Αγάπη Σπαθάρα - 13 Ποιήματα

 

ΜΑ ΤΟ ΘΕΟ

Τι να πιστέψω

τι να ελπίζω

τι ν' αγαπώ;

Παντού σκοτάδι

παντού συμφέρον

μα το Θεό.

Πολλά εμπόδια

που ανατρέπουν

κάθε σκοπό.

Πως να πετώ;

Τρέχει το δάκρυ

σαν ποταμός

και η σοφία

αυτοσκοπός.

Από τη γνώση

σαν στεναγμός

πηγαίνει

η αγάπη

ίσια στο φως.

Σαν πεταλούδα

απ' τη χαρά της

πάντα

πορεύεται

με τα φτερά της.

Αγάπη Σπαθάρα

17/09/2020

(φωτογραφία της Ελένης μου)

ΜΙΑ ΚΑΛΗ ΜΕΡΑ

Ναι.

Σήμερα είναι μια καλή

μέρα.

Ο ουρανός είναι γαλάζιος

τα φύλλα πράσινα

οι δρόμοι άδειοι.

Μπορώ

να ατενίζω το μέλλον

με αισιοδοξία.

Μπορώ

να ξεχωρίζω την πέτρα

απ' τ' αγκάθι

το χρώμα

απ' την άποψη

τη σκέψη

από την πράξη.

Μπορώ επιτέλους

να ερμηνεύσω

τη θλίψη μου.

Ναι.

Σήμερα είναι μια καλή

μέρα.

Σαν όλες τις άλλες.

Αγάπη Σπαθάρα

27/09/2020

ΩΣ ΠΟΤΕ

Ως πότε θα βαδίζω

στο σκοτάδι

ως πότε θα με πνίγει

η οργή

ως πότε της ζωής

τ' αλφαβητάρι

θα είναι βυθισμένο

στη σιωπή.

Ως πότε θα κοιτώ

με άδειο βλέμμα

ως πότε θα μου κλέβετε

το φως

χαρίζω της καρδιάς μου

όλο το αίμα

δεν θέλω να 'μαι πιόνι

κανενός.

Ελεύθερος σαν το πουλί

θέλω να τρέχω

ενάντια σε κάθε

λογική

πιστεύω στα φτερά μου

και αντέχω

όταν η σκέψη

επαναστατεί...

Αγάπη Σπαθάρα

10/10/2020

(φωτογραφία δική μου)

ΤΟ ΞΥΛΙΝΟ ΠΑΓΚΑΚΙ

Ανάμεσα στη χλόη

και στα πυκνά κλαδιά

ξεχωρίζει

ένα μικρό ξύλινο

παγκάκι.

Σημείο έκφρασης

για τους ρομαντικούς

τους ποιητές

και τους ερωτευμένους.

Θρόνος

αιώνιας αγάπης

πίστης

και αφοσίωσης.

Ανοιχτή αγκαλιά

για τους μοναχικούς

τους φτωχούς

και τους ονειροπόλους.

Υποσχέσεις

στίχοι και ονόματα

χαραγμένα

επάνω στις ξύλινες

σανίδες του.

Ένα μικρό ξύλινο

παγκάκι

στέκει ολομόναχο

λουσμένο

στο φως.

Ένα πλούσιο

μικρό

ξύλινο παγκάκι.

Αγάπη Σπαθάρα

27/10/2020

(φωτογραφία της Ελένης μου)

ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑ

Έχω μέρες

να σου μιλήσω.

Σε άφησα

στο περιθώριο

αν και θα 'πρεπε

να είσαι

προτεραιότητά μου.

Το ξέρω

πως σε πλήγωσα

πολλές φορές

σε φόρτωσα με λάθη

και ανασφάλειες

όμως δεν σε ξέχασα.

Κοιτώντας βαθιά

στα μάτια σου

προσπαθώ να διαβάσω

τις σκέψεις σου.

Να σε καταλάβω.

Άλλες φορές

το καταφέρνω

κι άλλες όχι.

Σε βλέπω να βυθίζεσαι

στο χάος

των επιλογών σου

αλλά ταυτόχρονα

να φτάνεις

στην ασφάλεια

των προσπάθειών σου.

