Γιώργος Μπλάντας: Η φασκιωμένη Δημοκρατία μας

Δημοσιεύουμε, αγαπητοί συμπατριώτες/τισσες, φίλες και φίλοι, ένα ποίημα του φίλου και συμπατριώτη μας, Γιώργου Θ. Μπλάντα, στο οποίο, ο Γιώργος, με γλαφυρό τρόπο αναφέρεται στην σύγχρονη νεοελληνική πραγματικότητα. Η πολιτικοκοινωνική του ματιά, καθαρή και διεισδυτική, εισχωρεί στις νεοελληνικές κακοδαιμονίες. Παράλληλα, η συναισθηματική φόρτιση και η ιερή αγανάκτηση του ποιητή δεν μπορούν να αφήσουν, πιστεύουμε, ανέγγιχτα την ψυχή και το μυαλό του αναγνώστη. 

Ευχαριστούμε θερμά τον γαμπρό στο χωριό μας, με καταγωγή από το Λουτρό, Γιώργο Θ. Μπλάντα, για την αποστολή του ποιήματός του.
Ακολουθεί το ποίημα: 

   

(με  άλτσο και φόρτωμα, με «φασκιές και φάσκελα» λιτότητας)

«Για να ξεστραβώσει η ζαβή σημερνή Δημοκρατία μας ,

χρειάζεται ένα νέο εικοσιένα».Αλέξης ο Βουνεσιώτης..

Η αρχοντοφερμένη  θεατρική δημοκρατία μας

περιπαίζει, με εκλογές, το λαό, αυτόν τον άμοιρο κοσμάκη,

κατάντησε θέατρο με ηθοποιούς, η κάθε πλατεία μας.

άνοιξε τα μάτια του μυαλού να δεις, φίλε μου κι αδερφάκι.

Οι εκλογές δεν είναι μια απόφαση απ’ το λαό παρμένη,

είναι απάτη των πολιτικών περίτεχνα καλοστημένη,

την φτιασιδώνουν χέρια αόρατα, εξεπιτούτου φτιασιδωμένη.

πολιτική έκφραση ελεύθερη, αλλά Δημοκρατία, φασκιωμένη.

Φρονούν πως πάντα ο λαός ψηφίζει καλά συνετά και φρόνημα,

μα μετά τις εκλογές, αυτή η φρονιμάδα ουδόλως «αλλάζει τη  σελίδα»,

νέο μας φορούν σαμάρι, οι σπουδάρχες, με κοτσάκια παραφορτωμένα,

από αναδρομικά χαράτσια, περικοπές, ΕΝΦΙΑ και φορο- καταιγίδα.

Του λαού η λαλιά στις εκλογές δεν είναι η κορυφαία έκφραση,

είναι ο εξαγνισμός πολιτικών  αμαρτιών και της διαφθοράς προέκταση,

οξωπεταμένη, από κοράκια τρυγητές, των κοινών και Δημοσίων,

σε σκουπιδοπέταμα επί των αδειανών της λαϊκής των καφασίων.

Παθαίνει ο λαός το χνέρι τς γίδας που βόσκει στο πουρνάρι,

όσο η γίδα βόσκει το πουρνάρι ,τόσο αυτό τς αργάζει το τομάρι,

κι ύστερα ο λαός ψάχνει την αργασμένη  την γιδίσια την προβιά

κατά κει που τραβάει το γκεσέμι το κοπάδι, κι λαλούν κυπριά.

Δε γίνεται την Κυριακή των εκλογών, οι πολιτικοί, αυτοί οι μάγοι,

να λεν πως ο λαός  αναδείχθηκε «ο μέγας νικητής αυτό το βράδυ»

και τη Δευτέρα το πρωί, να ζητούν στον  ντορβά να βάλει το κεφάλι,

για να το συνθλίψουν στο λιοτρίβι, να του βγάλουνε το λάδι.

Οι εκλογές, κεφάλι μ΄, κακοκέφαλο, μωρέ, κακό μου κεφαλάκι,

δε λύνουν τα άλυτα προβλήματα, που ταλανίζουν τον κοσμάκη.

Μόνο βοηθάνε τους ολόξενους πολιτικούς ν’ αλλάζουνε κουτάλες,

να βάζουνε τα χέρια τους βαθιά μεσ’ τα δημόσια ταμεία

και από ζήλο,για «καλή δουλειά»,να τα τρυγούν και να μην αφήνουν μία.

Το ζμί απ τα θησαυροφυλάκια ρουφούν σαν ποταμίσιες βδέλλες

σαν των σπιτιών τα τρωκτικά που νέμονται αμπάρια και κασέλες.

Ψηφίζει ο λαός στις εκλογές, με νταούλια και ζουρνάδες, Δημοκρατία ηχηρά,

της κάλπης όμως η μαμή γεννά,«Νταβέλικη ομοία»,με ληστοσυμμορία,

τα καλλικέλαδα αηδόνια οι ψήφοι μας, αυγά κοράκων ,γινήκαν  καθαρά

γιατί «η θκή’ μας Δημοκρατία»,σμίγει μόνο με την πλουτοκρατία.

Το μηνά κι  ένας ποιητής στους στίχους των οραμάτων του την παραζάλη,

στις εκλογές βγαίνει πάντα νικητής ο παράς και χάνουν όλοι οι άλλοι!

Το λαλεί κι ένας τσιομπάνος πιστικός, απ΄ τα δικά μας τσιοπανάρικα χωριά,

το γκεσέμι τραβάει πάντα το κοπάδι, κατακεί, που λαλούν κυπριά.

Γι΄ αυτό οι λαοπρόβλητοι άρχοντες, νέες εκλογές κάνουν, για ασήμαντον αιτία

θέλουν τον λαό με «αερισμένα τα μυαλά στο ψυγείο και εν υπνώσει»,

τον θέλουνε δεσμώτη με άλτσο και φόρτωμα, σε λήθαργο και σ΄ αφασία,

αόμματο και ξαπλωτό, να μη μπορεί το μπόι, ούτε τα μάτια του να ορθώσει.

Ρωτιέμαι λοιπόν κι αναρωτιέμαι εγώ ο Γιώργος, ο στιχοπελεκητής και στιχοπλόκος,

όπου σκέπασμα μου είναι η λευκή βελέντζα και ο σιάργκαβος ο φλόκος,

ποιος νεο-Αλέξανδρος θα λύσει τις φασκιές της Δημοκρατίας μας απ΄ το γόρδιο δεσμό;

ξεπετώντας τους φασκιωτές –Προστάτες της  στον άπατο Καιάδα και τον εξαφανισμό;

                                                                                

Στο ΄πα και το ξαναλέω με φάτσα τον καθρέφτη μου, και  ρομαντικά ανταπαντώ,

μόν΄ ο Γιώργος Καραϊσκάκης, η ο ίσκιος του ,δεν θα άφηνε, το κακό, να συμβεί αυτό.

Ας αναστηθεί ογλήγορα, μαζί με το σπαθί του, τις καρδιές μας   να τις απολυτρώσει,

εκείνο που δεν πρόκαμε ,το εικοσιένα, να ρθή  τώρα, μαζί με μας, να το αποτελειώσει.

Γιώργος Θ. Μπλάντας

Μικρό βιογραφικό .

Ο Γιώργος Θ. Μπλάντας γεννήθηκε στο Λουτρό της Ελασσόνας το 1956 .Τελείωσε εξατάξιο Γυμνάσιο στην  Κρανιά Ελασσόνας. Σπούδασε ΚΑΤΕΕ Θεσ/νικης. Εργάστηκε ως εργοδηγός στα μεταλλεία βωξίτη στο Δίστομο Βοιωτίας. Σήμερα είναι συνταξιούχος μεταλλωρύχος. Ασχολείται από τα φοιτητικά χρόνια  με την Θεσσαλική ιστοριογραφία. Δημοσίευσε ιστορικά και λαογραφικά άρθρα τοπικού και Θεσσαλικού ενδιαφέροντος: στα Περιοδικά: Περραιβία Ελασσόνας, Η Σάλπιγγα της Άκρης [έκδοση του Μ.Ε.Σ, Άκρης ], Κρανιώτικα[περιοδικό εφημερίδας Κρανιώτικα ], Ξηροκρανιώτικα [Περιοδικό  του Συλλόγου Κρανιωτών Λάρισας «Η Ξηροκρανιά »], το περιοδικό Ελασσονίτικα Γράμματα και είναι τακτικός συνεργάτης του Θεσσαλικού  Ημερολογίου. Επίσης στις Εφημερίδες: Κρανέα Ελασσόνας, Κρανιώτικα. Συμμετέχει σ΄ όλες τις Κρανιώτικες Ανθολογίες ποίησης .Το 2015 κυκλοφόρησε το βιβλίο του: Ο κώδικας της Μονής Αγίας Τριάδας της Γιαννωτάς Ελασσόνας (1825-1827). Είναι παντρεμένος με την Κρανιώτισσα  Τζήκα Κυριακή και έχει μια κόρη και δυο γιους δίδυμους. Μένει μόνιμα στον Αμπελώνα Λάρισας .