Αγάπη Σπαθάρα - 7 Ποιήματα

ΘΑ ΚΟΨΩ ΕΝΑ ΡΟΔΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΗΠΟ ΜΟΥ

Θα κόψω ένα ρόδο

από τον κήπο μου

και θα το βάλω φυλαχτό

στο μαξιλάρι,

για να 'χω τ' άρωμά του

μέσα στο όνειρο

και το βελούδο χρώμα του

λυχνάρι.

Θα κόψω ένα ρόδο

από τον κήπο μου

για να κρατήσω 

στην ψυχή

το τρυφερό του άγγιγμα,

όπως κρατάει η βροχή 

στα φύλλα του,

δροσιάς προάγγελμα.

Θα κόψω ένα ρόδο

από τον κήπο μου

σε σένα θα το δώσω,

σαν ξημερώσει 

η χαραυγή

με ροδοπέταλα καρδιάς

το δρόμο σου 

θα στρώσω.

Όπου βαδίζεις 

κι όπου πας

εμένα να θυμάσαι,

η αγάπη 

σαν ροδόσταμο

να ρέει όταν φοβάσαι.

Να ανθίζει,να μοσχοβολά

και τις πληγές 

να κλείνει

αφού ξέρει μόνο 

ν' αγαπά

να παίρνει και να δίνει.

Αγάπη Σπαθάρα

08/05/2018

(φωτογραφία δική μου)

ΚΑΛΗ ΜΟΥ ΜΑΝΑ

Μην θαρρείς 

πως σε ξέχασα

Μάνα μου.

Καθισμένη 

στη γωνιά σου

νιώθω ακόμα

την παρουσία σου

την αγάπη σου

την καλοσύνη σου

τις αγωνίες σου.

Θυμάμαι

τη φωνή σου

ψάχνω

το βλέμμα σου

γυρεύω

το χάδι σου

Μάνα.

Πάντα έδινες.

Ακόμα δίνεις...

Από το κρεβάτι

του πόνου σου

γλυκόπικρο 

βάλσαμο

είν' τα φιλιά σου

στα χέρια μου

Μάνα μου.

Τη στερνή σου ανάσα

κρατώ 

στα χέρια μου

πνοή

της ζωής μου.

Της καρδιάς σου

τον ύστατο χτύπο

φυλάω

σαν παρήγορο χάδι

στην δική μου 

καρδιά.

Πέρασες 

στην αιωνιότητα

ήσυχα

Μάνα μου

την ίδια μέρα

που μου χάρισες

τη ζωή.

Ανάμεικτα 

συναισθήματα

χαράς και λύπης

ζωής και θανάτου

ηχούν

στην ψυχή μου

Μάνα μου.

Ήσουνα δίπλα μου

και ήμουν 

κοντά σου.

Την στερνή σου

την ώρα

μου έδινες δύναμη

κι ας ήσουν

τόσο αδύναμη

Μάνα.

Δεν είπες αντίο

γιατί είσαι

εδώ

στην καρδιά μου

για πάντα.

Τις αγωνίες σου 

περνώ

Μάνα μου

σαν όλες τις Μάνες

του κόσμου.

Για τα παιδιά μας

Μάνα μου.

Για όλα τα παιδιά.

Ξέρω 

πως με καταλαβαίνεις

Μάνα

κι ας μην ξέρεις

να διαβάζεις.

Με ακούς

και το νιώθω.

Τώρα σε νιώθω

περισσότερο

μέσα 

από τα λόγια μου

Μάνα μου.

Δεν μπορώ

να κρατήσω

τα δάκρυά μου

Μάνα.

Κρατώ όμως 

το άφθαρτο φως 

της αγάπης σου

Καλή μου Μάνα.

Για δες

ξημερώνει 

ΜΑΝΟΥΛΑ.

Αγάπη Σπαθάρα

13/05/2018

ΣΑΝ ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ

Ποια είσαι εσύ

που μου

μιλάς

με γλώσσα 

μυστική,

σαν πεταλούδα

ανάλαφρη

αλλάζεις

στη στιγμή;

Από πού ήρθες

πώς γεννήθηκες

τι γράφουν

τα φτερά σου

κι ακολουθώ

τη μοίρα σου

και τα 

καμώματά σου;

Πώς ζεις μέσα 

στη σκέψη μου

κι ελεύθερη 

πετάς,

στα περιβόλια

του μυαλού

τι θέλεις

τι ζητάς;

Ποια είσαι εσύ

που γεύεσαι

το γύρισμα

του χρόνου

την έκσταση

της γέννησης

την ομορφιά

του πόνου;

Για πες μου

τι αναζητάς

και ντύθηκες

με χρώμα

και με τη σκέψη

κατοικείς

μες στο δικό μου

σώμα;

Αγάπη Σπαθάρα

17/05/2018

(Φωτογραφία δική μου)

ΕΚΕΙ ΘΑ ΣΕ ΠΕΡΙΜΕΝΩ

Εκεί θα σε περιμένω

στην άκρη

του βρεγμένου

δρόμου

μαζί με τη βροχή

που μόλις

τέλειωσε.

