Από τον Βαγγέλη Β. Πουρνάρα,
Στενά συνδεδεμένος με τα υπέροχα νεανικά χρόνια ο «Δευκαλίωνας».
Χρόνια γεμάτα ενθουσιασμό, ορμή, ξεγνοιασιά και ποικίλα εκφραστικά συναισθήματα.
Ανεβαίνω στο ξύλινο σκαμνί της πεθυμιάς και ανοίγω διάπλατα το παραθύρι των αναμνήσεων:
«τη νιότη αγναντεύοντας
στο διάβα της ξεχνιέμαι,
νέος κι εγώ, απ΄ την κλωστή,
της θύμησης κρεμιέμαι!..»
Άλλοι άντρες ώριμοι, άλλοι ακόμα έφηβοι, ψάχναν να βρουν τον αντρισμό, στα χνάρια της καψούρας. Η νιότη πάντα βιαστική, έπαιρνε λάθος στράτα:
«Αγάπη άλλο πράμα στα δεκάξι,
νιότης βήματα,
αντάμωναν τα βλέμματα στην τάξη,
πάθους σχήματα
Δεκαοχτώ και κάτι δεν αντέξανε,
πάση θυσία,
με άτι φτεροφόρο τρέξανε,
στην Εκκλησία.
Διαμάντια τα χαμόγελα στα χείλη,
όρκων κέρασμα,
ήλιοι που ζωγράφιζαν στο δείλι,
ζήσης πέρασμα.
Στα είκοσι και κάτι το διαλύσανε,
βλέμματα άδεια,
τραβήξαν ένα χι και καθαρίσανε,
ξέφρενα βράδια.
Βροχή τα ερωτήματα στα στήθεια,
μάταιος κόπος,
που πήγε τόσος έρωτας αλήθεια,
ρωτώ ασκόπως!
Προσπαθείς, κάποιες φορές τη νιότη να ξορκίσεις. Να μπεις μες στο μεδούλι της, τη μέση της να πιάσεις..
«τη νιότη μην ακολουθείς, δεν πιάνεται, πετάει,
είναι σαν λεύτερο πουλί, όπου γυρεύει πάει!»
Υπήρχαν και «απώλειες» στη στράτα της. Στης πίκρας το
συναίσθημα, η νιότη δίχως δισταγμό, στην Παναγιά προσέτρεχε:
«Βλέμμα στο φως της Παναγιάς,
ικέτης σε κατάνυξη.
Πέφτουν τα φύλλα της καρδιάς
και είναι Άνοιξη!»
Διάνθισα την αναφορά μου στον «ΔΕΥΚΑΛΙΩΝΑ»με αρκετό συναίσθημα, για να τονίσω το πνεύμα της εποχής και την αγάπη όλων, όσων αγωνίστηκαν σε αυτόν.
Συγχρόνως είναι και ένα ευχαριστώ, προς όλους εκείνους που στάθηκαν δίπλα του..
Το τετράλεπτο βίντεο είναι από τον αγώνα με την Δόξα Αργυροπουλίου, που έγινε στις 24 Φεβρουαρίου 1985. Η ομάδα μας κέρδισε 4-0 και έθεσε τις βάσεις για την κατάκτηση του πρωταθλήματος της Β΄ ερασιτεχνικής.
Την λήψη έκανε, απ' την καρότσα του αγροτικού του, με την δικιά του κάμερα, ο αγαπητός φίλος και αγνός φίλαθλος, Κώστας Καραμπάλιος («καμίνι»). Βοηθός του ο μοναδικός και υπέροχος Θύμιος Θυμιούλας. Περιγράφει ο Γιάννης Σπαπής και σχολιάζει ο Θανάσης Πουρνάρας(«παυσανίας»).
Μετά τον αγώνα, ακολούθησε προβολή του και γλέντι στην καφετέρια του Αλέκου..
Μαζί με τον «Δευκαλίωνα» (1977-1990)
(στη μνήμη ΕΚΕΙΝΩΝ που "έφυγαν")
Τότες που η ομάδα μας, είχε τρανή αξία,
και τη ζηλεύανε πολλοί, σ' όλη την Επαρχία.
Nα θυμηθούν οι πιο τρανοί, συγκίνηση να νοιώσουν,
να μιμηθούν οι πιο μικροί και πιο πολλά να δώσουν.
Τον αρχηγό η θύμηση να αναφέρω θέλει,
τον έξοχο πορτιέρο μας, το Τζίτζη το Βαγγέλη.
Συντόνιζε την άμυνα και στα γκολπόστ πετούσε,
σειόταν η κερκίδα μας και τον χειροκροτούσε.
Στην άμυνα με τον Σπαπή, αρχοντοπαίχτη Γιάννη,
τα σέντερ φορ γινότανε, σφαχτά χωρίς τσομπάνη,
τους αντιπάλους πάντοτε τους πέταγε στην πάντα,
μαζί με τον υπέροχο, το ΓΙΩΡΓΑΡΟ το ΜΠΛΑΝΤΑ!
Στο άκρο της αμύνης μας, εδέσποζε ο Ψύρρας,
ο Γιώργος ήταν κόσμημα και μπακ οδοστρωτήρας!
Συντονιστής και οδηγός κάθε μεγάλης νίκης,
ήτανε ο δυναμικός, ο Παύλος ο Πολίτης.
Ο Καλιακούδας πάντοτε, στην πλάτη με το έξι,
αντίπαλος δεν μπόραγε τη μπάλα να του κλέψει.
Ηταν ηγέτης, παιχταράς, τεχνίτης και με κότσια,
τις κεφαλιές τις κέρδιζε, πηδώντας..γκαλιγκότσια!
Μαζί τους ήμουνα και γω, στης δόξας τη σελίδα,
ράγισαν όλα τα πλευρά, έσπασα και την κλείδα!
Στον Κώστα «Τζίτζη» ποίημα, αξίζει να συνθέσεις,
ταλέντο που ξεχώριζε, σε όλες του τις θέσεις.
Ήτανε παίχτης ομορφιά, σε κείνη την αρμάδα
με χίλιες ικανότητες, για κορυφής ομάδα.
Σε κέντρο και επίθεση, είχαμε μηχανάκι,
τον Θώμο τον ταχύτατο, τον μπαλαδόρο Μάκη.
Συντονιστής και εκφραστής της δεξιοτεχνίας,
ήταν ο ατελείωτος, Θανάσης « Παυσανίας».
Ο Ζέρβας στους αμυντικούς, δημιουργούσε ρήγμα
ταχύτητας και πείσματος, ήταν ο Κώστας μείγμα.
Και ο Βασίλης ο Μπαλής, σωστός στις επεμβάσεις
γκολκήπερ με διαίσθηση, πάντα κοντά στις φάσεις.
Στο κέντρο της επίθεσης ήταν στ' αλήθεια φίνος,
ο πιο ωραίος σέντερ φορ, "ΛΑΚΗΣ" ΜΑΣΤΟΡΟΔΗΜΟΣ,
στις κεφαλιές του έβαζε, μπόλικη μαεστρία,
όλα τα γκολ που πέτυχε, μείναν στην ιστορία.
Μαζί κι ο Γιώργος ο Μπαλής, ο Γιώργος ο Στατίρης,
ο Χαραμής Χαράλαμπος, ο Ντούμος ο Λαμπίρης,
ο Κατσαγιάννης ο γαμπρός, ο Κώστας Καραπέτσας,
όλοι τους ήταν πρότυπα δύναμης και φινέτσας.
Στη λάμψη η ομάδα μας ξεπέρναγε την πούλια,
σ' αυτό συνέβαλαν πολύ και τα Λυκοστρατούλια.
Παίχτες καλοί, αγωνιστές, ο Θάνος με το Μάκη,
προσφέρανε κάθε στιγμή, με πάθος και μεράκι.
Μαζί στον Δευκαλίωνα κι ο Χρήστος ο Πουρνάρας,
δυναμικός και τσαμπουκάς, λεβέντης ο «Χρηστάρας».
Ο Μπλιούμης Βάϊος έπαιζε, με τέχνη και μεράκι,
οι τρίπλες του ξεχωριστές, οι σέντρες του «φαρμάκι»!
Τον έπαινο του μαχητή, απλόχερα θα δώσω,
στον Τζήρα τον Θεόδωρο, από το «Κιφαλόρ'σο»!
Και ο Γρηγόρης του Λουκά, τίμησε την ομάδα,
στον «Δέυκα» αφιέρωνε, όλη του την ικμάδα.
Ο «Μπόκας» ο μοναδικός, με τσαμπουκά και πάθος
και τα ποδάρια «έπαιρνε», μα πάντα κατά..λάθος!
Αστέρι με προοπτικές, ο Γιάννης ο Προβίδας,
παίχτης και τύπος πρότυπο, κόσμημα της σελίδας.
Κι ο Ζυγογιώργος στόλισε, του «Δεύκα» μας το άρμα,
ο Φώτης ήτανε ταχύς, ήτανε παίχτης χάρμα!
Ο Τέλης Γκούμας παιχταράς, με τεχνική μεγάλη,
ταλέντο που δεν «κάρπισε», όπως και τόσοι άλλοι.
(Να στείλω χαιρετίσματα, κάνω για λίγο στάση,
στον φίλο και συμπαίκτη μου, Λουκά Καραναστάση.
Τις μνήμες αναπλάθοντας, στον φίλο μου Κυριάκο,
στέλνω μπαλιές εκτίμησης, δέοντα ένα..πάκο!
Τερμοτοφύλακας λαμπρός, της ζήσης παληκάρι,
τα χαιρετίσματα πολλά, στον Γιάννη Κουβεντάρη.)
Ο «Τζόρνταν», είχε εντολές και σχέδια μεγάλα,
ποτέ τους δεν περνούν μαζί, ο παίχτης και η μπάλα!
Ο «Νικ» Πουρνάρας ήτανε, της αμυνάς μας στύλος,
μέσα στις φάσεις πάντοτε, «καθάριζε» ποικίλως!
Ο «Γουπολάκης», παιχταράς, άρχοντας στον αγώνα,
δεν καταλάβαινε..θεό, πραγματική ..κολώνα
Θάνος Γκουντούρας, «Πώλ» Μπαλής, δίνανε όλοι λύσεις,
σωστός και απροσπέλαστος ο Κώστας ο «Δερβίσης».
Πίσω η άμυνα μπετόν, με τον Μαστορογιάννη,
πετούσε ο Ευάγγελος, ήταν παιδί τζιμάνι.
Ο Αχιλλέας του «Τσαρ'χά», μες στων παιχτών το πλήθος,
παίχτης καλός, αθόρυβος, με σύνεση και ήθος.
Ο Χάρης ο Χριστόδουλος, κεντούσε με την μπάλα
ταλέντο με προοπτικές, απ' τα πολύ μεγάλα.
Παίχτης καλός και δυνατός, ο Κούτσικος ο Γιάννης,
γκολκήπερ λεβεντόπαιδο, ο Χάρης ο «Σαργκάνης».
Kαι ο Βασίλης Δημουλάς, πρόσθεσε λιθαράκι,
συμμαθητής αγαπητός, της νιότης φιλαράκι.
Ο «Ζούλφος» ήτανε κι αυτός, μες στο επιτελείο,
παίκτης, συγχρόνως και γιατρός, είχε το φαρμακείο!
Ο Δημητράκης ο Δαγκλής, πάντα κοντά στο «ΔΕΥΚΑ»,
δεύτερο σπίτι ήτανε, το γήπεδο στα πεύκα!
Αητός ο Γιάννης Χαραμής, στο γήπεδο στολίδι,
σημαντική η προσφορά του Γιάννη Κορακίδη.
Ο «Τιριρής» αέρινος, στου γήπεδου τα πόστα,
το πάθος ήταν έντονο, του Κώστα Λυκοκώστα.
Ο Κατσαβός συνδύαζε, εξαίρετα στοιχεία,
τον Γιώργο τον ζητούσανε, μεγάλα Σωματεία!
Ο Νικολάκης Καραλής, ωραίος μπαλαδόρος,
με πάθος και με δύναμη, πολύ ελπιδοφόρος.
Ο Θέμης Μπλάντας δυνατός, ανίκητος και κείνος
καλός τριπλέρ και γρήγορος, ο Γιάννης Μαστροδήμος
Όταν προκύπταν τραύματα, απ' των «εχθρών» τα βόλια,
είχαμε πάντα έτοιμο, το Νίκο το «Μπαντόλια!»
Και στους φιλάθλους τους πολλούς, λόγια καρδιάς οφείλω,
ήτανε μεν φανατικοί, μα δεν κουνιόταν φύλλο!!
Μαζί μας όλο το χωριό, χωρίς αρχή και τέλος,
«ΓΩΓΑΣ», «Καμίνι», ο Λουκάς, Θανάσης Παπατζέλος!
Γνώριζαν οι αντίπαλοι, πως θα τα βρούν..μπαστούνι
και τον αγώνα έχαναν, πριν φτάσουνε στη.. «Χούνη!»
Με χίλιες δυο προσπάθειες, με κόπους και θυσίες
και με το νου μας πάντοτε, στις ηθικές αξίες,
σπείραμε άθλησης δεντρί, στου τόπου μας τ' αρμάνια
και κείνο γιόμισε κλαριά, πλημμύρισε φυντάνια.
Αδερφωμένα πάντοτε, παλιά παιδιά και νέα,
μοχθούσαμε, για ν' ακουστεί, πιο πέρα η Κρανέα.
Κέρδος κανένα, τίποτα, και για παράδες…μούσια,
κάναμε όμως τακτικά, υπέροχα τσιμπούσια!
Τότες που οι αντίπαλοι, παθαίνανε ανίλα,
είχαμε Πρόεδρο γερό, τον Κώστα το Μπατσίλα.
Όργάνωση και συνοχή, τα βασικά στοιχεία,
να φανταστείτε μείναμε και σε ξενοδοχεία!
Η προσφορά του μέγιστη, στα ύψη είχε φτάσει,
είπε και «Δευκαλίωνα», το γιό του το Θανάση.
Ιδανικός, υπέροχος, κορφή με μία λέξη,
έφερε και την Εθνική, μαζί μας για να παίξει!
Γιορτή τρανή για το χωριό, βαρούσαν τα νταούλια,
«Πολυχρονίου ερχομός , μαζί με Παναγούλια!»
Στα πόστα της Διοίκησης, πολλοί ήταν εκείνοι,
που μόχθησαν κ΄ η προσφορά, αξέχαστη θα μείνει.
Μέσα στον χρόνο συναντώ, τον Στέλιο Κορακίδη,
φιλότιμος, χρυσή καρδιά και προσφοράς στολίδι!
Πρόεδρος αεικίνητος, στα γήπεδα μπροστάρης,
φιλότιμος, εργατικός, ο Θύμιος ο «Κεμπάρης»!
Και ο «Νταούλας» ήτανε, στο πόστο παληκάρι
στου «ΔΕΥΚΑ»το ροβόλημα, προσέθεσε λιθάρι!
Τα μέλη της Διοίκησης, με χιόνια και με λάσπες,
γυάλιζαν τα πατούμενα, έπλεναν και τις κάλτσες!
Όλοι τους διαθέσανε, κόπους, λεφτά και χρόνο,
από αγάπης κίνητρα, για την ομάδα μόνο.
Κι άλλα παιδιά προσφέρανε στου χρόνου την πορεία
κι αποτελούνε την χρυσή του «ΔΕΥΚΑ» ιστορία.
Σ΄ όλους αυτούς, από καρδιάς, «δέοντα, στέλνω, δώστα»
με δέκτη τον υπέροχο, τον Γιώργο Λυκοκώστα!
Ενδεικτικά θ αναφερθώ, στον «Άχι Μαστροδήμο,
τον τίτλο του αέρινου και σόουμαν του δίνω!
Στης άθλησης τον πηγεμό, στης νιότης το σεργιάνι,
πλέκω εγκώμιο καρδιάς, στον Κώστα το Γαλάνη.
Κλείνω απευθυνόμενος, στον Κατσαβό το Χάρη,
πάθος, μεράκι, τσαμπουκάς, αληθινό λιοντάρι!
Όλοι ξυπνούν στη θύμηση, η προσφορά τους φόρος,
γι αυτούς υπάρχει στην καρδιά, πάντα, μεγάλος χώρος!
Δείτε το βίντεο από τον αγώνα του Δευκαλίωνα με τη Δόξα Αρυροπουλίου στις 24 Φεβρουαρίου 1985
Περιγράφει ο Γιάννης Σπαπής
Επεξήγηση
Τζίτζης=Μαστοροδήμος(Βαγγέλης-Βασίλης-Κώστας)
Παυσανίας=Πουρνάρας Θανάσης
Μπόκας=Μαστορογιάννης Παναγιώτης
Κυριάκος=Κυριακόπουλος Κυριάκος
Τζόρνταν=Λακμέτας Γιώργος
Δερβίσης=Γούπος Κώστας
Τσαρ΄χάς=Παπαγιάννης Άχιλλέας
Σαργκάνης=Μπρουζιούτης Χάρης
Ζούλφος=Μαστοροδήμος Γεώργιος
Τιριρής=Καραμπάλιος Τάκης
Μπαντόλιας=Παπαευθυμίου Νίκος
Γώγας=Φακής Γιώργος
Καμίνι=Καραμπάλιος Κώστας
Νταούλας= Δαγκλής Βαγγέλης
Κεμπάρης=Ζέρβας Ευθύμιος
*Ευχαριστούμε θερμά τον Βαγγέλη Β. Πουρνάρα για τις μνήμες που ζωντανεύει στη σκέψη μας, στα μάτια μας και την ακοή μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου