"Αργύρ'ς"

Από τον Βαγγέλη Β. Πουρνάρα,

«Αργύρ'ς»

Αναρωτήθηκε ποτέ, από εσάς κανένας, 

γιατί σ' ολόκληρο χωριό, Αργύρης ούτε ένας!

Τις απαντήσεις άντλησα, απ΄ το Δημήτρη Θώμο,

σε μια συζήτηση καλή, που κάναμε στο δρόμο!

/////////

Οι Άγιοι Ανάργυροι, η χάρη τους μεγάλη, 

γιορτάζουν τον Ιούλιο και το Νοέμβρη πάλι.

Η μνήμη του Αργύριου, του Μάρτυρα Αγίου, 

γιορτάζει μόνο μια φορά, στις έντεκα Μαίου..

/////////

Φτωχά τα χρόνια τα παλιά, λάδι σταλιά στη πίτα,

και μόνο ζαχαρόνερο, επάνω στη φιλίτα!

Παπούτσια γουρ΄νοτσάρουχα και παντελόνια σκτίσια,

βλέμματα όμως καθαρά, καρδιά παλικαρίσια.

Η φτώχεια ήτανε κοινή, για όλους τους ανθρώπους,

ανέχειας κορύφωση, ενέχυρο στους κόπους.

Να την τιμήσουν θέλανε, να σιάξουνε το κλήμα

γι αυτό και βρήκαν όνομα, να δώσουνε στο..χρήμα!

//////////

Χωρίς νουνό το βάφτισαν, το είπανε.. « αργύρη»

και λέγαν, πως θα γιόρταζε, στον τόπο κάθε μέρα, 

ωραίες οι καλές ευχές, μα λίγο το.. μπακίρι,

τους φόβιζαν τα έξοδα και κάνανε.. σια πέρα!

/////////

Μια μέρα ένας γκόρμπιτας, ανέβαινε τις σκάλες,

είχε στην πλάτη του χαλιά, κιλίμια στις μασχάλες.

/////////

Η μάννα έγνεθε μαλλί, σαν σβούρα το σφοντύλι

και το τραγούδι, βάλσαμο παρηγοριάς στα χείλη.

Στην αγκαλιά το τύλιγε, ο πρωινός αγέρας

και το ΄φτανε στην ξενιτιά, ν΄ ακούσει ο πατέρας! 

////////

«Πάρε κιλίμια μπρε κυρά, τα δίνω όσο-όσο,

πάρε να κάνω και σεφτέ, φτηνά θα σου τα δώσω!»

/////////

Η μάννα του απάντησε, «μην ανεβαίνεις πάνω,

ειν' ο «αργύρης» άρρωστος, δεν ξέρω τι να κάνω!»

/////////

Ο γκόρμπιτας επέμενε, «μπρε να τον δω και λίγο,

να δει κι αυτός τα υφαντά και ύστερα θα φύγω!»

/////////

-«Σου είπα, είναι άρρωστος, κοντεύει να τα βάξει,

να μη βρεθείς στα χάλια του, θεός να σε φυλάξει!

////////

Ο γκόρμπιτας μπαμπάλισε, στα γρήγορα τα μάτια,

και φώναξε, τινάζοντας, στο ώμο την πραμάτεια:

«λατσχό-γκιβέ»*,ορέ κερά, τραβάω για πιο πέρα,

πιραστικά στον άντρα σου, δα έρθου άλλη μέρα!»

*Καλημέρα, στη γλώσσα των Ρομά.