ΣΑΝ ΘΥΕΛΛΑ
Σαν θύελλα
σε σώμα εφηβικό
πόθους ξυπνάς
σαν αστραπή
στης νύχτας τη σιωπή
ρίγη σκορπάς
κι ύστερα χάνεσαι
γλιστρώντας μυστικά
μέσα απ' τα χέρια μας.
Και εμείς αδύναμοι
μικροί
μπροστά στη δύναμη σου
περιπλανιόμαστε
αναπολώντας
το ζεστό
σαν του ανέμου
θρόισμα της σάρκας.
Στου χρόνου
την άσβεστη τροχιά
αλλάζεις την πυξίδα
εισβάλλεις,σαρώνεις
κατακτάς
και φεύγεις γρήγορα.
Τι κρίμα.
Μα, ζεις
όπως το φως
στη σκοτεινιά
σαν μια θεόρατη
ανεξήγητη ευτυχία.
Αγάπη Σπαθάρα
03/11/2018
ΣΤΑ ΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΞΑΨΗΣ
Φωτιά και νερό.
Πάθος και δάκρυα.
Η σύγκρουση τιτάνων
αναπόφευκτη.
Χιλιάδες συναισθήματα
στο σκοτάδι
γροθιά
στο κατεστημένο.
Συνθλίβονται στα όρια
της έξαψης.
Ανάσες βαθιές
πριν το τέλος.
Για το τέλος.
Αγάπη Σπαθάρα
11/11/2018
ΑΠΟΨΕ ΣΕ ΘΕΛΩ ΕΔΩ
Απόψε σε θέλω εδώ.
Κοντά μου.
Δίπλα μου.
Να αφουγκραστούμε
τους ήχους της καρδιάς
αψηφώντας
τη μοναξιά μας.
Να ανεβούμε ένα ένα
τα σκαλοπάτια
της νύχτας
ποδοπατώντας
τον σκοτεινό ουρανό
ψηλαφώντας αδιάκοπα
τα αυριανά ιδανικά μας.
Να δούμε τι λείπει
τελικά
από τον πληγωμένο
εγωισμό μας
απ' την μονότονη
ζωή μας.
Απόψε σε θέλω εδώ.
Μείνε μαζί μου.
Ως το ξημέρωμα.
Να αντικρύσουμε τον ήλιο
κατάματα
χωρίς να τυφλωθούμε
απ' το αιώνιο
φως του.
Αγάπη Σπαθάρα
15/11/2018
ΠΟΙΗΣΗ
Ποίηση είναι
ένας χείμαρρος λέξεων
που πηγάζει ανεξέλεγκτα
από το παρελθόν,
διανύει το παρόν
κατακτώντας το αύριο.
Είναι η πιο δυνατή έκφραση
της απελπισίας,
η πιο αγνή μορφή
της αγάπης,
η πιο μυστηριώδης διέξοδος
της αλήθειας.
Ποίηση είναι
όσα δεν έζηζες
όπως θα ήθελες να ζήσεις
ή όσα έζησες
όπως δεν ήθελες να ζήσεις.
Ποίηση είναι το φως
κάτω από το πέπλο
της καταχνιάς.
Αγάπη Σπαθάρα
21/11/2018
(φωτογραφία δική μου,σημερινή)
Η ΕΚΡΗΞΗ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
Ένα κλάσμα
του δευτερολέπτου
ήταν
και πέρασε.
Στο επόμενο
δεν θα είμαστε
εδώ.
Τίποτα δεν μένει
στάσιμο.
Υπάρχει μια διαρκής
κίνηση.
Ένα ταξίδι στο χρόνο
αιωρείται
στο διάστημα.
Η έκρηξη συνεχίζεται...
Αγάπη Σπαθάρα
22/11/2018
ΣΤΕΝΟΣ ΗΤΑΝ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΗΣ
Στενός ήταν ο κόσμος της
λίγη τροφή,λίγο νερό
και ένα στήριγμα
να κοιμάται τα βράδια.
Ίσα ίσα χωρούσε
στα φτερά της.
Σαν σήμαντρο καμπάνας
ηχούσε απ' το πρωί
ώσπου η φωνή της
έσπασε τα κάγκελα.
Ελεύθερη πια
είδε τον κόσμο
αλλιώς.
Μπορεί και να ήταν
αλλιώς...
Μπροστά της φάνταζε
ό,τι στερήθηκε
από την γέννησή της.
Άνοιξε τα φτερά της
και απέδρασε
κι έγινε η φωνή της
τραγούδι
πέρα απ' τα όρια
της φυλακής.
Δυο σπόροι μείναν
στο κλουβί
και δυο φτερά
της προηγούμενης
ζωής της.
Αγάπη Σπαθάρα
25/11/2018
ΚΡΑΤΑ ΤΟ ΧΕΡΙ ΜΟΥ
Χειμώνιασε.
Κάτω από το λιγοστό φως
του φεγγαριού
μέσα από τα σβησμένα
παράθυρα
βουρκώνουν αναπάντεχα
οι στεναγμοί.
Οι σκέψεις κείτονται
στο πάτωμα
σαν τις κομμένες σελίδες
ενός παλιού ημερολογίου.
Στο σκοτεινό δωμάτιο
μια σκέψη
μιλάει δυνατά
και οι τοίχοι του ανοίγουν
διάπλατα.
Έξω φυσάει.
Ο αέρας την παίρνει
μακριά
ανατρέποντας τα δεδομένα
της νύχτας.
Οι σκέψεις ξεδιαλύνονται.
Δεν κάνει κρύο.
Το χιόνι λάμπει
κατάλευκο
πάνω στις πέτρες
ζεσταίνοντας μυστικά
τις αποχρώσεις
του ήλιου.
Τα φώτα ανάβουν.
Τούτο το χειμωνιάτικο
βράδυ
το φως εισβάλλει
απ' το παράθυρο.
Τα σύννεφα φεύγουν.
Ο ουρανός στολίζεται
μόνο μαζί σου.
Κράτα το χέρι μου
να πάμε ψηλά...
Αγάπη Σπαθάρα
01/12/2018
ΕΙΡΗΝΗ
Σε ό,τι στάζει μίσος
μέσ' στην καρδιά
κλείσε τη στρόφιγγα.
Σε ό,τι σκορπίζει
με βέλη φωτιά
σβήσε τη φλόγα.
Σε ό,τι σαν μαριονέτα
κινεί τα βήματά σου
κόψ' τα σκοινιά.
Ζήσε,περπάτα,μάθε
απ' τη γνώση.
Κοίτα το μέλλον
που είναι μπροστά
να μην θαμπώσει.
Σώσε το παιδί,
η αγάπη βρίσκεται
μέσα σου
και ίσως γλιτώσει.
Η άγνοια σκοτώνει
θερίζει ζωές,
η ειρήνη πληγωμένη
θυμάται...το χθες.
Αγάπη Σπαθάρα
01/12/2018
ΜΕ ΜΙΑ ΚΙΝΗΣΗ ΑΠΛΗ
Πώς μπορώ να ορίζω
τη σκέψη,τον φόβο
τα όνειρα;
Πώς μπορώ να επεκτείνω
το βλέμμα
με μια κίνηση απλή;
Να κοιτάζω τον δρόμο
κατάματα στις αμμώδεις
εκτάσεις του σκότους;
Να ρισκάρω,να βγω απ' την ψευδαίσθηση
σε μια όαση αληθινή
μες στην έρημο;
Να βαδίζω σε κήπους
ολάνθιστους
και η διάθεση να ανεβαίνει
στα ύψη;
Σε μια θάλασσα ήσυχη
να βρέχομαι
στον ρυθμό των κυμάτων;
Να πατάω σε στέρεο
έδαφος όταν θρέφω
τον φόβο εντός μου;
Όταν η θλίψη
χτυπάει την πόρτα μου
να κρατάω την πόρτα
κλειστή
κι ας είναι αδερφή μου;
Μόνο ένας τρόπος
υπάρχει σωστός.
Να αποτρέψω τη νύχτα
χωρίς ίχνος μεταμέλειας.
Αγάπη Σπαθάρα
15/12/2018
ΣΑΝ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ
Όχι.
Δεν είμαι λυπημένη.
Θα γίνω στάλα
της βροχής
και μέσα απ' τις σχισμές
των βράχων
θα κατέβω στη θάλασσα.
Μπροστά στο κύμα
θα ξεπλύνω
κάθε πληγή.
Θα σφίξω την καρδιά μου
και σαν ηλιαχτίδα
πρωινή
θα μείνω ακλόνιτη
στο σύμπαν.
Τις νύχτες
θα σου ψιθυρίζω
ένα αργό μελωδικό
τραγούδι
σαν το τραγούδι
της θάλασσας.
Θα ντύσω την ψυχή μου
με κατάλευκο φόρεμα
και θα κρατήσω
τα πιο όμορφα συναισθήματα
για τα πιο όμορφα
ταξίδια.
Αγάπη Σπαθάρα
17/12/2018
Η ΜΟΝΗ ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΤΗΣ
Ο χρόνος έδερνε ανελέητα
τη γυμνή της σάρκα
κι αυτή αναγκασμένη
να δέχεται τα χτυπήματα
χρόνια ολάκερα
πάλευε
στη μανία του.
Κάθε ρωγμή
δείγμα ρήξης
με δράκους, θεριά
κι ανθρώπους.
Τα βράδια ξάπλωνε
στη σιωπή
συντροφιά με τη μοναξιά
του ευατού της.
Στο έρημο πρόσωπό της
μόνο τα μάτια
πρόδιδαν την υφή
της ψυχής της.
Δεν ήταν μόνη
κι αυτό ήταν
η μόνη εκδίκησή της.
Αγάπη Σπαθάρα
21/12/2018
Ο ΔΡΟΜΟΣ
Μέρες τώρα βασάνιζε
την μνήμη της
με ακαθόριστες σκέψεις.
Άλλοτε χαρούμενες
άλλοτε μελαγχολικές.
Μέσα στη νύχτα
κάποιος την άκουσε
να κλαίει.
Μην φοβάσαι της ψιθύρισε
σιγανά.
Όλα θα πάνε καλά.
Κι εκείνη χαμογέλασε
στο σκοτάδι.
Τα αστέρια φώτισαν
τον ουράνιο θόλο.
Κάπου μακριά
κάποιος χάραζε
τον δρόμο της.
Κάπου μακριά
κάποιος έψελνε
το τραγούδι της.
Αγάπη Σπαθάρα
24/12/2018
(φωτογραφία δική μου)
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΧΡΟΝΟΣ
Στην πραγματικότητα
δεν υπάρχει χρόνος.
Είναι μια καλοστημένη
εφεύρεση
των ανθρώπων
να τρέχουν ξοπίσω του.
Μια αυταπάτη.
Υπάρχει μόνο
μια διαρκής κίνηση
χιλιάδων στιγμών
που σαν λευκές
οπτασίες
στολίζουν το τώρα.
Κάθε στιγμή
είναι μοναδική
και δεν θα ξαναυπάρξει
ποτέ.
Τίποτα δεν γυρίζει
πίσω
αλλά όλα μπορούν
να συμβούν
σε μια άλλη στιγμή
σε ένα άλλο σημείο
σε μια άλλη εποχή.
Όσα δεν ζήσαμε
θα ζήσουν.
Όσα δεν είπαμε
θα ειπωθούν.
Όσα δεν νιώσαμε
θα νιώσουμε
αρκεί
να τ' αφήσουμε
να συμβούν.
Από εμάς εξαρτάται
αν θα ξεσπάσει
η άνοιξη.
Αγάπη Σπαθάρα
28/12/2018
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου