Αγάπη Σπαθάρα - 7 Ποιήματα

ΟΣΑ ΔΕΝ ΤΟΛΜΗΣΕΣ

Όσα δεν τόλμησες

γυρεύεις τα βράδια σου,

σαν παραμύθι...

μες στα σκοτάδια σου.

Στέκεσαι αμίλητος

τις σκέψεις σκορπάς,

ποιος είναι ο δρόμος

πού θέλεις να πας;

Φέγγει η μέρα

για δες...ξημερώνει,

μέσα απ' τις γρίλιες

το φως...σε θαμπώνει.

Ξυπνάς απ' το όνειρο

τί σου 'χει λείψει;

Κοίτα το φως,

τολμά να σ' αγγίξει...

Αγάπη Σπαθάρα

09/10/2017

ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΣΠΟΥΡΓΙΤΙ

Κρυμμένο μες στις φυλλωσιές

ένα μικρό σπουργίτι,

το φως της μέρας χαίρεται

τη φύση κάνει...σπίτι.

Υμνώντας Τον Δημιουργό

αναζητά τροφή,

το σιγανό κελάιδισμα

μοιάζει με μουσική!

Από κλαδάκι σε κλαδί

πετά με τα φτερά του,

μοιάζει ο κόσμος να χωρά

όλος,στην αγκαλιά του.

Αγάπη Σπαθάρα

12/10/2017

(φωτογραφία δική μου

σημερινή)

ΣΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟ ΣΕΡΓΙΑΝΙ

Πολλές υποχρεώσεις

φτωχά δικαιώματα,

το γκρίζο της μέρας

κλέβει τα χρώματα.

Οι νύχτες φωτιά

σου καίνε τη σκέψη,

η καρδιά κατακκόκινη

χρώματα πλέκει.

Στης ζωής τον ανήφορο

πρέπει να τρέξεις,

το μαύρο ή το κόκκινο

τί θα διαλέξεις;

Το μαύρο δεν φαίνεται

μες στα σκοτάδια,

το κόκκινο αφήνει

στην ψυχή σου σημάδια.

Σημάδια ανεξίτηλα

απ' της καρδιάς το μελάνι,

χαράζουν τη μοίρα σου

στης ζωής το σεργιάνι.

Αγάπη Σπαθάρα

17/10/2017

ΚΟΙΤΑΖΩ ΣΤΟΝ ΚΑΘΡΕΦΤΗ ΜΟΥ

Κοιτάζω στον καθρέφτη μου

και βλέπω εσένα,

μέσα απ' το τζάμι ξεπηδούν

αισθήματα κρυμμένα.

Βλέπω μες στον καθρέφτη μου

τον άλλο εαυτό μου,

αστράφτει από συγκίνηση

όλο το πρόσωπό μου.

Βλέπω στα μάτια να κυλά

διάφανο...ένα δάκρυ,

μην είναι δάκρυ από χαρά

μην είναι από αγάπη;

Κανείς δεν ξέρει να μας πει

μόνο η καρδιά το λέει,

τις νύχτες όταν ξαγρυπνά

και μοναχή της κλαίει.

Αγάπη Σπαθάρα

18/10/2017

ΑΝ ΤΗΝ ΠΡΟΣΕΞΕΙΣ...ΘΑ ΤΗ ΔΕΙΣ

Στις φυλλωσιές των δέντρων

θα τη δεις...

στο θρόισμα του ανέμου,

στους δρόμους

στα πλακόστρωτα

στους κήπους

στα περβόλια,

στα παραθύρια τ' ανοιχτά

κάτω από το περβάζι

κι' όπου ο νους σου βάζει.

Αν την προσέξεις,

θα τη δεις...

δεν θα την προσπεράσεις.

Δεν κρύβεται...είναι ορατή

σε ό,τι σε περιβάλλει...

Στα χρώματα των λουλουδιών

που ανθίζουν 

μες στη γλάστρα

στα φύλλα που αστράφτουνε

όπως τη νύχτα...τ' άστρα!

Αγάπη Σπαθάρα

21/10/2017

(φωτογραφία δική μου

μόλις τώρα)

ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ ΜΟΥ ΣΗΜΕΡΑ

Πότε ήλιος, πότε αέρας

πότε συννεφιά...

αλλάζει ο καιρός...και οι στιγμές

πετάνε μακριά...

Τί μένει από μια στιγμή

τί μένει από μια ώρα,

που αντέχει σαν τριαντάφυλλο

σε ήλιο και σε μπόρα;

Τα δάκρυά μου σήμερα

βροχή από μετάξι,

πάνω στο βελούδο της ψυχής

αγάπη έχει στάξει...

Αγάπη Σπαθάρα

25/10/2017

(φωτογραφία,τριαντάφυλλο,ποίημα,

όλα δικά μου)

ΠΑΝΤΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΦΕΥΓΩ

Πάντα ήθελα να φεύγω...

να ταξιδεύω στο άπειρο

ανάμεσα

στο αισθάνομαι,

στο ζω,

στο υπάρχω.

Ανάμεσα στα ασήμαντα...

αλλά τόσο σημαντικά,

ανάμεσα στα μικρά...

αλλά τόσο μεγάλα!

Γι' αυτό σήμερα,

ξύπνησα νωρίτερα.

Άνοιξα τα παράθυρα,

φόρεσα τα παπούτσια μου

και κατέβηκα στον κήπο.

Ο φρέσκος φθινοπωρινός αέρας

μου χαιδεύει τις αισθήσεις

και η μυρωδιά 

της βρεγμένης γης,

ξυπνά μέσα μου

τη θέληση

για ένα ταξίδι...

Ένα ταξίδι μαγευτικό,

ανέξοδο...

χωρίς όρια

και περιορισμούς.

Πάντα μου άρεσε

να παρατηρώ,

να καταγράφω,

και να αποτυπώνω

στιγμές...

Μέσα στα ξερά χόρτα

και στα εναπομείναντα

πράσινα...

την προσοχή μου

κινεί

ένα κίτρινο φύλλο.

Ένα ασήμαντο...μικρό

κίτρινο φύλλο.

Φαντάζει...

τόσο όμορφο

στα μάτια μου.

Χιλιάδες συναισθήματα

εξαπολύονται...

κοιτώντας το χρώμα του.

Ένα χρώμα...

που κλείνει μέσα του

μια ζωή...

μια ανάσα...

μια δύναμη!

Πιο πέρα...

στην άκρη του κήπου

δυο πεταλούδες

ερωτοτροπούν,

θέλοντας να κλέψουν

λίγο ακόμα φως...

Α...και μια μέλισσα

ξεχασμένη...

πάνω στο άνθος 

ενός λουλουδιού,

ρουφάει

με λαιμαργία

την τελευταία σταγόνα

από το νέκταρ

που απέμεινε,πριν πέσουν

τα πέταλά του.

Μια γάτα περαστική,

κρυμμένη

πίσω από μια γλάστρα

με κοιτάζει...

περίεργα.

Ο σκύλος μου

με το υπνωτισμένο...

ακόμα,

γαλάζιο βλέμμα του,

ακολουθεί τα βήματά μου...

Το κελάιδησμα ενός πουλιού

μαζί με τις φωνές

των παιδιών,

που ξεκινούν για το σχολείο,

με επαναφέρουν

στην πραγματικότητα.

Ώρα να φύγεις...

λέω μέσα μου,

για εκεί

που ξεκίνησες να πας.

Στα χέρια σου κρατάς...

τη δύναμη...

στα μάτια σου βλέπεις

τη θέληση...

η καρδιά σου κινεί

τα βήματα...

σ' ένα δρόμο σπαρμένο

μ' ελπίδες.

Αγάπη Σπαθάρα

27/10/2017

(φωτογραφία σημερινή

δική μου)