Το νερό για την Ξηροκρανιά, ειδικά προπολεμικά, ήταν αληθινό αγαθό ζωής. Η βρύση όμως που έρεε το νερό της...ζωής αποτελούσε και την αφορμή για κοινωνικές επαφές!
Από παλιά ακόμα στο κέντρο κάθε χωριού εκτός από τον Ιερό Ναό και το σχολείο υπήρχε και η βρύση. Δίκτυο νερού βεβαίως για τα σπίτια δεν υπήρχε και έτσι ειδικά οι γυναίκες -όλων των ηλικιών - του χωριού μαζεύονταν στη βρύση για να γεμίσουν με νερό τις στάμνες ή τα χάλκινα αντικείμενα τους.
Μπροστά στη βρύση αναπτύσσονταν όπως ήταν φυσιολογικό και οι κοινωνικές σχέσεις είτε με το σχολιασμό των νέων του χωριού είτε με το...νυφοδιάλεγμα εκ μέρους των υποψηφίων γαμπρών!
Άλλωστε, δεν είναι καθόλου τυχαίο που πάρα πολλά παραδοσιακά τραγούδια τραγουδούν τη βρύση του χωριού. "Στη βρύση στην κρυόβρυση...", "Βρύση μου μαλαματένια", "Σαν πας Μαλάμω μ' για νερό", είναι ένα μικρό δείγμα από τα τραγούδια που αναφέρονται στη βρύση και που φανερώνουν πόσο σημαντική ήταν η κεντρική βρύση του χωριού όχι μόνο για το ξεδίψασμα του σώματος, αλλά και της...ψυχής.
Στην παραπάνω φωτογραφία βλέπουμε τη βρύση...της Ξηροκρανιάς όπως ήταν κατά το 1936. Πίσω ακριβώς από τη βρύση βλέπουμε και το καμπαναριό του Άγιου Δημητρίου όπως αυτό συνεχίζει να υπάρχει και σήμερα.
Χ.Γ.
Πολύ ωραία φωτογραφία Χρήστο! Μου θύμισες κάποια παραπλήσια στο Ελατοχώρι. Στα καμποχώρια δεν είχαμε βρύσες, αλλά πηγάδια!! Γιώργος Κατερίνη
ΑπάντησηΔιαγραφή