Από τον Βαγγέλη Β. Πουρνάρα,
«Αργύρ'ς»
Αναρωτήθηκε ποτέ, από εσάς κανένας,
γιατί σ' ολόκληρο χωριό, Αργύρης ούτε ένας!
Τις απαντήσεις άντλησα, απ΄ το Δημήτρη Θώμο,
σε μια συζήτηση καλή, που κάναμε στο δρόμο!
/////////
Οι Άγιοι Ανάργυροι, η χάρη τους μεγάλη,
γιορτάζουν τον Ιούλιο και το Νοέμβρη πάλι.
Η μνήμη του Αργύριου, του Μάρτυρα Αγίου,
γιορτάζει μόνο μια φορά, στις έντεκα Μαίου..
/////////
Φτωχά τα χρόνια τα παλιά, λάδι σταλιά στη πίτα,
και μόνο ζαχαρόνερο, επάνω στη φιλίτα!
Παπούτσια γουρ΄νοτσάρουχα και παντελόνια σκτίσια,
βλέμματα όμως καθαρά, καρδιά παλικαρίσια.
Η φτώχεια ήτανε κοινή, για όλους τους ανθρώπους,
ανέχειας κορύφωση, ενέχυρο στους κόπους.
Να την τιμήσουν θέλανε, να σιάξουνε το κλήμα
γι αυτό και βρήκαν όνομα, να δώσουνε στο..χρήμα!
//////////
Χωρίς νουνό το βάφτισαν, το είπανε.. « αργύρη»
και λέγαν, πως θα γιόρταζε, στον τόπο κάθε μέρα,
ωραίες οι καλές ευχές, μα λίγο το.. μπακίρι,
τους φόβιζαν τα έξοδα και κάνανε.. σια πέρα!
/////////
Μια μέρα ένας γκόρμπιτας, ανέβαινε τις σκάλες,
είχε στην πλάτη του χαλιά, κιλίμια στις μασχάλες.
/////////
Η μάννα έγνεθε μαλλί, σαν σβούρα το σφοντύλι
και το τραγούδι, βάλσαμο παρηγοριάς στα χείλη.
Στην αγκαλιά το τύλιγε, ο πρωινός αγέρας
και το ΄φτανε στην ξενιτιά, ν΄ ακούσει ο πατέρας!
////////
«Πάρε κιλίμια μπρε κυρά, τα δίνω όσο-όσο,
πάρε να κάνω και σεφτέ, φτηνά θα σου τα δώσω!»
/////////
Η μάννα του απάντησε, «μην ανεβαίνεις πάνω,
ειν' ο «αργύρης» άρρωστος, δεν ξέρω τι να κάνω!»
/////////
Ο γκόρμπιτας επέμενε, «μπρε να τον δω και λίγο,
να δει κι αυτός τα υφαντά και ύστερα θα φύγω!»
/////////
-«Σου είπα, είναι άρρωστος, κοντεύει να τα βάξει,
να μη βρεθείς στα χάλια του, θεός να σε φυλάξει!
////////
Ο γκόρμπιτας μπαμπάλισε, στα γρήγορα τα μάτια,
και φώναξε, τινάζοντας, στο ώμο την πραμάτεια:
«λατσχό-γκιβέ»*,ορέ κερά, τραβάω για πιο πέρα,
πιραστικά στον άντρα σου, δα έρθου άλλη μέρα!»
*Καλημέρα, στη γλώσσα των Ρομά.
