Με αφορμή τις αγροτικές κινητοποιήσεις, οι οποίες είθισται πλέον να γίνονται κάθε χρόνο τέτοιον καιρό, θυμήθηκα τους Κρανιώτες και τις Κρανιώτισσες, όπως και άλλους εργάτες από άλλα χωριά της Ελασσόνας, που δούλευαν έως και τις αρχές της δεκαετίας του '90 στα χωράφια της Μακεδονίας, της Θεσσαλίας, μέχρι και της Κρήτης. Πρόκειται για εικόνες που υπάρχουν μέσα μας και αναλόγως των αφορμών αναδύονται. Αυτοί οι άνθρωποι λοιπόν, ξεκινούσαν από την Ξηρό-Κρανιά με τα προσωπικά τους πράγματα σε τσουβάλια (!) - ούτε καν σε βαλίτσες πολλές φορές - και κάτω από δύσκολες συνθήκες δούλευαν για το μεροκάματο να εξασφαλίσουν κάποια χρήματα για να ξεχειμωνιάσουν. Αληθινά μυρμήγκια. Κοιμούνταν σε αποθήκες, δούλευαν όλη μέρα "από ήλιο σε ήλιο" και...ασφαλώς ανασφάλιστοι. Οι Κρανιώτες ως εργάτες γης έζησαν και σπούδασαν τα παιδιά τους. Πραγματικοί ήρωες της καθημερινότητας. Την επανάστασή τους την έκαναν κάθε λεπτό. Αυτοί οι άνθρωποι δεν πήραν ποτέ επιδοτήσεις, δεν έκλεισαν ποτέ δρόμους (με τι άλλωστε;), δεν μίλησε κανένας γι' αυτούς. Δεν διεκδίκησαν κάτι πέρα από το δικαίωμα στην ίδια τη ζωή. Τίποτα δεν τους χαρίστηκε. Ξεχασμένοι από όλους έδιναν τη μάχη της επιβίωσης, τραγουδώντας μέσα στο αυλάκι και εκ των πραγμάτων τα κατάφεραν.
Χρήστος Γκουνέλας
θεολόγος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου