαθάρα
23/10/2019
ΟΝΕΙΡΑ ΘΕΡΙΝΗΣ ΝΥΚΤΟΣ
Είχα ένα όνειρο
δικό μου.
Κάθε βράδυ
ερχόταν
στον ύπνο μου.
Άλλες φορές
με νανούριζε
κι άλλες
με ξυπνούσε.
Με κοίταζε
με τα πελώρια
θέλω του
και μου μίλαγε
τρυφερά
με τα ωραία
αν και πρέπει του.
Το όνειρό μου έλαμπε
ψηλά
πάνω από πτώσεις
όνειρα
θερινής νυκτός
ζωής
φαντασιώσεις.
Γυρνώντας έκπληκτη
στην άλλη μου
πλευρά
αναρωτήθηκα
ξύπνια
αν εκπληρώθηκε
ό,τι από πάντα
ονειρευόμουν
ή αν ακόμα
ονειρεύομαι.
Ψάχνοντας
την απάντηση
χάθηκα
στην αλήθεια.
Αγάπη Σπαθάρα
31/10/2019
ΤΑ ΣΗΜΕΙΑ ΣΤΙΞΗΣ
Δεν θα το πω
παρενθεση
στα κακως κειμενα
ουτε αναγκη
να απαλυνω
τον πονο
των λεξεων
Θα γραψω
ενα ποιημα
χωρις τελεια
Θα τονισω μονο
ό,τι αξίζει
βαζοντας εισαγωγικα
στους τιτλους
και τα προνομια
Στα σημεια στιξης
θα στηριξω
το χρωμα
το νοημα
και τις λεξεις
αφηνοντας
στο περιθωριο
τις αποστασεις
τις παυλες
και τα ερωτηματικα
Στις ομορφες στιγμες
θα βαλω
θαυμαστικα
προσθετοντας
με κομμα
τις πιο ομορφες
Θα αφησω ανοιχτα
ολα τα ενδεχομενα
βαζοντας
αποσιωπητικα
σ ο,τι κι αν
ερχεται...
Με ανω και κατω
τελεια
θα στολισω
τη λεξη:
ΖΩΗ
κλεινοντας
σε κυκλο
τη λέξη
ΑΓΑΠΗ
Αγάπη Σπαθάρα
02/11/2019
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου