Για τον Δημήτρη Θώμο θα είχα πολλά να γράψω. Γιατί εκτός από ένας αγωνιστής της ζωής (όπως σκιαγραφείται και μέσα από το βιογραφικό του που παραθέτουμε στο τέλος της ανάρτησης) για μένα προσωπικά ήταν και δάσκαλος, όπως και για πολλά ακόμη παιδιά από την Κρανιά, το Λουτρό, την Άκρη, τη Λάρισα ή από όπου αλλού διετέλεσε έως τώρα καθηγητής της φιλολογίας. Κοντά του μάθαμε πολλά, όχι μόνο επειδή διέθετε και διαθέτει πλούτο γνώσεων, αλλά ακόμη περισσότερο διότι είχε μια μοναδική προσωπική μέθοδο διδασκαλίας. Ιδιαίτερα δε στο μάθημα των αρχαίων ελληνικών μας δίδασκε τον τρόπο προσέγγισης της αρχαίας ελληνικής για να αποφύγουμε τον κόπο και την άγονη παπαγαλία.
Στην παρούσα δημοσίευση εκδιπλώνεται ένα ακόμη χάρισμα του δασκάλου μας Δημήτρη Θώμου: αυτό του θεατρικού συγγραφέα. Όλοι, ωστόσο, γνωρίζουμε πως πάντα ήταν και είναι ανήσυχο πνεύμα και έγραφε συνεχώς είτε ποίηση, είτε θέατρο, είτε έρευνα, είτε πεζά. Το παρόν θεατρικό έργο γράφτηκε στην αρχή της διδασκαλικής του πορείας και έχει να κάνει με τη σχολική ζωή. Βεβαίως, ως τέτοιο έργο παίχτηκε από τους ίδιους τους μαθητές του στο Μεγάλο Ευύδριο αλλά και στην Κρανιά.
Το θέμα μας το απέστειλε ο Γιώργος Μπαλής με την ευκαιρίας της λήξης των σχολικών μαθημάτων.
Ας γυρίσουμε όλοι μας, λοιπόν, τον χρόνο πίσω και ας δούμε μέσα από το έργο και τα δικά μας σχολικά χρόνια. Καλή ανάγνωση!
Χρήστος Γκουνέλας
Κάντε "κλικ" για μεγέθυνση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου