Τρίτη 28 Φεβρουαρίου 2017

Η Σταυρούλα Γκανάτσα διδάσκει Aerial Flow


Η Σταυρούλα Γκανάτσα


Η γυμνάστρια, συμπατριώτισσά μας, Σταυρούλα Χρ. Γκανάτσα διδάσκει αυτές τις ημέρες ανοιχτά μαθήματα Αerial flow στο Μύλο του Παππά στη Λάρισα.

Για όλες τις ηλικίες και όλα τα επίπεδα.

Η Σταυρούλα Γκανάτσα είναι απόφοιτη Φυσικής Αγωγής του Α.Π.Θ. και δραστηριοποιείται στην πόλη της Λάρισας ασχολούμενη και διδάσκοντας με μεγάλη επιτυχία νέες μεθόδους άσκησης ( όπως το Aerial Flow) για την πόλη της Λάρισας, αλλά και για την Ελλάδα.

 Τα ανοιχτά μαθήματα Αerial flow για όλες τις ηλικίες και όλα τα επίπεδα, θα πραγματοποιηθούν με τη γυμνάστρια Σταυρούλα Γκανάτσα, από την Τρίτη 28 Φεβρουαρίου έως το Σάββατο 11 Μαρτίου στο Μύλο του Παππά (κεντρικό κτίριο 3ος όροφος).

Στόχος των μαθημάτων είναι

Δευτέρα 27 Φεβρουαρίου 2017

Η Καθαρά Δευτέρα σήμερα στην Κρανιά (Φωτορεπορτάζ)


Με σύμμαχο τον καιρό οι συμπατριώτες μας γιόρτασαν σήμερα, Καθαρά Δευτέρα, τα παραδοσιακά κούλουμα στον χώρο του Προφήτη Ηλία στην Κρανιά Ελασσόνας. Πολλοί ήταν οι Κρανιώτες και οι Κρανιώτισσες που επισκέφθηκαν τον χώρο, γεύτηκαν τα παραδοσιακά νηστίσιμα εδέσματα και πέταξαν τον χαρταετό τους. Την οργάνωση της εκδήλωσης είχε η τοπική Δημοτική Κοινότητα.
Χρόνια πολλά στους απανταχού συμπατριώτες/τισσες, φίλους/ες και Καλή Σαρακοστή.
Ακολουθεί το πλούσιο σχετικό φωτορεπορτάζ:

Τετάρτη 22 Φεβρουαρίου 2017

Το έθιμο της συγχώρησης στην Κρανιά Ελασσόνας


Ο Προφήτης Ηλίας Κρανιάς, όπου κάθε χρόνο, την Καθαρά Δευτέρα, οι Κρανιώτες πετάνε τον χαρταετό τους


Την ερχόμενη Κυριακή το βράδυ στο χωριό μας, την Κρανιά, τηρείται το έθιμο της συγχώρησης. Οι μικρότεροι επισκέπτονται τους μεγαλύτερους (παππούδες, γιαγιάδες, θείους, θείες, νονούς, νονές) για να λάβουν τη συγχώρηση, δηλαδή αφού τους ασπάζονται το χέρι (συνήθως μέσα στην παλάμη υπάρχει και κάποιο χρηματικό ποσό) λένε μεταξύ τους "συγχωρημένα" ("σχουρημένα" στην ντοπιολαλιά μας). Κατόπιν, οι μεγαλύτεροι προσφέρουν ("φιλεύουν") στους νεότερους τυρόπιτα, καθότι αυτή η Κυριακή είναι της Τυρινής, και σύμφωνα με την Παράδοση της Εκκλησίας, η κρεοφαγία σταμάτησε από την προηγούμενη Κυριακή, της Απόκρεω. Είναι δε η τελευταία μέρα κατά την οποία καταλύεται το τυρί και γενικά τα γαλακτοκομικά. 
Όλο αυτό το τελετουργικό της συγχωρήσεως, που τηρείται στο χωριό μας το βράδυ της Κυριακής, έχει τις ρίζες του στον Εσπερινό της Συγχωρήσεως, ο οποίος τελείται το απόγευμα της Κυριακής της Τυρινής, όπου στο τέλος, ο ιερέας, αφού σταθεί στο κέντρο του Ναού, ζητάει συγχώρηση από τους ενορίτες, αλλά και οι ενορίτες από αυτόν και μεταξύ τους. Μέσα από αυτή την πράξη καταδεικνύεται η αξία της μετάνοιας, η οποία θα πρέπει να είναι αληθινή για να έχει και νόημα η νηστεία της Σαρακοστής. Άλλωστε, και οι Φαρισαίοι της εποχής του Χριστού τα τηρούσαν όλα και μάλιστα "κατά γράμμα" (χωρίς όμως το πνεύμα, αλλά και την πράξη της Αγάπης). Ο Χριστός όμως μπήκε στον Παράδεισο με έναν ληστή που μετάνιωσε - ειλικρινά - την έσχατη στιγμή του θανάτου πάνω στον σταυρό. Και όπως ο Χριστός συν-χώρεσε με έναν ληστή, με μια πόρνη, με έναν τελώνη και εισήλθαν μαζί στον Παράδεισο το ίδιο και για μας αποτελεί μοναδική πρόκληση η Σαρακοστή, αλλά και κάθε στιγμή, να συν-χωρέσουμε (να χωρέσουμε μαζί) με τον καθένα και την καθεμιά προσωπικά - χωρίς διαχωρισμούς και διασπάσεις - στην ψυχή, στο μυαλό και στην πράξη.  
Με την έμπρακτη μετάνοια λοιπόν καθαριζόμαστε πνευματικά για να διάγουμε χριστιανικά τη Μεγάλη Τεσσαρακοστή και να φθάσουμε να γιορτάσουμε ενωμένοι και χαρούμενοι την Ανάσταση του Χριστού, αλλά και τη δική μας, την προσωπική Ανάσταση, η οποία περνά από τα πρόσωπα των "άλλων",  των οποιωνδήποτε "άλλων"!
Χρόνια πολλά σε όλους τους φίλους και απανταχού συμπατριώτες! Καλή Σαρακοστή! Και "Σχουρημένα"!

Χρήστος Γκουνέλας
Θεολόγος

Κυριακή 19 Φεβρουαρίου 2017

Αγάπη Σπαθάρα: "Ποτάμι η ζωή"



ΠΟΤΑΜΙ Η ΖΩΗ 

Ποτάμι η ζωή που χύνεται 
στης θάλασσας τα βάθη, 
μαζί της παρασέρνει 
χαρές, λυγμούς και πάθη. 

Οι άνθρωποι πάντα μοναχοί 
στις όχθες της βαδίζουν, 
ψάχνοντας γέφυρες να βρουν 
τα αισθήματα ν' ορίζουν. 

Ζωή και θάνατος μαζί 
μοιάζουν στο πέρασμά της, 
τα αισθήματά μας χάνονται 
στα ορμητικά νερά της. 

Τί είναι λάθος, τί σωστό 
ποιός είναι αυτός που κρίνει, 
όταν ο ίδιος δεν πνιγεί 
μέσα σ' αυτή τη δίνη; 

Αγάπη Σπαθάρα 
19/02/2017

* Ευχαριστούμε θερμά τη συμπατριώτισσά μας Αγάπη Σπαθάρα για την αποστολή του ποιήματός της.

Σάββατο 18 Φεβρουαρίου 2017

Η παραβολή της Τελικής Κρίσης (Β' Παρουσίας)



Του Χρήστου Γκουνέλα, 
θεολόγου

Βρισκόμαστε ήδη στην τρίτη Κυριακή του Τριωδίου, και βαίνουμε ολοταχώς προς τη Μεγάλη Τεσσαρακοστή, την πιο πένθιμη περίοδο του Εκκλησιαστικού έτους, αλλά και περίοδο χαρμολύπης ταυτόχρονα.  Λύπη για τη φθορά που κυριαρχεί  στον κτιστό κόσμο. Χαρά για την Ανάσταση του Χριστού, που γνωρίζουμε ότι ακολουθεί στο τέλος της Σαρακοστής.
Αυτόν τον καιρό περνάει δύσκολα και ο Ελληνισμός περιμένοντας τη δική του Ανάσταση, που πρώτα απ’ όλα είναι ανάγκη  να είναι πνευματική, και μετά να κατακλύσει όλο του το είναι. "Νύν πάντα πεπλήρωται φωτός ουρανός τε και γη και τα καταχθόνια", όπως λέει ο υμνωδός στον Κανόνα της Αναστάσεως το βράδυ της Λαμπρής.
Σχεδόν πάντα στη ροή της ιστορίας οι ελπίδες των ανθρώπων διαψεύσθηκαν, ακόμα και όταν εναποτέθηκαν σε "σωτήρες". 
Η Εκκλησία από την άλλη πάντα διακηρύττει, ότι ένας είναι ο Σωτήρας και, ότι "εντός ημών εστί η Βασιλεία των Ουρανών", όπως πολύ παραστατικά φαίνεται και από την παραβολή της τελικής κρίσης της Απόκρεω.
Ο Χριστός με συμβολικές, εξάπαντος, εικόνες από την ποιμενική, δικαστική και πολιτική ζωή  εξηγεί στην ανθρωπότητα πώς  αυτή θα κριθεί. Ως μοναδικό κριτήριο αυτής της δίκαιης κρίσης προβάλλεται από τον Ιησού η αγάπη που δε γνωρίζει κοινωνικά, φυλετικά, θρησκευτικά ή οποιαδήποτε άλλα όρια. Όποιος ξεπερνά τον εγωισμό του και αγαπά τον άλλον άνθρωπο, τότε στο πρόσωπο του άλλου αγαπά τον ίδιο το Χριστό, ενώ όταν δεν τον αγαπά, δεν αγαπά και τον ίδιο το Χριστό, όπως μας πληροφορεί μέσω της Παραβολής. Συνεπώς, ο Παράδεισος και η Κόλαση ξεκινούν από αυτή τη ζωή ως επιλογές του τρόπου ζωής. Κοινωνία προσώπων μεταξύ τους και με το Θεό είναι ο Παράδεισος, βάσει του Τριαδικού τρόπου ύπαρξης, ενώ αντίθετα η Κόλαση είναι η απουσία της κοινωνίας των προσώπων μεταξύ τους και με το Δημιουργό, η τέλεια μοναξιά, που συνεχίζεται και μετά θάνατον, αν δεν υπάρξει η αλλαγή του τρόπου ζωής δια μέσου της ειλικρινούς μετάνοιας και του Μυστηρίου της. Τη στιγμή του θανάτου του κάθε ανθρώπου συμβαίνει η προσωπική του μερική κρίση. Αυτή είναι μια στιγμή που κανένας δεν γνωρίζει πότε θα έρθει, γι’ αυτό και η Εκκλησία καλεί τους πιστούς να έχουν μνήμη θανάτου όχι βεβαίως  για να απαισιοδοξούν, αλλά  για να είναι - όσο το δυνατόν- έτοιμοι για το μυστήριο του θανάτου.
Χαρακτηριστική είναι η συγκλονιστική διήγηση του αββά Μακαρίου στα αποφθέγματά του. Ο αββάς Μακάριος χτυπάει με το μπαστούνι του, όπως βάδιζε, το κρανίο ενός αιρεσιάρχη που ήταν πεταμένο στην έρημο. Κι αμέσως η ψυχή του στην κόλαση σκιρτά και αισθανόμενη την επαφή του Αγίου τον παρακαλεί να προσευχηθεί για ανακούφιση.  Στην ερώτηση του αββά ποια είναι η κατάστασή τους εκεί στην κόλαση, ο κολασμένος του λέει πως το πρόσωπο του καθενός είναι κολλημένο στη ράχη του άλλου, και δεν μπορεί κανένας να αντικρίσει τα πρόσωπο του άλλου. Τον παρακαλεί τελικά να προσευχηθεί για να μπορέσουν να δουν λιγάκι το πρόσωπο του διπλανού τους.
Εικόνες για την Κόλαση ως τόπος τιμωρίας με δεσμωτήρια ή φωτιές δεν ανήκουν βεβαίως στην Ορθόδοξη πίστη. Ο Θεός είναι πανταχού παρών, απλά όμως στην Κόλαση οι ψυχές δεν νιώθουν την Παρουσία Του και αυτό γιατί δεν θέλουν οι ίδιες και διότι σύμφωνα με τον Άγιο Ιωάννη τον Δαμασκηνό, η κατάσταση μετά τον θάνατο του ανθρώπου παγιώνεται, αφού υπόκεινται σε μερική κρίση (όπως ειπώθηκε παραπάνω) και αναλόγως προγεύονται τον Παράδεισο ή την Κόλαση αναμένοντας παράλληλα και την τελική κρίση. Τα μνημόσυνα που τελούνται απαλύνουν τις ψυχές που προσδοκούν το έλεος του Θεού, το οποίο μόνο ο Ίδιος γνωρίζει μέχρι που μπορεί να φτάσει χωρίς να παραβιάζει την ανθρώπινη ελευθερία. Άλλωστε πώς αλλιώς θα μπορούσε να γίνει, ως απόλυτη ελευθερία που είναι ο Ίδιος.
Για το χρόνο της Τελικής Κρίσης, της Δευτέρας Παρουσίας του Χριστού, όπως είναι ευρέως γνωστή, ο Χριστός δεν μας πληροφορεί για το πότε ακριβώς θα γίνει παρά μόνον ότι θα έρθει "ως κλέπτης μέσα στην νύχτα", δηλαδή ξαφνικά. Κατά καιρούς βεβαίως ακούγονται από διάφορες ομάδες και ανθρώπους συγκεκριμένες χρονολογίες κάτι το οποίο είναι παντελώς ανυπόστατο και ουδεμία σχέση έχει με την πίστη της Εκκλησίας.
Η Δευτέρα Παρουσία, επίσης, θα έχει εκπλήξεις, σύμφωνα με τα λεγόμενα του Χριστού.  Άνθρωποι που κατά τη δική μας κρίση θα περιμέναμε να είναι κοντά Του, τελικά δεν θα είναι, και το αντίστροφο: άνθρωποι δηλαδή, που πάλι κατά τη δική μας κρίση, δεν θα περιμέναμε να είναι κοντά Του, τελικά θα είναι. Άλλη η κρίση των ανθρώπων, και άλλη -ευτυχώς- η Δικαιοσύνη του Θεού.
Μεγάλο μυστήριο η ζωή και ο θάνατος, και η Εκκλησία ζει καθημερινά μέσα στο φθαρτό κόσμο το μεγαλύτερο θαύμα της ζωής και του θανάτου, την Ανάσταση, καλώντας όλο τον κόσμο να τη ζήσει. "Νύν πάντα πεπλήρωται Φωτός…".


Τρίτη 14 Φεβρουαρίου 2017

Αγάπη Σπαθάρα: "Με της καρδιάς τη φλόγα"


ΜΕ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΤΗ ΦΛΟΓΑ 

Όαση μες στην ερημιά λουλούδι της καρδιάς μου,
 φωτιά είσαι στις νύχτες μου μεγάλε έρωτά μου! 

Με το κλειδί σου άνοιξες την πόρτα της ψυχής μου,
 ήρθες και μου ομόρφυνες τα χρόνια της ζωής μου.

Ξύπνησες μες στο αίμα μου του πόθου μου τη γλύκα,
 στη ζωή μου όσα θέλησα στο πρόσωπό σου βρήκα.

 Το σ' αγαπώ δεν θα στο πω με πράξεις και με λόγια,
 θα σου το λέω ψιθυριστά με της καρδιάς τη φλόγα. 

Αγάπη Σπαθάρα 14/02/2017

* Ευχαριστούμε θερμά τη συμπατριώτισσά μας Αγάπη Σπαθάρα για την αποστολή του ποιήματός της.

Δευτέρα 13 Φεβρουαρίου 2017

Τιμάται το Θεσσαλικό Ημερολόγιο και ο Κώστας Σπανός


Ο εκδότης του Θ. Η. Κώστας Σπανός

Με αφορμή τη συμπλήρωση 70 τόμων έκδοσης του Θεσσαλικού Ημερολογίου η Περιφέρεια Θεσσαλίας θα τιμήσει στο πρόσωπο του εκδότη του Θ. Η. Κώστα Σπανού, τόσο την έρευνα για τη Θεσσαλική Ιστορία και όχι μόνο, που εδώ και πάρα πολλά χρόνια γίνεται από τις σελίδες του περιοδικού, όσο και τον ίδιο τον ακούραστο ερευνητή της ιστορίας μας, τον Κώστα Σπανό.
Ο εκδότης του Θ. Η. κατάγεται από τη Δεσκάτη Γρεβενών και έχει φτάσει να γνωρίζει, σπιθαμή προς σπιθαμή, θα λέγαμε, ολόκληρη τη Θεσσαλική Ιστορία από τους αρχαϊκούς ακόμη χρόνους.
Ο Κώστας Σπανός έχει τιμηθεί παλιότερα από τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας Κωστή Στεφανόπουλο για τη μεγάλη προσφορά του στην έρευνα της ιστορίας της Θεσσαλίας και συνολικά της Ελλάδας.
Αξίζει επίσης να σημειώσουμε πως συχνά ανάμεσα στους έγκριτους συγγραφείς του Θεσσαλικού Ημερολογίου βρίσκονται και Κρανιώτες συμπατριώτες μας. Πολλές φορές δε, στις σελίδες του Θ. Η., έχουν γραφτεί σημαντικά άρθρα τα οποία αφορούν την τοπική ιστορίας της Κρανιάς.
Το ιστολόγιό μας εύχεται στον κ. Κώστα Σπανό και τους συνεργάτες του καλή δύναμη στο δύσκολο έργο τους και το Θεσσαλικό Ημερολόγιο να χιλιάσει τους τόμους.
Ακολουθεί η ανοιχτή πρόσκληση της εκδήλωσης:


Κάντε "κλίκ" στην εικόνα για να δείτε την πρόσκληση


* Ευχαριστούμε θερμά τον κ. Κώστα Σπανό για την αποστολή της πρόσκλησης.

Κυριακή 12 Φεβρουαρίου 2017

Αγάπη Σπαθάρα: "Σε έναν κόσμο απέραντο"



Ένα ακόμη υπέροχο ποίημα από τη συμπατριώτισσά μας Αγάπη Σπαθάρα. Την ευχαριστούμε θερμά για την αποστολή του.


Ξύπνησες νωρίς... 
Συνεπαρμένος
απ' το κύμα 
της νιότης σου, 
σε μια θάλασσα άγρια...
βιάστηκες.

Σταγόνα σταγόνα, 
ήπιες...
το νέκταρ της ζωής,
μαγεμένος...
απ' το ανεξάντλητο 
πάθος. 

Δεν με περίμενες... 
να σ' ανταμώσω. 
Όμως, 
οι ψυχές είναι 
αδάμαστες...
μοναχές τους πετάνε.

Ταξιδεύουν 
στο χρόνο, 
σε παράλληλους δρόμους 
και στο τέλος
ενώνονται, 
μ' ένα πάθος 
αλόγιστο...

σαν γλυκιά μελωδία, 
σε αόρατα πλήκτρα,
στ' ουρανού 
το στερέωμα. 
Σαν άρωμα 
διάφανο, 
που μυρίζει σαν άνοιξη, 
και ξυπνά 
τις αισθήσεις.

Το ψελλίζουν 
κρυφά, 
με το ίδιο τραγούδι, 
όταν έρθουν 
μεσάνυχτα 
και φωτίζεται η νύχτα... 

Ανεβαίνουν ψηλά...
σ' έναν κόσμο 
απέραντο, 
με πολύχρωμες λάμψεις...
αγκαλιά τους, 
τ' αστέρια 
που μαζί τους 
εκρήγνονται, 
απ' αυτό τους το πάθος.

Αγάπη Σπαθάρα 
12/02/2017

Βαγγέλης Γκίκας: Ηπειρώτικα τραγούδια με το στόμα


Ο Βαγγέλης Γκίκας


Ο Βαγγέλης Γκίκας, πρωτοψάλτης και ερμηνευτής παραδοσιακών τραγουδιών, καλεσμένος στη ραδιοφωνική εκπομπή, μουσικής και πολιτισμού, του Χρήστου Γκουνέλα, "λόγω και έργω", τραγουδάει ζωντανά, με μοναδικό τρόπο, ηπειρώτικα τραγούδια με το στόμα, χωρίς τη συνοδεία οργάνων και ηλεκτρικές ενισχύσεις πράγμα ιδιαίτερα δύσκολο για τέτοιου είδους τραγούδια.
Τον Βαγγέλη συνοδεύουν φωνητικά οι πρωτοψάλτες Αποστόλης Θεοχάρης και Γιάννης Κούντριας.
Καλή ακρόαση!

Κάντε "κλικ" στην παρακάτω εικόνα για να ακούσετε το σχετικό απόσπασμα της εκπομπής




Τετάρτη 8 Φεβρουαρίου 2017

Χορός της Ξηροκρανιάς - Πρόσκληση



Ο Σύλλογος Κρανιωτών Λάρισας και Περιχώρων "Η Ξηροκρανιά" προσκαλεί τα μέλη και τους φίλους του στον ετήσιο χορό του, που θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 18 Φεβρουαρίου 2017 και ώρα 8:30 μ.μ. στο κέντρο διασκέδασης "Λιόγερμα" (6ο χλμ. Λάρισας - Αμπελώνα). Την εκδήλωση θα συνοδεύουν με τους ήχους τους οι μουσικοί του σχήματος "Χορικός Διθύραμβος".

Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος, αυτή τη βραδιά ο Σύλλογος προτίθεται να βραβεύσει όλα τα παιδιά των Κρανιωτών που διαμένουν στη Λάρισα και τα περίχωρα και πέτυχαν στις Πανελλαδικές Εξετάσεις του 2016 σε ΑΕΙ - ΑΤΕΙ, καθώς επίσης και όσους είχαν κάποια διάκριση στον αθλητισμό. Παρακαλούνται όσοι επιθυμούν να βραβευθούν να επικοινωνήσουν με τον Πρόεδρο του Συλλόγου, κ. Λάμπρο Γκονέλα, στο 6976497616 μέχρι τις 15 Φεβρουαρίου.

Με εκτίμηση,
Το Δ.Σ. του Συλλόγου 

* Ευχαριστούμε θερμά την Έλενα Σπαπή, μέλος του Συλλόγου, για την αποστολή της ανακοίνωσης - πρόσκλησης.

Δευτέρα 6 Φεβρουαρίου 2017

Τί είναι το Τριώδιο;


Την χθεσινή Κυριακή, 5 Φεβρουαρίου 2017, άνοιξε το Τριώδιο. Τι είναι όμως το Τριώδιο;
ΤΡΙΩΔΙΟ είναι ένα λειτουργικό βιβλίο που περιλαμβάνει ύμνους και βιβλικά αναγνώσματα για την κάθε μέρα της περιόδου της Μ. Σαρακοστής, η οποία αρχίζει με την Κυριακή του Τελώνη και του Φαρισαίου και τελειώνει με τον Εσπερινό του Αγίου και Μεγάλου Σαββάτου. Οι ύμνοι αυτοί έχουν τρεις ωδές σε αντίθεση με τους υπόλοιπους ύμνους της εκκλησίας μας που έχουν εννέα ωδές. Αυτός είναι ο λόγος που το βιβλίο αυτό και κατ' επέκταση και η συγκεκριμένη χρονική περίοδος, ονομάστηκαν Τριώδιο.
Έτσι, αρκετά πριν αρχίσει η ουσιαστική προσπάθεια, η Εκκλησία προκαλεί την προσοχή μας στη σοβαρότητα της Μ. Σαρακοστής και μας καλεί να μπούμε στην περίοδο της προετοιμασίας γι'αυτήν. Αυτή η προπαρασκευαστική περίοδος περιλαμβάνει τις Κυριακές: α) του Τελώνη και του Φαρισαίου, που αναφέρεται στην ταπείνωση, β) του Ασώτου, που αναφέρεται στη μετάνοια, γ) της Απόκρεω, που αναφέρεται στην Τελευταία Κρίση και στη χριστιανική αγάπη και δ) Της Τυροφάγου, ή της Συγγνώμης που θυμόμαστε την εξορία από τον Παράδεισο των Πρωτόπλαστων.
Επομένως Τριώδιο, για την εκκλησία μας, σημαίνει: μετάνοια, νηστεία, εξομολόγηση, ταπείνωση, αυτογνωσία, αγάπη  και προσευχή. Δυστυχώς όμως, όπως έλεγε και ο μακαριστός Φλωρίνης Πρεσπών και Εορδαίας  ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ  υπάρχει και το [αντι-Τριώδιο], που σημαίνει κραιπάλη, μέθη, μασκαρέματα για ασέβειες και ασέλγειες. 


        Εύδρομο και εύκαρπο  το Ιερό Τριώδιο.
                       ΦιλοΑθωνίτης

* Ευχαριστούμε θερμά τον ΦιλοΑθωνίτη για την αποστολή του κειμένου του.

Σάββατο 4 Φεβρουαρίου 2017

Ανάρτηση Δασικών Χαρτών στον Ν. Λάρισας


Σε εφαρμογή του Ν. 4389/2016, στις 03/02/2017 αναρτήθηκε στο διαδικτυακό τόπο της ΕΚΧΑ Α.Ε. (http://gis.ktimanet.gr/wms/forestsuspension/default.aspx) ο Δασικός Χάρτης  της  Περιφερειακής Ενότητας Λάρισας, προκειμένου να επιτευχθεί ο σαφής καθορισμός των περιοχών που αποτελούν δάση και δασικές εκτάσεις. 
Κατά του περιεχομένου του αναρτημένου δασικού χάρτη, μπορούν να υποβάλλουν αντιρρήσεις, φυσικά και νομικά πρόσωπα δημοσίου και ιδιωτικού δικαίου, καθώς και το Ελληνικό Δημόσιο και οι οικείοι Ο.Τ.Α. πρώτου και δεύτερου βαθμού, εφόσον επικαλούνται για τη θεμελίωση του εννόμου συμφέροντος τους εμπράγματα ή ενοχικά δικαιώματα στις ανωτέρω εκτάσεις. 
Η υποβολή των αντιρρήσεων ξεκινά δεκαπέντε (15) ημέρες από την ανάρτηση του Δασικού Χάρτη μέσα σε αποκλειστική προθεσμία εξήντα (60) ημερών (για τους κατοίκους εξωτερικού, η παραπάνω προθεσμία παρατείνεται κατά 20 ημέρες)
Θα πρέπει να τονιστεί ότι αντικείμενο των αντιρρήσεων αποτελεί μόνο ο χαρακτηρισμός των απεικονιζόμενων στο χάρτη εκτάσεων και όχι το ιδιοκτησιακό καθεστώς τους. Από τη στιγμή που ο Δασικός Χάρτης κυρωθεί, θεωρείται οριστικός και έχει πλέον πλήρη αποδεικτική ισχύ σε κάθε διοικητική ή δικαστική αρχή.
Επί του κυρωμένου Δασικού Χάρτη είναι δυνατή η αίτηση άσκησης ακυρώσεως μόνο ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας, με οτιδήποτε αυτό συνεπάγεται για κάθε ιδιοκτησία σε περιπτώσεις όπως: μεταβίβαση, αγοραπωλησία, κληρονομιά, οικοδόμηση κτλ.
Για το λόγο αυτό ο πολίτης, εφόσον έχει έννομο συμφέρον και θίγεται η ιδιοκτησία του από τον χαρακτηρισμό του Δασικού Χάρτη, επιβάλλεται να προχωρήσει σε αντίρρηση.
Για την υποβολή των αντιρρήσεων καταβάλλεται επί ποινή απαραδέκτου των αντιρρήσεων ειδικό τέλος.
Το ύψος του ειδικού τέλους άσκησης των αντιρρήσεων για κάθε υποβαλλόμενη αντίρρηση και για την έκταση που αμφισβητείται έχει ως εξής:
α) Για εμβαδόν έκτασης έως και 100 τ.μ. των περιπτώσεων της παρ. 3 του άρθρου 2β του Ν. 2308/1995, όπως ισχύει, είκοσι (20) ευρώ.
β) Για εμβαδόν έκτασης, έως και 1.000 τ.μ., εξαιρουμένων των περιπτώσεων του ως άνω σημείου α), σαράντα πέντε (45) ευρώ.
γ) Για εμβαδόν έκτασης πάνω από 1.000 τ.μ. έως και 5.000 τ.μ., εκατόν τριάντα πέντε (135) ευρώ.
δ) Για εμβαδόν έκτασης πάνω από 5.000 τ.μ. έως και 20.000 τ.μ., τετρακόσια πενήντα (450) ευρώ.
ε) Για εμβαδόν έκτασης πάνω από 20.000 τ.μ. έως και 100.000 τ.μ., εννιακόσια (900) ευρώ.
στ) Για εμβαδόν έκτασης πάνω από 100.000 τ.μ. έως και 300.000 τ.μ., χίλια οκτακόσια (1.800) ευρώ.
ζ) Για εμβαδόν έκτασης μεγαλύτερης των 300.000 τ.μ. τρεις χιλιάδες εξακόσια (3.600) ευρώ.

Ηλιάννα Ν. Κατσαβού
Μηχανικός Χωροταξίας, Πολεοδομίας & Περιφερειακής Ανάπτυξης 
Msc Περιβαλλοντολόγος
Τηλ. Επικοινωνίας:6972291812
e-mail: ilikatsavou@hotmail.com

* Ευχαριστούμε θερμά τη συμπατριώτισσά μας Ηλιάννα Ν. Κατσαβού για την αποστολή της ενημέρωσης.

Τετάρτη 1 Φεβρουαρίου 2017

"Ολόγραμμα τράγου". Ένα διήγημα για την Κρανιά από τον Γ. Σκαμπαρδώνη


Στον Χρήστο Πατούνα

 Ο Ρίτσος, βγήκε πάλι, απόψε, απ’ το γιατάκι του. Είναι ο πιο θρυλικός λύκος των τελευταίων δέκα χρόνων, που οι χωριάτες και οι τσομπαναραίοι της περιοχής, ως κάτω, στα Χάσια, απ’ τα κατορθώματά του, δηλαδή τις ζημιές που τους έκανε, του έχουνε αποδώσει υπερφυσικές δυνάμεις: λένε ότι πηδάει πάνω από δυόμιση μέτρα ύψος και μπαίνει στα μαντριά, ότι δεν έχει μυρωδιά λύκου γιατί ο πατέρας του ήταν λυκόσκυλο μπερδεμένο με Μολοσσό, οπότε τα τσομπανόσκυλα δεν τον μυρίζουν, δεν τον καταλαβαίνουνε όταν κοντοσιμώνει. Ότι δεν τον πιάνει φόλα, ούτε με αρσενικό, ούτε με υδροκυάνιο. Τα σκάγια δεν τον βρίσκουν. Ότι είναι μιάμιση φορά πιο μεγάλος και πιο μακρύς από κανονικό λύκο. Ότι έχει πονηρία αλεπούς και αγριόγατας μαζί και τα μάτια του είναι γαλάζια και κόκκινα. Λένε ιστορίες πολλές γι’ αυτόν τον λύκο, που είναι, πια, απ’ όσο υπολογίζουνε, οχτώ χρονών, σχεδόν γέρος, χωρίς να γερνάει, αφού συνεχίζει να αρπάζει με την ίδια ευκολία γίδια, τράγους και κατσίκια, ακόμα και μέσα από οικισμούς, κι αυλές, όταν βαραίνει πολύ ο χειμώνας.
Πήρε αυτό το όνομα γιατί, όταν γεννάει η λύκαινα (στα μέρη μας την λένε λύκισσα), το λυκάκι που θα έχει την μεγαλύτερη μοβοριά, μοχθηρία και τόλμη απ’ τα υπόλοιπα, αλλά τράβηξε και τα πιο φονικά χούγια κι από παλιότερους προγόνους του, εδώ, στα χωριά της Ελασσόνας, το λέμε Ρίτσο.
Ένας τσομπάνης, ο Τάκης ο Σιγομήτρος, διηγείται ότι ο Ρίτσος μαγεύει το κοπάδι πριν αρπάξει μια γίδα και λέει ότι το είδε με  τα μάτια του: μια μέρα, που ήταν ψηλά, σε ένα πλάτωμα στην Κούτρα- Ράχη, με τα ζώα και στάλιαζαν, χωρίς να τον πάρουνε χαμπάρι τα σκυλιά, και είχε οχτώ, μπήκε ο λύκαρος μέσα στα γίδια κι άρχισε να χορεύει, ανάμεσά τους, να χοροπηδάει δώθε-κείθε χαρούμενος, παίζοντας, χωρίς να πειράζει κανένα ζώο, να κάνει καμώματα, σαν σκυλί που είναι να του δώσεις μεζέ. Τον κοίταζαν τα γίδια και τα σκυλιά αποσβολωμένα, και μετά άρχισαν να τον ακολουθούν υπνωτισμένα – τα πήρε και τα οδηγούσε, σαν γκεσέμι (ευνούχος τράγος που καθοδηγεί το ποίμνιο), κατά πάνω, προς την κορυφή. Και μετά, ξαφνικά, άρπαξε μια γίδα, που ήταν στην άκρη-άκρη, την πήγε παραπέρα, της έκοψε τον λαιμό, της ρούφηξε όλο σχεδόν το αίμα, ενώ αυτή ήταν ακόμα ζωντανή, ψυχομαχούσε, και την παράτησε κι έφυγε. Αλλά και τα σκυλιά και ο ίδιος ο τσομπάνης, λέει, είχε μαγευτεί, καθότανε και κοιτούσε τον Ρίτσο βουβός, παρακολουθούσε όλη την σκηνή ανήμπορος, κοκάλωσε, και δεν μπορούσε να κουνήσει ούτε βλέφαρο. Αυτή και  άλλες, πολλές, ασύρραπτες διηγήσεις έχουνε κάνει θρύλο αυτόν τον λύκο,  τον έχουνε φτάσει σε ιδεαλιστική ανύψωση.
Βγήκε ο Ρίτσος κι απόψε απ’ το γιατάκι του, που τις τελευταίες δυο μέρες είναι πάλι σε μέρος απρόσιτο, κακοτράχαλο, μέσα σε κάτι πουρναρότουφες, τέρμα-κάτω, σχεδόν, στην χαράδρα του βουνού Κούτρα-Ράχη, και λέγεται Χράπα, στα χίλια πεντακόσια μέτρα βάθος. Από ψηλά, απ’ την