Δεν μπορώ

να σε καταλάβω.

Καταλαβαίνω όμως

την καθαρότητα

στο βλέμμα σου

γι' αυτό σε αγαπώ.

Τι θέλεις;

Τι ζητάς;

Τι σου 'χει λείψει;

Σε σένα μιλώ.

Ναι

σε σένα μυστήριε

και ανθρώπινε

εαυτέ μου.

Αγάπη Σπαθάρα

29/10/2020

ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ

Χρειάζομαι χρόνο.

Χρόνο και δάκρυα.

Ένα τετράδιο

κι ένα στυλό διαρκείας.

Ανακατεύω

τα γράμματα

γεμίζω σελίδες.

Έχω τόσα να πω

κι άλλα τόσα

να ζήσω.

Συμφωνίες

οράματα

μυστική συγχορδία

χρωμάτων.

Ασπρόμαυρα σχήματα

χειμωνιάτικο

φόντο

εξεγέρσεις στιγμών

σε ανύποπτο

χρόνο.

Νότες...μονόδρομος

ποιημάτων.

Αγάπη Σπαθάρα

04/11/2020

(φωτογραφία της Ελένης μου)

ΕΛΑ ΚΟΝΤΑ ΜΟΥ

Έλα κοντά μου

απόψε

έλα μην αργείς

μέρες σε προσμένω

προσμένω

να φανείς.

Έλα κοντά μου

απόψε

αλλάζει ο καιρός

σύννεφα

με σκεπάζουν

βουρκώνει ο ουρανός.

Έλα κοντά μου

απόψε

έλα να χαρείς

άδειασαν οι δρόμοι

νύχτωσε

νωρίς.

Έλα κοντά μου

απόψε

έλα μην αργείς

δώσε μου

το χέρι

αναπνοές ζωής.

Αγάπη Σπαθάρα

13/11/2020

(φωτογραφία της κόρης μου)

ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ ΤΗΣ ΟΡΓΗΣ

Φούσκωσε το ποτάμι

της οργής

οι ελπίδες μας

το πρόσωπο τρυπάνε

στους δρόμους

της απέραντης

σιωπής

ποιες είναι οι σκέψεις μας

σε ποια γλώσσα

μιλάνε;

Οι στέρνες τ' ουρανού

γέμισαν δάκρυα

δάκρυα της γης

μες στους αιώνες

παραδομένοι στις ανάγκες

του καιρού

ποιος άνεμος μας κυβερνά

ποιος είναι αυτός

που ορίζει

τους κανόνες;

Δεν έχει κοίτη

ο στοχασμός

ποτίζει δάση

του ήλιου εκπέμπει

όλο το φως

αν προσπεράσει

αυτός που όλα

τα 'χασε

κερδίζει

αν δεν δειλιάσει.

Αγάπη Σπαθάρα

30/11/2020

(φωτογραφία της κόρης μου

σημερινή)

ΣΚΟΝΗ ΚΑΙ ΘΡΑΥΣΜΑΤΑ

Αναμφισβήτητα

η γη θα γυρίζει

πάντα

ο ήλιος θα βγαίνει

θα έρχεται

η νύχτα

και το φεγγάρι

θα κάνει

τον κύκλο του.

Τα άστρα

θα επιδεικνύουν

τα λάμψη τους

σε ένα πανάρχαιο

ουράνιο

έργο.

Τα ποτάμια θα κυλούν

Θα βρέχει

θα χιονίζει

θα έρχεται η άνοιξη

κι εμείς

εκστασιασμένοι

από τις εναλλαγές

του καιρού

θα ψάχνουμε ακόμα

τον παράδεισο.

Ω! πόσο μικροί

είμαστε!

Ακαθόριστα

μικρά θραύσματα

σκόνη πολύχρωμη

σε ένα αόρατο

αδιάφορο

σύμπαν.

Αγάπη Σπαθάρα

04/12/2020

(φωτογραφία δική μου)

ΣΤΟΝ ΚΑΙΡΟ ΤΗΣ ΠΑΝΔΗΜΙΑΣ

Στο μέσο του καιρού

της πανδημίας

μάρτυρες στα χαρτιά

της ιστορίας

νοσηλευτές,γιατροί

λοιπό προσωπικό

έρχονται αντιμέτωποι

με έναν ύπουλο

εχθρό.

Όμηροι σε κατάσταση

πολιορκίας

δέσμιοι μιας ακόμα

εμπειρίας

σηκώνουν αδιαμαρτύρητα

έναν βαρύ σταυρό

φορώντας όπλα

χρώματα

πράσινο και λευκό.

Πάντα πιστοί

στον όρκο τους

στη μάχη έχουν ριχτεί

είναι η ζωή πολύτιμη

του κάθε ασθενή

πάντα μπροστά

όλοι μαζί

στην πρώτη τη γραμμή

ενάντια στο θάνατο

σύμμαχοι στη ζωή.

Αγάπη Σπαθάρα

17/12/2020

ΣΤΙΓΜΕΣ ΣΕ ΤΙΜΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑΣ

Ένα παιδί

μοίραζε φυλλάδια

από πόρτα σε πόρτα

από χέρι σε χέρι.

Κάποιος πουλούσε

στιγμές

σε τιμή ευκαιρίας

τυπωμένες

σε σκληρό

ατσαλάκωτο χαρτί.

Ποιος αγοράζει

σήμερα;

Γέμισε ο δρόμος

υποσχέσεις

και αντιρρήσεις

σκορπισμένες

στη σιωπή.

Μια φωνή

διέσχισε τον αέρα.

-Είσαι ζωντανός;

Κραύγασε.

Στον απέναντι τοίχο

η απάντηση

έκανε κρότο

τρίζοντας τα θεμέλια

της σιωπής.

-Ναι!

Για λίγο ακόμα...

Αντίδραση

επαναστατική!

Και η ζωή

συνεχίζεται...

Αγάπη Σπαθάρα

26/12/2020

Φωτογραφία κάπου στη Λάρισα.

ΟΡΙΣΤΕ ΔΕ ΜΙΛΗΣΑΤΕ.

ΚΑΝΕΙΣ ΔΕ ΜΙΛΑΕΙ. ΤΙ ΝΑ ΠΕΙΣ!

ΚΙ ΟΜΩΣ ΠΡΕΠΕΙ -ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ-

ΟΤΑΝ ΕΡΧΕΤΑΙ Η ΝΥΧΤΑ...

...ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΑΠΛΟ.

ΚΑΝΕΙΣ ΔΕ ΜΕ

ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙ.

ΜΙΑ ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΑΡΔΙΑ

Έχω μια κόκκινη

καρδιά

τρεις λέξεις

μια θέση

κι ένα πρόχειρο

τετράδιο.

Δυο στίχους

μελάνι ζεστό

και μια κούπα

καφέ

στο τραπέζι.

Έχω δυο χέρια

ένα τσιγάρο

στριφτό

δυο μάτια

και σκοτάδι.

Ό,τι χρειάζεται

για να'μαι

ευτυχισμένη.

Σκοτάδι

δυο στίχους

και μια κόκκινη

καρδιά

ατέχνως

ραγισμένη.

Έχω μια κόκκινη

καρδιά

να με ζεσταίνει.

Αγάπη Σπαθάρα

03/01/2021

ΘΑ ΑΝΤΑΜΩΣΟΥΜΕ ΞΑΝΑ

Θα ανταμώσουμε ξανά

στους βράχους

στις βουνοκορφές

εκεί που βγαίνει

ο ήλιος

τα χαράματα.

Στο πυρωμένο χιόνι

στις πέτρες

στα χαλάσματα

στις ατέλειωτες μέρες

και νύχτες.

Θα ανταμώσουμε ξανά

στους φτωχούς

λαξευμένους

δρόμους

τους κακοτράχαλους

στα πεύκα

στις βελανιδιές

στην πέτρινη βρύση.

Εκεί που η ανάμνηση

γίνεται παιχνίδι

ηρώων

και η δίψα πηγάζει

ανεξάντλητη.

Θα ανταμώσουμε ξανά

όταν θα αρχίζει

η άνοιξη

στην όμορφη

διψασμένη μας

γη.

Αγάπη Σπαθάρα

08/01/2021