Μ' ΕΝΑ ΦΥΣΗΜΑ ΤΟΥ ΑΝΕΜΟΥ
Σαν τα λουλούδια είμαστε
κι' οι άνθρωποι στη γη,
γεννιόμαστε κι' ανθίζουμε
μόνο σε μια...στιγμή.
Μη σπαταλάς το χρόνο σου
σε μίση και κακίες,
μια ανάσα είναι η ζωή
σκέψου...τις αδικίες.
Πάρε το δικό σου μερτικό
απ' του ήλιου τις ακτίνες,
κι' ύστερα δώσε...ζεστασιά
απ' όσα έμαθες και πήρες...
Μ' ένα φύσημα του ανέμου
όλα χάνονται εμπρός μας,
την αγάπη κάνε φίλο
σύντροφο και οδηγό μας.
Αγάπη Σπαθάρα
09/04/2017
(φωτογραφία σημερινή
από τον κήπο μου)
* Ευχαριστούμε θερμά την Αγάπη Σπαθάρα για την αποστολή του ποιήματός της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου