ΑΝ ΕΡΘΕΙΣ
Αν έρθεις μέρα μην ντραπείς
έλα στη γειτονιά μου,
ρόδα θα στρώσω στην αυλή
λουλούδια στην καρδιά μου.
Αν έρθεις τα μεσάνυχτα
έλα απ' το παραθύρι,
τ' άστρα θα ανάψω να διαβείς
κάνε μου το χατήρι.
Αν έρθεις μέσα στ' όνειρο
πάρε και την καρδιά σου,
να λάμψει ο ήλιος πιο νωρίς
από την ομορφιά σου.
Αν έρθεις τα χαράματα
έλα να με ξυπνήσεις
τα χρώματα των λουλουδιών
στην πόρτα μου ν' αφήσεις.
Αν είναι να 'ρθεις μην αργείς
κοντεύει να βραδιάσει,
πριν δύσει τ' άστρο της ζωής
πριν η καρδιά γεράσει.
Αν είναι να 'ρθεις μην αργείς
τ' όνειρο πριν ξυπνήσει,
πριν συννεφιάσει και χαθείς
πριν ανατείλει η δύση.
Αγάπη Σπαθάρα
02/09/2018
(φωτογραφία δική μου)
ΣΤΗ ΒΟΥΗ ΤΗΣ ΜΟΝΑΞΙΑΣ ΣΟΥ
Στη βουή της μοναξιάς σου
χάθηκες
μια στιγμή μέσα στο χρόνο
στάθηκες.
Κύματα τα δάκρυά μου
τρέχω να σε φτάσω,
θάλασσα η αγκαλιά μου
ανοιχτή μπροστά σου.
Πώς να στρέψω αλλού το βλέμμα
να μην βλέπω,
πώς να σβήσω αυτό το φως
πώς ν' αντέχω;
Κάνω πέτρα την καρδιά μου
την βυθίζω εντός σου,
να 'χεις την αγάπη πρίμα
σύντροφο πιστό σου.
Αγάπη Σπαθάρα
08/09/2018
Η ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΑ ΤΟΥ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟΥ
Είναι τόσο γλυκιά
η μελαγχολία
του φθινοπώρου
σαν την ομορφιά
μιας ώριμης σκέψης
πριν σβηστεί
στη λησμονιά
σαν άσπρο σύννεφο
που ταξιδεύει
πριν γίνει
βροχή.
Σαν δροσερό αεράκι
πριν έρθει
ο βοριάς
σαν φύλλο κίτρινο
πριν από την
πτώση
σαν την μυρουδιά
που αναδύεται
πάνω από τα βρεγμένα
φύλλα.
Είναι τόσο γλυκιά
η μελαγχολία
του φθινοπώρου
σαν το χρώμα
του δειλινού
πριν έρθει
η νύχτα
σαν το γράμμα
που μου ' στειλες
πριν το διαβάσω
πριν ξεθωριάσουν
οι λέξεις
και χάσουν
το νόημά τους.
Είναι τόσο γλυκιά
η μελαγχολία
του φθινοπώρου
σαν την αγάπη
που αφήνεται
στο έλεος
της καρδιάς
πατώντας στα χνάρια
πρωτόγνωρων
αισθημάτων
πριν χαθούν στις στάλες
των δακρύων
του φθινοπώρου.
Ω!
Είναι τόσο γλυκιά
η μελαγχολία
του φθινοπώρου
σαν τα σώματα
που μένουν γυμνά
φλερτάροντας
με τον έρωτα
προσμένοντας
μια ακόμα ζωή...
Αγάπη Σπαθάρα
09/09/2018
ΕΡΧΕΣΑΙ ΦΕΥΓΕΙΣ
Πώς να χωρέσει τόση αγάπη
σε μια στιγμή,
στάζει απ' τα μάτια μου
όπως τα δάκρυα μες στη βροχή.
Της καρδιάς μου τον χτύπο
κρατάς στο τιμόνι,
έρχεσαι φεύγεις
ο δρόμος τελειώνει.
Σαν φλόγα ζεσταίνεις
κάθε μου σκέψη,
στης ζωής την ταχύτητα
ο χρόνος προτρέχει.
Το χέρι σου δώσε μου
να πάμε μαζί,
σε στιγμές ανεκτίμητες
ξανά απ' την αρχή.
