Μαρία Παπατζέλου: “η ποίηση έχει μία αφαίρεση που με βοηθάει να γίνω πιο λιτή και καθαρή στη σκέψη μου”

Από όταν θυμάμαι τον εαυτό μου, ζωγράφιζα, διάβαζα πολύ και έγραφα, ή τουλάχιστον προσπαθούσα να γράψω κάτι τόσο ενδιαφέρον, όσο αυτά που διάβαζα.

Αγάπησα τόσο πολύ τη μοναχική, δημιουργική διαδικασία της ζωγραφικής, που δεν μπορούσα να με δω πουθενά αλλού.

Σπούδασα στη Σχολή Καλών Τεχνών του ΑΠΘ και εκείνα τα χρόνια συνειδητοποίησα πόσα λίγα ήξερα για όλο αυτό που ονομάζουμε Τέχνη.

Ήταν μια βουτιά στα βαθιά αυτά τα χρόνια στη Σχολή.

Έμαθα πολλά και αναγκάστηκα να αφήσω πίσω μου,όλα όσα νόμιζα πως ήξερα για τη ζωγραφική.

Εκείνο που σε οδηγεί να δημιουργήσεις είναι οι εμμονές σου

Εγώ, ως εικαστικός καλλιτέχνης δημιουργώ εικόνες, οπότε οι εμμονές μου έχουν αφετηρία ένα έντονο οπτικό ερέθισμα, που πάντα κρύβει από πίσω μια ιδέα που δεν μπορώ να ξεχάσω, που σχεδόν με καταδιώκει.

Πρέπει να μιλήσω γι αυτήν, να την κατανοήσω σε βάθος, να την επεξεργαστώ εντατικά, μέχρι να φύγει από πάνω μου.

Μιλάω με εικόνες, αυτή τη γλώσσα γνωρίζω.

Τελευταία γράφω ξανά πολύ, κυρίως ποίηση.

Όσα δεν γίνονται εικόνες, τα δείχνω με τις λέξεις. Η ποίηση έχει μία αφαίρεση που με βοηθάει να γίνω πιο λιτή και καθαρή στη σκέψη μου.

Μετά αυτή η καθαρότητα έρχεται και στην ζωγραφική μου.

Τα τελευταία χρόνια με ενδιαφέρει πολύ η έννοια της σύνδεσης, το αόρατο νήμα που συνδέει μαγικά, θα έλεγε κανείς τα πάντα, γύρω μας και μέσα μας.

Νομίζω πως αυτό επιχειρούμε όλοι όσοι ασχολούμαστε με την τέχνη, οποιαδήποτε τέχνη, να συνδεθούμε, ξεκινώντας από τον εαυτό μας πρώτα από όλα, το μέσο έκφρασης που έχουμε επιλέξει και τη σύνδεση στη συνέχεια με το κοινό μας.

Δε νοείται έργο τέχνης χωρίς την αλληλεπίδραση με τον θεατή.

Εκεί ολοκληρώνεται το ταξίδι του, εκεί κόβεται ο ομφάλιος λώρος που τον συνδέει με τον δημιουργό, τότε μόνο αποκτά αυτοτέλεια, τη δική του υπόσταση.

Με ενδιαφέρει επίσης η διαδραστικότητα στα έργα που δημιουργώ, ειδικά το τελευταίο διάστημα.

Οι θεατές καλούνται να συνδημιουργήσουν μαζί μου το έργο που παρουσιάζω.

Αυτό με απασχολεί ολοένα και περισσότερο, καθώς νιώθω πως, στην κορεσμένη από εικόνες και πληροφορίες, ψηφιακή εποχή μας, το να κάνεις τον θεατή συμμέτοχο στην καλλιτεχνική διαδικασία, μπορεί να τον ενεργοποιήσει μόνο θετικά, βγάζοντάς τον από τον λήθαργο της καθημερινότητας, μέσα στην οποία δρα τις περισσότερες φορές εντελώς μηχανικά.

Η σύγχρονη τέχνη και ο σύγχρονος καλλιτέχνης φέρει την ευθύνη της αφύπνισης ενός ναρκωμένου, κορεσμένου αλλά και κουρασμένου θεατή θέτοντάς του ερωτήματα, βάζοντας τον αντιμέτωπο με όσα δεν τον αφήνουν ή ο ίδιος αρνείται να δει.

Ο καλλιτέχνης είναι τα μάτια, τα αυτιά και η καρδιά του ανθρώπου, του θεατή, που θα ήθελε, αλλά δεν ξέρει πως να δημιουργήσει.

Η καλλιτεχνική παιδεία και καλλιέργεια μπορεί να τον βοηθήσει να γνωρίσει τη γλώσσα της τέχνης ώστε να επικοινωνήσει καλύτερα με το μήνυμα του κάθε καλλιτέχνη.

Στο μέλλον θα ήθελα να κινηθώ περισσότερο στο πεδίο της Land Art, να δουλέψω in sitou με φυσικά υλικά, πέτρες, χώμα, φύλλα, νερό, μεταμορφώνοντας το “τίποτα” σε στοιχείο εικαστικό, δημιουργώντας μεγάλες συνθέσεις στο τοπίο, με απλή δομή και ποιητικότητα.

Ως καλλιτέχνης με ενδιαφέρει κυρίως η εικαστική χειρονομία μου, να αποκαλύψει την κρυμμένη εκφραστικότητα των απλών υλικών που συνήθως χρησιμοποιώ, χαρτιά, χώμα, χάρτες, ξύλο, νήμα, κερί, μεταφέροντας το μήνυμα την ιστορία ή την ιδέα, που πάντα υπάρχει πίσω από τις εικόνες αυτές και τις συνθέσεις, installation, στο χώρο, που δημιουργώ.

Αυτό για μενα είναι έμπνευση: να συνδέομαι με τα υλικά που χρησιμοποιώ κάθε φορά με διαφορετικό τρόπο αποκαλύπτοντας τις κρυμμένες δυνατότητές τους, μεταμορφώνοντας τα σε εικόνες με ποιητικότητα και καθαρότητα.

Για εμένα η αξία της τέχνης βρίσκεται ακριβώς εκει:στην μύηση του κάθε ανθρώπου σε έναν σχεδόν υπερβατικό μη χώρο και χρόνο, όπου τα όρια φαντασίας και πραγματικότητας συγχέονται, μεταφέροντάς του μήνυματα, ιδέες και ιστορίες, μέσα από εικόνες και συνθέσεις στον χώρο που διευρύνουν την αντίληψη του για όσα θεωρεί πως γνώριζε για τον κόσμο που τον περιβάλλει.

Βιογραφικό.

Η Μαρία Παπατζέλου ειναι Εικαστικός, Απόφοιτος της Σχολής Καλών Τεχνών του ΑΠΘ (1992-1997).

Μένει στη Θεσσαλονίκη.

Έχει πάρει μέρος σε πάρα πολλές ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό και έχει στο ενεργητικό της 5 ατομικές εκθέσεις.

Ασχολείται ως σκηνογράφος στο Θέατρο, σε συνεργασία με την ΕΘΒΕ ΜΑΙΩΤΡΟΝ της οποίας είναι μέλος, αλλά και στον κινηματογράφο, ενώ εργάζεται και ως εκπαιδευτικός καλλιτεχνικών στη μέση εκπαίδευση.

Έργα της βρίσκονται σε πολλές δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές.

Πηγή: polismagazino.gr

Αποστολή ενημέρωσης: Γιώργος Μπαλής