Έτσι αντιλαμβάνεται η λογική του ανθρώπου τον σταυρό του Χριστού, ως μωρία και σκάνδαλο, σύμφωνα με τον απόστολο Παύλο. Είναι δυνατόν ο πανίσχυρος Θεός να σταυρώνεται από το πλάσμα του; Τι είδους Θεός είναι αυτός που εκουσίως ανεβαίνει στο σταυρό; Πώς είναι δυνατόν αυτός ο αδύναμος, σταυρωμένος Θεός να σώσει τον άνθρωπο;
Και όμως αυτός είναι Θεός. Αυτός που έρχεται να πάρει τη θέση του ανθρώπου στην οδύνη και τραγικότητα της ανθρωπότητάς του. Ο Θεός δεν είναι υπερβατικός που κατοικεί μακριά στον ουρανό και από εκεί βλέπει απλά τη δημιουργία του. Εισβάλλει αθόρυβα στην ανθρώπινη ζωή, γίνεται ιστορικό πρόσωπο με σάρκα και οστά για να σώσει τον άνθρωπο μέσα από τον δικό του σταυρό της αυτοπαραίτησης.
Ο Χριστός πάνω στο σταυρό τα έχει χάσει όλα. Βρίσκεται στην έσχατη μορφή θυσίας και μάλιστα ατιμωτικής. Τα υπομένει όλα. Ακόμη και όταν προκαλείται από τους Φαρισαίους να κατεβεί από το σταυρό για να τον πιστέψουν δεν το κάνει αλλά απαντά με σιωπή. Αν κατέβαινε θα τον πίστευαν μα όχι από αγάπη, αλλά από αναγκασμό. Θα ήταν υποχρεωμένοι να τον πιστέψουν και άρα μη ελεύθεροι. Ο Σταυρωμένος Χριστός θέλει να τον πιστέψουν έτσι, σταυρωμένο και ατιμασμένο, γιατί τον αγαπούνε. Έτσι όπως τον πίστεψε και τον αγάπησε ο ένας από τους δυο ληστές που ήταν δίπλα του. Γίνεται ένα με τον ληστή, όπως έγινε ένα και με την πόρνη. Και όταν πεθαίνει ο Χριστός δεν μπαίνει μόνος του στον παράδεισο αλλά με έναν ληστή. Αυτή είναι η δύναμη του σταυρού: τον ληστή να τον μεταμορφώσει σε άγιο με μια μόνο φράση του. «Μνήσθητι μου Κύριε εν τη βασιλεία σου». Το τίμημα της Ανάστασης που ακολουθεί, είναι ο σταυρός. Ο θάνατος να θανατωθεί με θάνατο. «Θανάτω θάνατον πατήσας». Ο Χριστός δείχνει τον δρόμο της προσωπικής ανάστασης τους καθενός ανθρώπου σπάζοντας τα δεσμά του ειδώλου της αυτολατρείας μας.
Καλή Ανάσταση!
Χρήστος Γκουνέλας, θεολόγος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου