Παύλος Λάλος: "Θυμούμαι"

ΘΥΜΟΥΜΑΙ 

Πάντα θυμούμαι 

κάποια Χριστούγεννα λευκά,

κι εμείς στην κρύα τη βραδιά

για κάλαντα να ξεκινούμε.

Άσβηστη θύμηση!

Στους δρόμους χιόνια παγωμένα

κι αστέρια μακρυνά μαρμαρωμένα,

μες στην καρδιά ανάμνηση.

Τέτοιες νυχτιές

βιωμένες στα μικρά μου χρόνια

ένοιωθα σιωπηλά, μέσα στα χιόνια,

φάτνες να γίνονται χίλιες καρδιές.

Πάντα θυμούμαι:

χωριού Χριστούγεννα λευκά,

κι εμείς στην όμορφη βραδιά

για κάλαντα, με άστριο, να κινούμε.

Παύλος Λάλος (1972 Θεσν/νικη).

(*άστριο= στο χωριό μου κάναμε με πηχάκια λεπτά και χαρτιά χρωματιστά+ αλευρόκολλα, ένα αστέρι που το κρατούσαμε όταν λέγαμε τα κάλαντα, δηλ. "άστρο λαμπρό τους οδηγεί").