ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΣΟΥ
Φώναξα το όνομά σου
ένα βράδυ
κι έγινε η νύχτα φωτεινή
σαν το φεγγάρι
άνοιξα τα παράθυρα
στη μέρα
ένιωσα το άρωμά σου
στον αγέρα.
Έγραψα το όνομά σου
σ' ένα στίχο
το 'ντυσα μουσικές
νότες και ήχο
σκόρπισα ροδοπέταλα
σε μια σελίδα
κι άρχισε το τραγούδι μας
μόλις σε είδα.
Σκάλισα το όνομά σου
στην καρδιά μου
για να είσαι πάντοτε εσύ
κοντά μου
πάντα μαζί ό,τι κι αν γίνει
η αγάπη σώζει
η αγάπη δίνει.
Αγάπη Σπαθάρα
06/03/2019
ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΜΙΑΣ ΑΝΘΙΣΜΕΝΗΣ ΑΜΥΓΔΑΛΙΑΣ
Καταμεσήμερο
κάτω από το βλέμμα
μιας ανθισμένης
αμυγδαλιάς
σταμάτησα να κλάψω.
Η σκέψη μου πλανήθηκε
πιο πέρα
απ' τη λευκότητα
του βουνού
στον τόπο που γεννήθηκα
εκεί που η άνοιξη
αργούσε
να φτάσει.
Εκεί που μόνο οι πέτρες
γυάλιζαν
στα χάδια του ήλιου.
Μικρή η απόσταση
αλλά ταυτόχρονα
τόσο μεγάλη.
Πως πέρασαν
τα χρόνια;
Λευκά ανθάκια
οι αναμνήσεις
προβάλλουν
στα χλωρά κλαδιά
λοξοδρομώντας
στο χρόνο.
Τώρα θα πλησιάζει
κι εκεί η άνοιξη
σκέφτηκα
μηδενίζοντας
την απόσταση.
Το ξέραμε ότι κάποτε
θα φεύγαμε
αναζητώντας
πιο γόνιμο έδαφος
κι όμως είμασταν
τόσο χαρούμενοι.
Το νιώθαμε
μέσα απ' την παιδική μας
αθωότητα
ότι αυτές οι πέτρες
οι λουσμένες
στο φως
θα γινόταν μια μέρα
χρυσάφι
στα χέρια μας.
Αγάπη Σπαθάρα
07/03/2019
(φωτογραφία δική μου)
Σ ΑΓΑΠΩ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΞΕΡΩ ΤΟ ΓΙΑΤΙ
Ανταλλάσσω με μια λέξη
τη σιωπή
σ' αγαπώ χωρίς να ξέρω
το γιατί
στης καρδιάς σου
τον ιστό έχω πιαστεί.
Ξεγλιστρώ,πάω για λίγο
να ξεφύγω
μα σε σένα με τη σκέψη
καταλήγω
δεν μπορώ από κοντά σου
εγώ να φύγω.
Δεν φοβάμαι την αγάπη
έχω μάθει
η ζωή κρύβει παγίδες
κρύβει πάθη
και υφαίνει διαρκώς
σωστά και λάθη.
Δεν φοβάμαι την αγάπη
τώρα ξέρω
στην καρδιά σου πότε ζω
πότε πεθαίνω
τη ζωή μας με μια λέξη
ανασταίνω.
Αγάπη Σπαθάρα
10/03/2019
(φωτογραφία δική μου,
σημερινή)
ΣΧΗΜΑ ΟΞΥΜΩΡΟ
Στο χάος του σύμπαντος
τα χνάρια σου
ακολουθώ
προσπαθώντας
να μην χάσω το δρόμο.
Ένα κλαδί
της πιο πρόσφατης
άνοιξης
κομμένο από χέρι
είναι το κλειδί
για το δρόμο.
Ανάμεσα στο φθαρτό
και το άφθαρτο
η ομορφιά σου
γίνεται αντιληπτή
μέσω της έμπνευσης.
Γύρη και άμμος
έγιναν ένα
στα μάτια μου.
Από κάθε κόκκο
της άμμου
ίσως κάποτε φυτρώσει
ένα λουλούδι.
Πνοή ζωής
για τις αισθήσεις.
Ανασαίνω
με ενθουσιασμό
βουλιάζοντας
στις επιθυμίες.
Ψάχνοντας
τις λέξεις
αγγίζω τη ζωή
και το θάνατο.
Ρίγη σιωπής
κραυγές
της ύπαρξης.
Σχήμα οξύμωρο.
Αγάπη Σπαθάρα
21/03/2019
(φωτογραφία δική μου)
ΛΕΥΚΑ ΛΥΧΝΑΡΙΑ
Τώρα που νύχτωσε
ο ουρανός
φεγγοβολά
αν τον προσέξεις.
Αλλάζει όψη
όταν κοιτάς
πιο πάνω
απ' όσα
άντεξες.
Το χρώμα του
δεν ξέφτισε
παρέμεινε
γαλάζιο.
Λευκά λυχνάρια
οι στιγμές
γκρεμίζουν
αποστάσεις
ακόμα
και στην σκοτεινή
αθέατη πλευρά
της ζωής.
Αρώματα ζωής
που δίνουν
στο φεγγάρι
τόση λάμψη.
Αγάπη Σπαθάρα
30/03/2019
ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΛΕΥΚΕΣ
Έλα
να περπατήσουμε
κάτω απ' τις Λεύκες
μέσα σε ήχους
μαγικούς
μακριά απ' τον θόρυβο
της πόλης.
Έλα
να τραγουδήσουμε
μια συμφωνία
μυστική
πάνω στις νότες
του νερού
στη χλόη
στον αέρα.
Σαν τα καλλίφωνα
πουλιά
που χαίρονται
τη μέρα
με βήματα ανάλαφρα
απ' το στρωμένο
δρόμο
ν' ανέβουμε
στον ουρανό
εκεί που βγαίνει
ο ήλιος
και ελεύθεροι
απ' τις φυλλωσιές
να στέλνουμε
ψιθύρους.
Αγάπη Σπαθάρα
07/04/2019
(φωτογραφία δική μου)
ΚΡΥΜΜΕΝΑ ΟΝΕΙΡΑ
Κρυμμένα όνειρα
σκιές
γλυκό το ξύπνημα
του πόθου
χιλιάδες πρόσωπα
καθρέφτες
βροχή τα δάκρυα
του μόχθου.
Δικά σου πρόσωπα
γνωστά
του εαυτού σου
προεκτάσεις
στο θόρυβο
της μοναξιάς
ζωής εκτάσεις.
Στο βάθος
του καθρέφτη σου
βαθιές ρυτίδες
στου χρόνου
το ζεστό φιλί
κρυφές ελπίδες.
Αγάπη Σπαθάρα
13/04/2019
(φωτογραφία δική μου)
ΤΟ ΠΤΥΧΙΟ
Το πτυχίο
καλής συμπεριφοράς
σε ποιο πανεπιστήμιο
δίνεται;
Την πρακτική εξάσκηση
που την εξασκείς;
Τι δίνεις;
Τι παίρνεις;
Κάτω από ποιες
προϋποθέσεις
αριστεύεις;
Το μεταπτυχιακό
στις δυσκολίες της ζωής
παίζει ρόλο;
Από τι εξαρτάται
ο βαθμός του
και που αναγράφεται
τελικά;
Μήπως
στην συμπεριφορά σου
προς στους άλλους
μα πρώτα απ' όλα
στον εαυτό σου;
Φτάνει μια ζωή
για να το αποκτήσεις
ή σπαταλάς
άδικα τα χρόνια σου;
Ποτέ δεν είναι αργά
για να σπουδάσεις
αρκεί να μάθεις
να κατανοείς.
Αρκεί να γνωρίζεις
το βάρος
της αξίας
του ΑΡΙΣΤΕΥΕΙΝ
και να το μοιράζεις
δίκαια.
Αγάπη Σπαθάρα
19/04/2019
ΕΤΣΙ ΤΗ ΘΥΜΑΜΑΙ ΠΑΝΤΑ
ΤΗΝ ΜΑΝΑ ΜΟΥ
Έτσι τη θυμάμαι
πάντα την Μάνα μου.
Ιδιαίτερα τα τελευταία
χρόνια
μετά τον χαμό
του πατέρα μου
και τον γυρισμό της
στην πατρίδα.
Μόνη της
στο πατρικό μας σπίτι
μας περίμενε
για να γεμίσει
ξανά
η άδεια φωλιά
αφού τα παιδιά της
είχαν πετάξει...
Ο σακχαρώδης διαβήτης
και οι κακουχίες
έτρωγαν το μέσα της
αλλά δεν το έβαζε
κάτω.
Μέρες
πριν την Ανάσταση
ανασκούμπωνε
τα μανίκια
κι άρχιζε ν' ασπρίζει
με μεράκι
τα ντουβάρια της αυλής
κι ύστερα
με πράσινο χρώμα
έβαφε
την εξώπορτα
και τα κάγκελα.
Παρά την αδυναμία της
έσκαβε τον κήπο
και φύτευε
καλαμπόκι
με τα χεράκια της
και όταν φτάναμε
τα πρώτα φυλλαράκια
είχαν ήδη φυτρώσει
δίνοντας στον κήπο
μια άλλη όψη.
Γέμιζε με ανθισμένες
γλάστρες
την αυλή και το μπαλκόνι
και περίμενε.
Και όταν φτάναμε
γέμιζε η αυλή
παιδιά,εγγόνια,
χαρές και γέλια.
Το σπίτι μύριζε
ασβέστη,λαδομπογιά
μαχλέπι και άνοιξη.
Η εξώπορτα
ήταν πάντα ανοιχτή
για κάθε επισκέπτη.
Έτσι τη θυμάμαι
εγώ
την Μάνα μου.
Στην εξώπορτα
να δέχεται
και να ξεπροβοδίζει
με τα αδύναμα
χέρια της
πάντα γεμάτα.
Αγάπη Σπαθάρα
25/04/2019
ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ
Είναι κάτι νύχτες
που δεν έχω να πω
τίποτα
σαν τη σιωπή
που απλώνεται
τριγύρω.
Σαν τη σιωπή
που ξεσπάει
όταν αρχίζει
η βροχή.
Χιλιάδες ερωτήματα
παραμένουν
αναπάντητα
χρόνια τώρα
κλείνοντάς μου
το στόμα.
Μια αστραπή
διασχίζει
τις σκέψεις μου.
Θέλω να φωνάξω
να μιλήσω
να τα πω.
Μαζεύω όπως όπως
τις δυνάμεις μου
μέχρι να καταλαγιάσει
η μπόρα.
Με το πρώτο φως
της ημέρας
το πρώτο ερώτημα
έχει ήδη απαντηθεί.
Η λύση είναι
στα χέρια σου
όπως και η ζωή.
(φωτογραφία δική μου)
Αγάπη Σπαθάρα
28/04/2019
ΧΡΩΜΑ ΚΑΙ ΑΠΟΨΗ
Τώρα έμαθα
τώρα ξέρω
γιατί
δεν ξεθωριάζουν
οι στιγμές μας
στο χρόνο.
Για να μπορούν
να συνεννοούνται
οι άνθρωποι
με τις αισθήσεις.
Να τους θυμίζουν
πάντα
την πρώτη εικόνα
της ζωής
την ένταση
της προσμονής
το χρώμα
του έρωτα
σ' έναν άχρωμο
κόσμο.
Είναι οι στιγμές
που κεντούν
την ψυχή μας
αποκτώντας
χρώμα και άποψη.
Είναι οι στιγμές μας
που καθορίζουν
τη ζωή μας
στολίζοντάς την
σαν κόκκινη
δάντελα
γέρνοντας απαλά
στον μακρινό
ορίζοντα.
Είναι η στιγμή
που η ζωή
γεννάει ζωή
σκορπώντας άφθονο
το χρώμα
του αίματός μας
σε κάθε κατεύθυνση.
Αγάπη Σπαθάρα
04/05/2019
(φωτογραφία δική μου)
ΕΚΛΟΓΕΣ ΗΡΘΑΝ ΠΑΛΙ
Εκλογές ήρθαν πάλι
στημένες γραβάτες
οι δρόμοι ορθάνοιχτοι
γνωστοί οι διαβάτες...
Τον σταυρό σου ζητάνε
να ρίξεις στην κάλπη
υποσχέσεις,θαύματα
δίχως κόπο και άγχη.
Πάμε πάλι μπροστά
κι' όλα θα γίνουν
σε μια κάλπικη διάβαση
τα όνειρα κλείνουν.
Απορείς και δεν ξέρεις
ποιον δρόμο να πάρεις
όλο πίσω γυρνάς
λησμονείς και δεν φτάνεις...
Αγάπη Σπαθάρα
19/05/2019
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου