Με αφορμή την εμποροπανήγυρη της Ελασσόνας η οποία γίνεται κάθε χρόνο αυτές τις ημέρες, αρχές Σεπτεμβρίου, θυμήθηκα τους Κρανιώτες και τις Κρανιώτισσες, όπως και άλλους εργάτες γης από άλλα χωριά της Ελασσόνας, οι οποίοι επέστρεφαν από τα καπνοχώραφα της Μακεδονίας. Το παζάρι της Ελασσόνας σήμαινε το τέλος... της θερινής σεζόν. Λίγη ανάπαυλα (;) και άρχιζε η φθινοπωρινή σεζόν στα βαμβάκια της Θεσσαλίας. Πολλές οι εικόνες που υπάρχουν μέσα μας και αναλόγως των αφορμών αναδύονται. Αυτοί οι άνθρωποι λοιπόν, ξεκινούσαν από την Ξηρό-Κρανιά με τα προσωπικά τους πράγματα σε τσουβάλια (!) - ούτε καν σε βαλίτσες πολλές φορές - και υπό αντίξοες συνθήκες δούλευαν για το μεροκάματο, να εξασφαλίσουν κάποια χρήματα για να ξεχειμωνιάσουν. Αληθινά μυρμήγκια. Κοιμούνταν συνήθως σε αποθήκες, δούλευαν όλη μέρα "από ήλιο σε ήλιο" και... ασφαλώς ανασφάλιστοι. Οι Κρανιώτες και οι Κρανιώτισσες, ως εργάτες γης, έζησαν και σπούδασαν τα παιδιά τους. Πραγματικοί ήρωες της καθημερινότητας. Την επανάστασή τους την έκαναν κάθε λεπτό. Αυτοί οι άνθρωποι δεν πήραν ποτέ επιδοτήσεις, δεν έκλεισαν ποτέ δρόμους (με τι άλλωστε;), δεν μίλησε κανένας γι' αυτούς. Δεν διεκδίκησαν κάτι πέρα από το δικαίωμα στην ίδια τη ζωή. Τίποτα δεν τους χαρίστηκε. Ξεχασμένοι από όλους έδιναν τη μάχη της επιβίωσης, τραγουδώντας μέσα στο αυλάκι και, εκ των πραγμάτων, τα κατάφεραν.
Χρήστος Γκουνέλας
* Ευχαριστούμε θερμά τους συμπατριώτες οι οποίοι μας παραχώρησαν τις φωτογραφίες τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου