Αγάπη Σπαθάρα - Τρία Ποιήματα

ΣΤΗΣ ΛΗΣΜΟΝΙΑΣ ΤΟΝ ΠΥΡΕΤΟ

Στης λησμονιάς τον πυρετό

στου πόνου το κρεβάτι,

νιώθεις...όλα να σβήνουνε

μα, μένει η αγάπη!

Κόκκινη, όπως το αίμα σου

σταλάζει στην καρδιά,

τα δάκρυά σου χείμαρρος

σ' ορμητικά νερά.

Στην όψη της ζαλίζεσαι

φτάνεις ως το βυθό,

μαζί της παρασύρεσαι

σε κύμα ερωτικό.

Κράτα την ανάσα της στιγμής

και βγες στην επιφάνεια,

μέσα απ' τα χρώματά της

θα ανέβεις στα ουράνια.

Αγάπη Σπαθάρα

15/09/2017

(φωτογραφία της κόρης μου

Λευκάδα Σεπτέμβριος 2017)

ΕΙΝΑΙ ΝΩΡΙΣ ΑΚΟΜΑ

Τώρα νυχτώνει 

πιο γρήγορα.

Η μέρα λιγοστεύει

κι' οι ώρες γίνονται

πιο αργές,

πιο δυσκίνητες,

πιο γερασμένες.

Όμως μια σκέψη,

πετάει μακριά

ζωγραφισμένη 

ακόμα με τα χρώματα

του καλοκαιριού.

Ένα ξεχασμένο τριζόνι

συνεχίζει το μελωδικό

τραγούδι του

κάτω από το περβάζι

του παραθύρου.

Ο ήχος του ρυθμικός

σαν χτύπος καρδιάς

σε εφηβικό στήθος

διαταράσσει

την ησυχία της νύχτας.

Ένα όνειρο ξυπνά

να σου θυμίσει

ότι υπάρχει χρόνος.

Είναι νωρίς ακόμα...

Αγάπη Σπαθάρα

21/09/2017

Σ' ΑΛΛΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ

Ένα σεργιάνι είν' η ζωή

στη γνώση των πραγμάτων,

σε όλα αυτά που αισθάνεσαι

ορατών και αοράτων.

Γέμισε τις σελίδες της

ξέφυγε από τα όρια,

ζωγράφισε με νότες

όλα τα περιθώρια.

Άκου τη μουσική

κοίτα τα χρώματα,

ταξίδεψε σε όνειρα

σε ήχους και αρώματα.

Γράψε σε μια σελίδα

μια άλλη άποψη,

εξήγησέ τους πως πετάς

σ' άλλη διάσταση...

Αγάπη Σπαθάρα

22/09/2017