Σε έναν διάφανο ορίζοντα
χωρίς τείχη και εμπόδια,
σ' ανοιχτούς ουρανούς
χωρίς δρόμους και όρια.
Αγάπη Σπαθάρα
12/09/2018
ΠΩΣ ΓΙΝΑΜΕ ΕΤΣΙ
Στημένα οδοφράγματα,
συστήματα ασφαλείας,
σειρήνες,συμβιβασμοί
κάμερες παρακολούθησης,
φράχτες,συρματοπλέγματα...
Πώς γίναμε έτσι;
Όνειρα κλειδωμένα,
πόρτες κλειστές,δρόμοι...
δρόμοι...δρόμοι
απροσπέλαστοι.
Πώς γίναμε έτσι
εμείς που γεννηθήκαμε
μ' αγάπη
στις αυλές
εμείς που μεγαλώσαμε
σ' αλάνες φωτεινές
εμείς που αντικρύσαμε
στο χώμα
τα όνειρά μας;
Πώς χάσαμε τα χνάρια
της αγάπης
μιας εποχής σοφής
που αφήσαμε
στο μέλλον
πατώντας ανάλαφρα
σ' ευτυχισμένους δρόμους;
Πώς βάρυναν τα βήματα
της πίστης μας
και βούρκωσαν τα μάτια
της ελπίδας;
Πώς μένουμε άπραγοι
εμείς
που φόβο
δεν γνωρίσαμε
στους ίσκιους
της σκληρής ζωής;
Εσύ κι εγώ
είμαστε εμείς.
Πώς γίναμε έτσι;
Αγάπη Σπαθάρα
16/09/2018
ΤΟ ΧΡΩΜΑ ΤΗΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ
Μπορεί η εποχή
που ήταν όλα ρόδινα
να πέρασε
μπορεί η
η φθορά
να πλησιάζει
όμως αψηφώντας
την διάθεση
του καιρού
μπορεί να γελάσεις
μπορεί
και να κλάψεις
ακόμα
από ευτυχία.
Ξέρεις μάτια μου
η ευτυχία
έχει πολλές όψεις.
Κάθε όψη της
είναι
μοναδική.
Θυμάσαι άραγε
το χρώμα
της ευτυχίας
τη μέρα εκείνη
που ανταμώσαμε;
Θυμάσαι
το άρωμά της;
Θυμάσαι
το πρώτο άγγιγμα
το πρώτο φιλί;
Τι παράξενη
που είναι
η ζωή...
Μια στιγμή ευτυχίας
μοιράζει
χαμόγελα
και δάκρυα
μαζί.
Όμως
να ξέρεις
εκείνο το φως
με συντροφεύει
ακόμα
σαν αστραπή
που πάλλεται
ενάντια
στο σκοτάδι...
σαν ουρανός
που αμύνεται
ενάντια
στη φθορά...
Αγάπη Σπαθάρα
20/09/2018
ΧΤΥΠΗΜΑΤΑ
Δεν είναι τα χτυπήματα
τα λόγια σου
με τσάκισαν.
Ξέρω
δεν φταις εσύ
εγώ
είμαι ο φταίχτης.
Κάτι άλλο σ' έκανε
να δεις
με άλλο βλέμμα
μπορεί κι εγώ
στη θέση σου
το ίδιο να φερόμουν.
Μόνο λυπάμαι
που δεν
μπόρεσες
να δεις
μέσα στα μάτια μου
τη θλίψη
που από παιδί
χρόνια
με τριγυρνούσε
και στην ψυχή μου
θρόνιασε
χωρίς
να με ρωτήσει.
Δεν σου χρεώνω
τίποτα
εγώ είμαι
κερδισμένος
βρήκα τη γαλήνη
στο χαμό
που πάντα
αναζητούσα.
Ήσυχος πια
στον κόσμο μου
έπαψα
να πονάω
απ' τα βαριά χτυπήματα
τα λόγια
και τις πράξεις
ένα μονάχα σου ζητώ
πολύ βαθιά
να ψάξεις...
Αγάπη Σπαθάρα
23/09/2018
ΓΚΡΙΖΕΣ ΜΕΡΕΣ
Μελαγχόλησες καρδιά μου
έρχεται βροχή
σύννεφα πυκνά και γκρίζα
σκέπασαν τη γη.
Γκρίζες μέρες,γκρίζες σκέψεις
άλλαξε ο καιρός
νύχτωσε νωρίς απόψε
κλαίει ο ουρανός.
Βούρκωσαν τα αισθήματά μας
στέρεψαν οι λέξεις
έγιναν βροχή στο δρόμο
δεν μπορείς να τρέξεις.
Σαν το φύλλο που το δέρνει
τώρα ο βοριάς
στα άδυτα σε παρασέρνει
μόνος περπατάς.
Άλλαξε τον τρόπο σκέψης
κι' όλα θα 'ναι αλλιώς
πέρα απ' τα αδιέξοδα
γεννιέται νέο φως.
Ντύσε την ψυχή με χρώμα
δώσε της τροφή
κράτα την σφιχτά στα χέρια
να 'ρθει η χαραυγή.
Αγάπη Σπαθάρα
25/09/2018
ΛΙΓΕΣ ΛΕΞΕΙΣ
Πώς μπορούν
λίγες λέξεις
να ονειρεύονται
ουρανούς
να ανάβουν
τ' άστρα
να φτιάχνουν
ποιήματα;
Πώς μπορούν
κάποιες λέξεις
να είναι τόσο
ξεκάθαρες
τόσο διάφανες
όπως η βροχή
πάνω
στο κύμα;
Λέξεις τόσο
συνηθισμένες
που δεν τις
είχες προσέξει
ως τώρα.
Όμως τόσο
διαφορετικές
όταν μιλούν
απ' την ψυχή
σου.
Δεν ξέρω την πηγή
των λέξεων
ούτε το κίνητρο
της κάθε
λέξης
ξέρω μονάχα
ότι πρέπει να σκάψεις
πολύ βαθιά
μέσα σου
για να νιώσεις
το νόημά τους.
Τι είναι
αυτό που
κάνει
τις λέξεις
να θέλουν
να φτερουγίσουν
από μέσα σου;
Λέξεις απλές
βουτηγμένες
στη σιωπή
όπως
φως
τρικυμία
σκοτάδι
κραυγή
μοίρασμα
ψυχή
αγάπη
να τις καταλαβαίνουν
όλοι.
Αθόρυβες στο χαρτί
που όταν
τις γράφεις
να σείεται
ο κόσμος.
Να τις διαβάζουν
τα παιδιά
και να μένουν
αθάνατες.
Να γεννούν
εκατομμύρια
προκλήσεις
και να ταξιδεύουν
ως τα πέρατα
του κόσμου.
Να τις σιγοτραγουδούν
οι άνθρωποι
όλης της γης
μ' ένα στόμα
μια φωνή...
Κι όπως πέφτει η βροχή
πάνω στο κύμα
γίνεται η αγάπη φως
φως και τρικυμία.
Γίνεται η αγάπη φως
φως και τρικυμία
στο σκοτάδι μια φωνή
κραυγή και αγωνία...
Αγάπη Σπαθάρα
29/09/2018
ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ ΠΟΥ ΕΧΤΙΣΑ
Χάνομαι
στην καταχνιά
του ορίζοντα
όμως τα μάτια μου
γιορτάζουν.
Μπροστά μου
ανοίγεται
ο μόνος δρόμος.
Ξέρεις
τα κατάφερα.
Πέρασα
στην άλλη πλευρά.
Στην απέναντι όχθη
έχτισα
ένα εργαστήρι.
Ένα εργαστήρι
που δουλεύει
ακατάπαυστα.
Μέσα
απ' την καταχνιά
προβάλλει
ένας ήλιος
και η ψυχή μου
ζεσταίνεται.
Στάλες
ρομαντισμού
δύναμης
και ευαισθησίας
χύνονται
στα κρυστάλλινα νερά
κάνοντάς τα
πιο διάφανα.
Στα χέρια μου
κρατώ
τα διλήμματα
και ισορροπώ
στις κρύες συνθήκες
όμως
η ζυγαριά
γέρνει αθεράπευτα
απ' την πλευρά
της αγάπης.
Το εργαστήρι
που έχτισα
δουλεύει καλά
και υπό αντίξοες
συνθήκες.
Αγάπη Σπαθάρα
03/10/2018
ΣΤΟΝ ΒΡΑΧΟ ΤΗΣ ΥΠΟΜΟΝΗΣ
Ακούμπησα το δάκρυ μου
στα βράχια
και χάθηκα
στον αλμυρό κόσμο
της ύπαρξης.
Ταξίδεψα στον ωκεανό
της θλίψης
κρατώντας
το άλμπουρο της αντίληψης
στην επιφάνεια.
Στην ανοιχτή θάλασσα
έσβησα
τις πικρές μου σκέψεις
και ξύπνησα.
Κατάλαβα
ότι όλα
είναι νερό
ακόμα
και η ζωή
που πνίγεται
και πάλι αναγεννάται
μέσα απ' τους υδρατμούς
της θέλησης
και της απογοήτευσης.
Έφτασα να ξεπεράσω
τη δύναμη
από τα χτυπήματα
και έφτιαξα
μες στα κύματα
τραγούδι.
Τραγούδι που χτυπιέται
στον βράχο
της υπομονής
με νότες
που φτάνουν ως τον βυθό
της ύπαρξης.
Όλα είναι νερό
είπα
ακόμα και η ζωή
που πνίγεται
και πάλι
αναγεννάται
μέσα από μελωδίες
πρωτάκουστες.
Αγάπη Σπαθάρα
06/10/2018
(Φωτογραφία:Παράλια Λάρισας)
ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΟΜΑΙ
Διαμαρτύρομαι
μέχρι να καταφέρω
να αντιστέκομαι.
Αντιστέκομαι
μέχρι να δω
που να σταθώ.
Στέκομαι
μέχρι να αρχίσω
να βαδίζω.
Βαδίζω
μέχρι να μάθω
να περπατώ.
Περπατώ
μέχρι να συνηθίσω
να τρέχω.
Τρέχω
χωρίς σταματημό.
Διαμαρτύρομαι...
Αγάπη Σπαθάρα
07/10/2018
ΔΕΛΤΙΟ ΚΑΙΡΟΥ
Έξω φυσάει.
Η ένταση του ανέμου
αντίδοτο
στην λύπη μου.
Οργιάζει
η θάλασσα
κι η σκέψη μου
αδερφή της.
Αλλάζει ο καιρός.
Πλέω
σε πελάγη ευτυχίας
και δεν το ξέρω.
Αστράφτει
ο ουρανός
μπροστά στο κύμα
παρά
τα δρακόντεια μέτρα
ασφαλείας.
Οι νύχτες
προβλέπω
να είναι ζεστές
και ονειροπόλες.
Ο χρόνος
θα δείξει...
Αγάπη Σπαθάρα
08/10/2018
ΩΣ ΤΗΝ ΑΚΡΗ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ
Θα μπορούσα να μιλώ
ώρες
για την ομορφιά
του απέραντου
κι ας νύχτωσε
απρόσμενα
απόψε.
Στο πρώτο σκοτάδι
το φεγγάρι
λάμπει αθόρυβα
μες στην διαύγειά του.
Μοιάζει
με ανόθευτο ρίγος
σκορπισμένο
στις άκρες
των δακτύλων
ενάντια
στην θέληση
της νύχτας.
Το φως του
κινεί
τ' αξόδευτα
φτάνοντας
ως την άκρη
του σύμπαντος.
Λαθραίο το ταξίδι
τα μεσάνυχτα
μακρινή
η απόσταση
πολλά
τα έξοδα
ανέξοδα...
Αγάπη Σπαθάρα
11/10/2018
ΜΙΚΡΟ ΚΑΙ ΑΣΗΜΑΝΤΟ
Μικρό και ασήμαντο
αμύνεται
μέσα απ' τις πτυχές
χαμένων παραδείσων
κι ανθίζει
τα χαράματα.
Μια κίνηση απλή
μια πράξη
ζηλευτή
πάνω από αγκάθια
και από δάκρυα.
Σάστισε η μέρα
απ' το χρώμα του
κι απ' τα
αισθήματά του.
Τούτο το μελαγχολικό
πρωί
γλύκανε ο ουρανός
απ' το χαμόγελό του
κι απ' τα κόκκινα
σαν της φωτιάς
αισθήματα.
Κάπου πλανιέται
ολόδροση
στο σώμα του
η αγάπη.
Αγάπη Σπαθάρα
14/10/2018
ΑΡΚΕΙ
Αρκεί
που τα καταφέραμε
και σήμερα.
Αρκεί
που μπορέσαμε
να σταθούμε
στο ύψος μας.
Αρκεί
που προφτάσαμε
να δώσουμε
και να πάρουμε.
Αρκεί που
αξιωθήκαμε
τον ήλιο
να αντικρύσουμε.
Καθένας
στον δικό του
αγώνα δρόμου
μοιάζουμε
τόσο πολύ
οι δυο μας.
Αρκεί
που δεν λυγίσαμε
κι όλο
ψηλώνουμε
κι όλο
κερδίζουμε...
Αγάπη Σπαθάρα
16/10/2018
Η ΖΩΗ ΕΧΕΙ ΔΥΟ ΟΨΕΙΣ
Λίγο πριν τα φύλλα σου
σκορπιστούν
στον άνεμο
λίγο πριν η ομορφιά σου
χαθεί για πάντα
δείχνεις τόσο όμορφο
εξωτερικά
που σχεδόν δάκρυσα
μαζί σου.
Σε κοιτούσα
αρκετή ώρα.
Ήθελα να ανακαλύψω
τι κρύβεις μέσα σου.
Αν η ζωή που έζησες
ήταν αντάξια
της ομορφιάς σου.
Αν τα φαινομενικά
τακτοποιημένα
φύλλα σου
είναι το ίδιο
τακτοποιημένα
εντός σου.
Αν αναδύουν άρωμα
κι όχι παράπονο.
Ξέρεις η ζωή
έχει δυο όψεις.
Αυτή που φαίνεται
κι αυτή που κρύβεται
μέσα μας.
Αυτή που ζούμε
κι αυτή που θα θέλαμε
να ζήσουμε.
Είμαστε τόσο ίδιοι.
Σαν τα λουλούδια
κι οι άνθρωποι.
Άλλοτε αναδύουμε άρωμα
κι άλλοτε παράπονο.
Άλλοτε κλαίμε
κι άλλοτε γελάμε.
Σκοπός μας πρέπει
να είναι
η ζωή που ζούμε
να είναι αντάξια
της ζωής που θα θέλαμε
να ζήσουμε.
Έτσι όπως σε κοίταξα ξανά
νόμισα ότι μου έγνεψες
ότι μου χαμογέλασες
μέσα απ' την πηγή
των δακρύων σου.
Σαν να συμφώνησες
μαζί μου.
Αγάπη Σπαθάρα
22/10/2018
(φωτογραφία δική μου
σημερινή)
Η ΕΥΘΥΝΗ ΣΟΥ
Ποιητή
δεν είναι η σιωπή
που κλέβει
τη φωνή σου
είναι η ανέχεια
που σου στερεί
κάθε ελπίδα σου.
Δεν είναι τ' άδικο
είναι ο κόμπος
στο λαιμό
που τ' όνειρο σου
πνίγει
είναι το σκοτάδι
που μετρά
κάθε ανάσα σου.
Δεν είναι ο φόβος
είναι τα δάκρυα
της γης
σε κάθε άκρη.
Δεν είναι ο δρόμος
είναι η ανάγκη
που κινεί
τα βήματά σου
σε έναν κόσμο
ιδανικό
γεμάτο αυταπάτες.
Δεν είναι η πίκρα
είναι η αλήθεια
που ξυπνά
σε κάθε λέξη σου
είναι η αγάπη
η κραυγή
είναι η ευθύνη σου.
Είναι το φως
είναι η ζωή
πάνω
στην πένα σου.
Αγάπη Σπαθάρα
26/10/2018
ΑΓΝΩΣΤΕΣ ΠΤΥΧΕΣ
Πανάκριβα κουστούμια
ατσαλάκωτα
σιδερωμένα
στον ανώτερο βαθμό
υποκρισίας
λουστρίνια γραβάτες
μοντέρνοι εγωισμοί
έπαρση.
Φθαρμένα υλικά
με πλούσια
επικάλυψη.
Λόγια υποσχέσεις
θυσίες.
Άγνωστες πτυχές
σκοτάδι θλίψη
κατοχή.
Πόλεμος.
Αγάπη Σπαθάρα
27/10/2018
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου