Ένα υπέροχο αφήγημα του Παύλου Λάλου για τα πασχαλόγιορτα και τα ήθη και έθιμα στην Κρανιά.
Το Πάσχα, γιορτή κατ' εξοχή της Άνοιξης για μας, ο καθένας το βίωσε με το δικό του τρόπο, με το τελετουργικό φαΐ με μαζώξεις οικογενειακές, την έξοδο στη φύση-χωριό σαν εκδρομή,κλπ. Μικροί πηγαίναμε και σε απογευματινές λειτουργίες να κάψουμε τις λαμπάδες από την ανάσταση που μπορεί, αν δεν πρόσεχες, να σου την έσπαζε άλλο παιδί (να τη λαλούσε τη λαμπάδα, λέγαμε), για αυτό ήθελε προσοχή. Στο χωριό τα κόκκινα αυγά χρησιμοποιούνταν παλιά και για πρωτάθλημα γερού αυγού(μεταξύ των αγοριών), με τον νικητή να παίρνει το τσακισμένο αυγό του ηττημένου, γι αυτό προσπαθούσαν να βρουν γερό αυγό οι πρωταθλητές (αποκλείονταν τα ξύλινα- και τα παπίσια και τα κάθε είδους ψεύτικα αυγά). Φυσικά έτρωγαν πολλά αυγά, που όλες τότε οι θειές κερνούσαν σε όποιο σπίτι να πήγαινες είχαν το κουμάντο τους, ένας που έφαγε σε στοίχημα 40 αυγά του βγήκε το παρατσούκλι "σαρανταυγάς". Τώρα η χοληστερίνη εμποδίζει την κατανάλωση αυγών!!! Λαμπάδες που περίσσευαν από την ανάσταση τις καίγαν ως αφιέρωμα και στην Παναγία το αρχαίο εκκλησάκι στη Χράπα της Κρανιάς Ελασσόνας(την Παρασκευή μετά το Πάσχα)στο άγριας ομορφιάς τοπίο μιας χαράδρας τρομερής, απ' όπου βλέπεις τον Όλυμπο με χιονισμένη συνήθως κορφή, κι ακούς τον κούκκο να λαλεί, φωνή που για όσους είναι από τέτοια μέρη κρύβει όλη την παιδική μνήμη, την ανεπανάληπτη. Εκεί σώζεται τοιχογραφία μιας πονεμένης Παναγιάς πλατυτέρας (παλαιά πολύ) που συγκλονίζει, αν την προσέξεις φυσικά και δεν την προσπεράσεις.Τη φορητή εικόνα της Παναγίας την ξεπροβοδούν από το χωριό την Πέμπτη βράδυ και την επιστρέφουν με τα πόδια φυσικά όσοι θέλουν και αντέχουν της χαράδρας το ανέβα κατέβα,σκηνές ζώσες Παπαδιαμαντικού διηγήματος. Ευτυχώς δεν είναι τουριστική ατραξιόν, αλλά δική μας αποκλειστικότητα. Ελπίζω ότι και φέτος θα περπατήσω το άγριο αυτό τοπίο (3 φωτό Παναγίας και Χράπα με το ρέμα).
Παύλος Λάλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου