Γιώργος Γούπος: Ο Λαρισαίος νεαρός συγγραφέας νουάρ λογοτεχνίας

 "Το μόνο που με ενδιαφέρει είναι να γράφω τις ιστορίες μου και να τις διαβάζουν οι κοντινοί μου άνθρωποι"

Συνέντευξη στον Μενέλαο Κατσαμπέλα,

Ο Γιώργος Γούπος γεννήθηκε το καλοκαίρι του 2002 και πριν καν συμπληρώσει τα 19 του χρόνια κυκλοφόρησε το πρώτο του μυθιστόρημα, μια αστυνομική ιστορία μυστηρίου, με τον χαρακτηριστικό τίτλο «Σκοτάδι». Όλα ξεκίνησαν όταν … λοξοδρόμησε μια σχολική εργασία για την πρώτη Σταυροφορία και, τα υπόλοιπα είναι μια ιστορία 182 σελίδων που αξίζει να διαβάσετε. Στη σύντομη συζήτηση που είχαμε, ο Γιώργος Γούπος μιλάει για τα βιβλία που προτιμάει να διαβάζει, το νούμερο ένα αυτή τη στιγμή συγγραφέα στον κόσμο, τη νουάρ λογοτεχνία και εξηγεί πώς φαντάζεται τον εαυτό του σε 10 χρόνια από σήμερα.

Αναλυτικά η συνέντευξη έχει ως εξής:

Πώς προέκυψε αυτό το πρώτο σου βιβλίο; Ποιό θέμα πραγματεύεται;

Αυτή είναι μία ιστορία που ξεκινάει περίπου στις αρχές της Β’ Λυκείου. Συγκεκριμένα, θυμάμαι είχαμε Ιστορία και η καθηγήτρια μας παρέδιδε το μάθημα για την πρώτη Σταυροφορία. Μας είχε αναθέσει μάλιστα μία προαιρετική εργασία, να φανταστούμε έναν διάλογο μεταξύ δύο σταυροφόρων της τότε εποχής. Για μένα, τέτοιου είδους εργασίες, όπου δεν περιορίζεσαι πουθενά και έχεις το «ελεύθερο» να γράψεις ουσιαστικά ό, τι θέλεις, πάντα προξενούσαν μεγαλύτερο ενδιαφέρον από τις άλλες, κλασσικές ασκήσεις. Επιπλέον, εκείνη την περίοδο είχα μεγάλη μανία με την ανάγνωση βιβλίων, οπότε ήθελα να δοκιμάσω να κάνω εκείνη την εργασία με τον δικό μου, διαφορετικό τρόπο. Γύρισα σπίτι και δεν ξανασκέφτηκα για την εργασία μέχρι που έφτασε βράδυ και κάθισα στο γραφείο να την ξεκινήσω. Ήμουν ευχαριστημένος με το αποτέλεσμα (δεν έμοιαζε καθόλου με εργασία για το σχολείο, πιο πολύ σαν σκηνή από ταινία) αλλά δεν ένιωθα τελείως ικανοποιήμενος. Ήθελα να γράψω κι άλλο. Και αυτό ακριβώς έκανα. Γύρισα σελίδα στο τετράδιο και ξεκίνησα να γράφω κάτι παντελώς δικό μου. Σε μία ώρα περίπου είχα τελειώσει το πρώτο κεφάλαιο από το βιβλίο. Την επόμενη μέρα, ο συμμαθητής που καθόταν στο ίδιο θρανίο με μένα, πήρε το τετράδιο (ακόμα δεν ξέρω πως) και διάβασε, όχι την εργασία, αλλά την αρχή του βιβλίου. Μου είπε ότι του άρεσε και με ρώτησε αν θα το συνέχιζα. Του απάντησα ότι δε νομίζω γιατί πραγματικά δεν είχα σκεφτεί αν όντως ήθελα να γράψω βιβλίο αλλά μετά πήγα σπίτι και έγραψα ακόμα ένα κεφάλαιο. Το βιβλίο είχε τελειώσει μέχρι το καλοκαίρι.

Τώρα, η υπόθεση του βιβλίου. Η αστυνομία του Μινττάουν, μιας φανταστικής πόλης της βόρειας Ευρώπης, τα βρίσκει σκούρα με μία αρκετά παράξενη δολοφονία ενός παιδιού. Όλα δείχνουν πως θα ακολουθήσουν παρόμοιες τέτοιες δολοφονίες και, μη έχοντας άλλες επιλογές, αναγκάζονται να ζητήσουν τη βοήθεια του Ντον, ενός πρώην αστυνομικού. Ο Ντον, μετά από ένα τραγικό συμβάν στην ζωή του έχει κόψει κάθε επαφή με την αστυνομία και δεν τον έχει δει κανείς τα τελευταία δύο χρόνια. Σύντομα όμως θα καταλάβει ότι τα βάσανά του ξεκινάνε τώρα.

Υπάρχουν επιρροές από τη λογοτεχνία του φανταστικού ή τη νουάρ λογοτεχνία; Ποιοί συγγραφείς του είδους είναι οι αγαπημένοι σου;

Όσο και να θέλω να μην το παραδεχτώ, δεν μπορώ να πω ότι τα βιβλία που έχω διαβάσει δεν έπαιξαν κανέναν ρόλο στη δημιουργία του δικού μου βιβλίου. Έχω διαβάσει όλα τα βιβλία που αφορούν τον Σέρλοκ Χολμς, καθώς και πολλά αστυνομικά μυθιστορήματα από διαφορετικούς συγγραφείς. Ωστόσο, ο αγαπημένος μου και εκείνος που με επηρέασε περισσότερο είναι ο Νορβηγός συγγραφέας, Jo Nesbo. Όλα τα βιβλία του βρίσκονται στην βιβλιοθήκη μου και πιστεύω πως αυτή τη στιγμή είναι ο νούμερο ένα συγγραφέας στον κόσμο. Υπάρχουν και άλλοι συγγραφείς βέβαια που πραγματικά αναγνωρίζω το ταλέντο τους, όπως ο Άρθουρ Κόναν Ντόιλ και ο Τόνι Πάρσον, αλλά κανένας τους δεν είναι σαν τον Nesbo.

Η αστυνομική λογοτεχνία, όπως και σε πολλές περιοχές του πλανήτη, γνωρίζει άνθηση και στην Ελλάδα. Υπάρχουν Έλληνες συγγραφείς που σε έχουν επηρεάσει στον τρόπο της γραφής σου;

Έχω πολλά βιβλία και δυστυχώς μόνο ένα από αυτά είναι από Έλληνα συγγραφέα, το οποίο τυχγάνει μάλιστα να μην το έχω τελειώσει. Οπότε όχι, δεν νομίζω να επηρεάστηκα καθόλου από Έλληνες συγγραφείς.

Ποιά η σχέση σου με τους ανθρώπους του εκδοτικού σου οίκου; Πέρα από τη γενικότερα δύσκολη περίοδο που περνάει ο κλάδος, οι συγκεκριμένοι ασχολούνται με ένα είδος λογοτεχνίας ιδιαίτερο, που κατά καιρούς έχει χαρακτηριστεί και ως παραλογοτεχνία.

Άψογη. Ειδικά τώρα στην εποχή που ζούμε όπου τα πράγματα είναι λίγο πιο δύσκολα πάνω – κάτω παντού, έχουμε εξαιρετική συνεργασία και συνεννόηση.

Προσωπικά, δε συμφωνώ με τον χαρακτηρισμό «παραλογοτεχνία» και θα σας πω γιατί. Δεν ξέρω πώς το έχουν στο μυαλό τους οι περισσότεροι, αλλά η αστυνομική λογοτεχνία δεν έχει να κάνει μόνο με φόνους και μυστήριο. Μπορεί να μην είναι ο κύριος σκοπός, αλλά παράλληλα με την ιστορία του κάθε βιβλίου, θίγονται πολλά οικονομικο-πολιτικο-κοινωνικά ζητήματα ενώ πολλές φορές δίνεται η δυνατότητα στον αναγνώστη να σκεφτεί και να αναλογιστεί κάποια πράγματα που αφορούν την ίδια τη ζωή. Αν δεν είναι αυτό λογοτεχνία, τότε δεν ξέρω τι είναι.

Δεν είσαι καν 19, αλλά είσαι ήδη ένας βραβευμένος συγγραφέας. Πως φαντάζεσαι τον εαυτό σου μετά από 10 ή 20 χρόνια; Σε ενδιαφέρει η γενικότερη – εννοώ και επαγγελματική – καταξίωση στο χώρο;

Με την όποια εμπειρία μπορεί να έχει ένας 18χρονος, αυτό που έχω καταλάβει είναι  ότι τα πράγματα σπανίως έρχονται όπως τα υπολογίζουμε. Δεν μπορούμε να προγραμματίσουμε την ζωή μας. Πάντως, ότι και να γίνει πιστεύω πως η συγγραφή θα ερχόταν σε δεύτερη μοίρα, αλλά σίγουρα θα ερχόταν. Δεν θα ήθελα ποτέ να σταματήσω να γράφω. Όσον αναφορά το επαγγελματικό κομμάτι στην συγγραφή… Δεν ξεκίνησα να γράφω για γίνω επαγγελματίας συγγραφέας και δεν νομίζω αυτό να αλλάξει. Το μόνο που με ενδιαφέρει είναι να γράφω τις ιστορίες μου και να τις διαβάζουν οι κοντινοί μου άνθρωποι. Αν τώρα περισσότεροι άνθρωποι θελήσουν να τις διαβάσουν ακόμα καλύτερα.

Πηγή: ΕΝΤΥΠΗ LARISSANET και larissanet.gr

*Το Ιστολόγιο "Κρανέα Ελασσόνας" εύχεται στον συμπατριώτη μας Γιώργο Γούπο του Ιωάννη, θερμά συγχαρητήρια για το πόνημά του. Καλοτάξιδο να είναι! Και πάντα επιτυχίες!