Εκεί που στάζει 

η αγάπη

και ανθίζει

κατάλευκη

μες στα λασπόνερα.

Εκεί που ξυπνάει

η ζωή

μέσα από

όνειρα.

Εκεί θα σε περιμένω

ένα ανοιξιάτικο

πρωί

μιας μέρας 

αλλιώτικης.

Θα σε περιμένω

για να θυμάσαι

το πρώτο 

φως

της αυγής

για να θυμάσαι

το πρώτο

άγγιγμα

μιας απρόβλεπτης

αίσθησης

μιας γλυκιάς

προσμονής

αγκαλιά 

με τον ήλιο.

Εκεί θα σε περιμένω

στην άκρη

του βρεγμένου

δρόμου.

Αγάπη Σπαθάρα

19/05/2018

(φωτογραφία δική μου)

ΜΗ ΦΥΓΕΙΣ

Τι παράξενο!

Ξυπνά η ζωή

μέσα 

απ' το βουητό της

κι' αυτό 

το πρωί.

Τριάντα λεπτά

της ώρας

'γίναν

αιώνας

στο δέντρο της.

Κι' όμως...

Τα δευτερόλεπτα

τρέχουν

σαν τα λουλούδια

που ανθίζουν

και βιάζονται...

Τικ τακ...τικ τακ...

Τι ώρα είναι;

Τικ τακ...τικ τακ...

Ώρα να φύγεις.

Τι παράξενο!

Στα μάτια μου

τρεμοπαίζει

το όνειρο.

Στα χείλη μου

κρατώ 

την ανάσα,

στα χέρια μου

φυλάω

τις αισθήσεις.

Ο δρόμος είναι

ανοιχτός.

Δεν βλέπεις;

Τικ τακ...τικ τακ

Τί ώρα είναι;

Ώρα να φύγεις.

Μη φύγεις...

Αγάπη Σπαθάρα

26/05/2018

ΣΥΣΤΑΤΙΚΑ ΜΙΑΣ ΔΙΑΦΑΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ

Βότσαλα,νερό,αλμύρα,

Θάλασσα!

Πολύτιμα συστατικά

μιας διάφανης

ευτυχίας.

Πόση ομορφιά!

Δεν σου ζητώ

αντάλλαγμα

μόνο...λίγη

απ' τη δροσιά σου.

Μαγεμένη 

απ' το τραγούδι σου

μέσα σου

θέλω να χαθώ...

Να ανασάνω

τη μυρωδιά σου.

Να σβήσω 

στα βάθη σου

ό,τι με πνίγει.

Να αλαφρώσω...

Να ανυψωθώ

στο γαλάζιο σου.

Να ξαποστάσω.

Κι ύστερα...ανάλαφρη

ν' αντλήσω

μέσα μου

τη δύναμή σου.

Να χτίζω όνειρα

άσπρα,θαλασσιά,

γαλάζια.

Αγάπη Σπαθάρα

28/05/2018

(φωτογραφία:Αγιόκαμπος

Λάρισας)

ΕΦΤΑΣΕ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ

Έφτασε 

το καλοκαίρι

κι εμείς

δεν καταλάβαμε

πως πέρασε

η άνοιξη

πως πέρασαν

τα χρόνια.

Ωρίμασαν 

οι σκέψεις μας

γερνάει

η ματιά μας

μα,

η καρδιά

μένει πιστή

στον ερχομό

της νιότης.

Γερμένη

πλάι

στην αμμουδιά

φθινόπωρα

χειμώνες

λικνίζεται

στα κύματα

στα βότσαλα

ξεχνιέται.

Της νιότης 

το χρυσό κουπί

κρατάει 

στο ένα χέρι

και στις

φουρτούνες

εύχεται

καλό μας

καλοκαίρι.

Αγάπη Σπαθάρα

01/06/2018

(φωτογραφία δική μου.

Παράλια Λάρισας)