Αγάπη Σπαθάρα: 17 Ποιήματα

ΣΑΝ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΑ

Θα σου χτίσω μια φωλιά

πλάι στην ακροθαλασσιά

να 'ρχεσαι κρυφά το βράδυ

μόλις πέφτει το σκοτάδι.

Θα σου φτιάξω ένα σπίτι

να 'ρχεσαι απ' το φεγγίτη

να φωτίζεις τη στιγμή

σαν τον ήλιο το πρωί.

Θα σου δώσω το κλειδί

να 'χει νόημα η ζωή

να 'χει γέλιο,να 'χει δάκρυ

να 'χει πρόσβαση η αγάπη.

Θα σου δώσω ένα φιλί

αγκαλιά εγώ κι εσύ

έχοντας φτερά στα χέρια

σαν πουλιά,σαν περιστέρια.

Αγάπη Σπαθάρα

11/04/2020

(φωτογραφία της Ελένης μου)

ΕΝΤΟΣ ΤΩΝ ΤΟΙΧΩΝ

Ταμπουρωμένοι

εντός των τοιχών

ασφαλείς

και απροστάτευτοι

κάτω από την σκιά

του φόβου

και της άγνοιας

εφιάλτες και όνειρα

έγιναν ένα

στα τρομαγμένα

μάτια μας.

Ευάλωτοι

μέσα στη νύχτα

πιο μόνοι

κι απ' τη μοναξιά μας

ελπίδες τρέφουμε.

Χρειάζεται πολύ φως

ακόμα

για να ξημερώσει.

Όταν ανταμώσουν

οι φόβοι

και οι ελπίδες μας

θα αλλάξουμε

τροχιά.

Έτσι κι αλλιώς

το σκοτάδι

δεν έσωσε ποτέ

κανέναν.

Ο κόσμος πάντα

θα γυρίζει.

Μέσα από κύκλους

γράφεται

η ιστορία.

Αγάπη Σπαθάρα

20/04/2020

ΕΝΑ ΟΝΟΜΑ ΒΑΡΥ

Πάντα κουβαλούσα

ένα όνομα

στην πλάτη μου.

Ένα όνομα βαρύ

ανεκτίμητης αξίας

που αλάφρυνε

τα βήματά μου

σε κάθε δρόμο μου.

Σαν όνομα

ασυνήθιστο,

χιλιοτραγουδισμένο.

Το ψιθυρίζουν

τα παιδιά

το λένε τα τραγούδια

το ακούει ο φόβος

και σκορπά

το μίσος και πεθαίνει

του αδικημένου

απαντοχή

του πικραμένου ελπίδα.

Ένα όνομα βαρύ

κόκκινο

σαν τριαντάφυλλο

αμύθητη κληρονομιά

στα χέρια μου.

Αγάπη Σπαθάρα

07/05/2020

(φωτογραφία και τριαντάφυλλο δικά μου).

ΑΛΗΘΙΝΟ ΣΕΝΑΡΙΟ

Χάθηκε το φεγγάρι

πίσω από τις στέγες

των σπιτιών

κι ήρθε η νύχτα

βιαστική

πάνω από τα κεφάλια

των περαστικών.

Μια γάτα πηδάει

στα κεραμίδια

κι ο σκύλος αλυχτάει

από ανία.

Ένα πουλί ξύπνησε

τρομαγμένο.

Κάτω στο δρόμο

ακούγονται βήματα

και χαχανητά.

Δυο νέοι δοξάζουν

τον έρωτά τους

στο πεζοδρόμιο

αδιαφορώντας

για ό,τι παίζεται

στη σκηνή.

Στον απέναντι τοίχο

διαγράφονται

οι σκιές τους

και τα λουλούδια

στο φράχτη.

Η πόρτα μισάνοιξε

τρίζοντας

κι η νύχτα με τύλιξε

στα αστραφτερά της

πέπλα.

Την άλλη μέρα

θα ξανάβγαινε

ο ήλιος

σε ένα ξεχασμένο

κομμάτι

τ' ουρανού.

Αγάπη Σπαθάρα

11/05/2020

ΚΡΑΥΓΕΣ ΠΟΙΗΤΩΝ

Στον μακρινό ορίζοντα

φυτρώνουν

μαργαρίτες.

Ανάσες του ήλιου

κραυγές ποιητών

στόχος

παραθαλάσσιος

των κυμάτων.

Στου ανέμου το λίκνισμα

πρόβαλε η θάλασσα

θέριεψε η άμμος

παλεύουν

τα χρώματα.

Μαχαίρι η αλμύρα

γαλάζια τα όνειρα

κι ο στόχος

ελπίδα.

Στον κήπο

της θάλασσας

χιλιάδες ναυάγια

ανάβουν τα φώτα

εικόνες δροσιάς

στις εκτάσεις

του μέλλοντος.

Αγάπη Σπαθάρα

18/05/2020

(φωτογραφία της Ελένης μου,

Αγιόκαμπος Λάρισας)

ΠΙΚΡΟΔΑΦΝΕΣ

Ανέμελοι δρόμοι

σοκάκια πλακόστρωτα

παγκάκια

αντικατοπτρισμοί.

Πλατείες

συντριβάνια

καρέκλες

κοσμοσυρροή.

Καφέδες,τσιγάρα

αλκοόλ,βιτρίνες.

Εξάρσεις αδιάφορες.

Κάγκελα,ενοχές

πικροδάφνες

αναστεναγμοί.

Ελλείψεις...

Αγάπη Σπαθάρα

03/06/2020

(φωτογραφία δική μου)

ΑΝΤΙΡΗΣΣΕΙΣ

Κοίτα,όλοι είμαστε

κάποιοι.

Άλλος μεγάλος

άλλος μικρός

καθένας διαλέγει

τη θέση του

στρατιωτάκι.

Ένα δυο

ένα δυο.

Πίσω ολοταχώς.

Κάποιοι

δεν συμφωνούν

μαζί σου.

Εκφέρουν

αντιρρήσεις.

Δεν γονατίζουν.

Επιλέγουν να πηγαίνουν

μπροστά.

Ηχούν οι σάλπιγγες.

Μπήκαν στο στόχαστρο.

Έγιναν στόχος.

Κι όμως.

Στέκονται όρθιοι.

Πυροβολήστε τους...

Αγάπη Σπαθάρα

05/06/2020

ΣΕ ΕΝΑ ΑΟΡΑΤΟ ΣΥΜΠΑΝ

Απόψε δεν μπορώ

να κοιμηθώ.

Ο ουρανός

δεν με χωρά

τα άστρα

δεν μ' αγγίζουν.

Ούτε κι αυτό

το σιγανό ψιθύρισμα

της νύχτας

θέλει

να με σκεπάσει.

Σαν νυχτοπούλια

οι σκέψεις

κράζουν

επάνω

στο σεντόνι μου.

Πλανιέμαι

σε ένα αόρατο

σύμπαν

ανάμεσα

σε ακαθόριστες

παράλληλες γραμμές.

Στοιβαγμένα

τα όνειρα

σε μια γωνιά

κομμένες σελίδες

μιας άλλης ζωής

με κοιτάζουν

αλύπητα.

Έχω ανάγκη

κάπου

να τα ακουμπήσω

για ν' αλαφρύνει

το βάρος τους.

Κι ύστερα

να γυρίσω σελίδα

να σβήνω,να γράφω

πατώντας

σε στέρεο έδαφος.

Σαν την αλήθεια

που ξυπνάει

μέσα

από λέξεις.

Αγάπη Σπαθάρα

21/06/2020

ΑΛΛΗΓΟΡΙΑ

Όταν τα κοράκια τρώνε

το ψωμί

των σπουργιτιών,

οι πραγματικοί αετοί

απλώνουν τα φτερά τους

κάνοντας τα αδύνατα

δυνατά

για να τα προστατεύσουν αποδεικνύοντας έτσι

ότι αναγνωρίζουν

την προσφορά τους

γιατί με τα ψίχουλα

που τσιμπολογούν

καθαρίζουν τον τόπο

και από τα παράσιτα.

(φωτογραφία της κόρης μου)

Αγάπη Σπαθάρα

25/06/2020

ΑΣ ΓΥΡΙΣΩ ΣΕΛΙΔΑ

Έχω μέρες να γράψω.

Λες και στέρεψαν

οι λέξεις

λες και ξεθώριασε

η μνήμη.

Σαν τραπουλόχαρτα

ανακατεύω τα γράμματα

στα χέρια μου.

Δεν βγάζω νόημα.

Ούτε κι εσείς.

Δεν είχα ποτέ κρυμμένο

τον άσσο

στο μανίκι μου.

Ούτε και τώρα.

Ίσως να έχασα

ίσως να κέρδισα.

Ποιός ξέρει;

Ότι είχα να πω

το είπα.

Ας γυρίσω σελίδα.

Αγάπη Σπαθάρα

08/07/2020

(φωτογραφία κάποιο απόγευμα

στον μαγνητικό τομογράφο

του ΠΓΝ ΛΑΡΙΣΑΣ)

ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΠΟΧΕΣ

Όλες οι εποχές

πέρασαν

απ' τον ύπνο μου

οι δρόμοι κι οι αυλές

σκεπάστηκαν

με χιόνι

τα άνθη στα κλαδιά

ξαναγεννήθηκαν

και τα τζιτζίκια έψελναν

ύμνους

απ' το μπαλκόνι.

Έπαιζαν

με τον άνεμο

τα ξεραμένα φύλλα

σαν βάρκες

με χρυσό κουπί

στης θάλασσας

το κύμα.

Ο ήλιος

και η θάλασσα

μου έπλεναν

τα μάτια

με φύκια,αλμύρα

βότσαλα

έχτιζαν όνειρα

και παλάτια.

Ξύπνησα απ' το όνειρο

και βρέθηκα

στο κύμα

είναι η ζωή πολύτιμη

είναι η ζωή

σαν ποίημα.

Αγάπη Σπαθάρα

20/07/2020

(φωτογραφία δική μου)

ΣΟΥΡΟΥΠΩΝΕΙ ΓΛΥΚΑ ΣΤΟ ΠΟΤΑΜΙ

Σουρουπώνει γλυκά

στο ποτάμι.

Τα χρώματα του δειλινού

λαμποκοπώντας

στα μάτια μου

βυθίζονται

αθόρυβα

στα πράσινα νερά.

Ακούω το σιγανό

ψιθύρισμα

της πόλης

ακούω τα δέντρα

τα πουλιά

καθώς η σκέψη μου

ταξιδεύει μακριά.

Από παντού με κυκλώνουν

οι θύμησες.

Το ελαφρύ αεράκι

μου δροσίζει

το πρόσωπο

κάνοντας τη θλίψη μου

πιο γήινη

πιο ανθρώπινη

πιο υποφερτή.

Πιο μόνη από ποτέ

αγγίζω την αγάπη

στα όρια

της αντοχής.

Γίνομαι βράχος

και σκόνη.

Γίνομαι άνεμος.

Αγάπη Σπαθάρα

25/07/2020

ΑΣΤΑΤΟΣ ΚΑΙΡΟΣ

Άστατος καιρός

επιθυμίες

σκέψεις

αποπροσανατολισμοί.

Αγριεμένα κύματα

ακαθόριστα σχήματα

νεφώσεις

ηλιοφάνεια.

Βυθός και επιφάνεια.

Σκοτάδι και φως.

Ανάσες,βροχή,

αστραπές,κεραυνοί

αλμύρα.

Ακούραστη πορεία.

Αφρός και ηρεμία.

Εξάγνιση;

Παγίδα;

Αγάπη Σπαθάρα

06/08/2020

ΜΟΛΙΣ ΕΙΧΕ ΝΥΧΤΩΣΕΙ

Μόλις είχε νυχτώσει

κι ο ήλιος ακόμη έβαφε

με τα χρώματά του

τα σύννεφα.

Ένα άστρο στόλιζε

με την λάμψη του

τον νυχτερινό ουρανό.

Η θάλασσα αμόλυντη

σαν άσπρη δαντέλα

ψιθύριζε

τους στεναγμούς

και τα πάθη

συντροφιά με τα φώτα

των σπιτιών

που δέσποζαν

σκαρφαλωμένα στο βράχο.

Στην σιγαλιά της νύχτας

δυο παιδιά

άναβαν φωτιές

παίζοντας

με τη νιότη τους.

Κι εγώ

σαν ναυαγός

παρέα με τα κύματα

ανάμεσα στη μαγεία

και στην έκσταση

ανάμεσα

στην αλήθεια

και το ψέμα

λύγισα

απ' τον πόνο

κι απ' το θόρυβο

καθώς συνθλίβονταν

της καρδιάς μου

το βάρος

κι ένιωσα ξαφνικά

ανάλαφρη.

Και έμεινα εκεί

ανάμεσα στη μαγεία

και στην έκσταση

βλέποντας

με τα μάτια μου

τα μάτια

ενός παιδιού.

Αγάπη Σπαθάρα

16/08/2020

(φωτογραφία δική μου)

ΑΓΩΝΑΣ

Οπλισμένο σκυρόδεμα

ασβέστη,νερό

προκοπή.

Αγώνας.

Καρφιά ποτισμένα

με αίμα.

Χρώματα.

Κάτω απ' τις στέγες

λιώνει το σίδερο.

Σπάει.

Ξεφτίζει.

Φως

αντιστάσεις

προβολή.

Σταγόνες βροχής

μέσα

απ' τις πρίζες.

Πολύτιμα δάκρυα.

Σύννεφα

παράξενα σχήματα

σε σκουριασμένους

σοβάδες.

Χιλιάδες αστέρια.

Ουρανοί.

Αγάπη Σπαθάρα

20/08/2020

ΠΑΝΔΑΙΣΙΑ ΧΡΩΜΑΤΩΝ

Δάκρυα καυτά

του φθινοπώρου

απόσταγμα ζωής

στου θανάτου

το απόκοσμο θρόισμα

βροχή

υπέρτατης ηδονής.

Πτώσεις

ανυψώσεις

ισορροπίες

συμβιβασμοί.

Ώριμες σκέψεις

γεύση γλυκόπικρη

ρυτίδες

αναστεναγμοί.

Θλιμμένα πρόσωπα

έξαρση

συναισθημάτων

ανέλπιστοι

οργασμοί.

Φύλλα ξερά

πανδαισία χρωμάτων

φως ασύλληπτο

εκτυφλωτικό

στους κόλπους

της διψασμένης

γης.

Αγάπη Σπαθάρα

01/09/2020

ΗΡΘΕ ΠΑΛΙ ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ

Ήρθε πάλι το φεγγάρι

στο παράθυρό μου

χίλια χρώματα σκορπίζει

απόψε στο όνειρό μου.

Απ' τη στέγη ξεπροβάλλει

φέγγει σιωπηλά

τα λουλούδια παίρνουν χρώμα

ντύνονται μαβιά.

Στέκει ακίνητο,μου γνέφει

μου χαμογελά

λούζει απαλά τη νύχτα

σαν να μου μιλά.

-Το ταξίδι δεν τελειώνει

θα 'ρχομαι συχνά

να σου ρίχνω για σεντόνι

φως μες στην καρδιά.

Να σου λέω παραμύθια

όπως στα παιδιά

να σε λούζω,να σε ντύνω

μ' όνειρα ασημιά.

Να 'χεις ουρανούς στα χέρια

φεγγαρόσκονη κι αστέρια

να κοιμάσαι,να ξυπνάς

σαν παιδί να με κοιτάς.

Αγάπη Σπαθάρα

04/09/2020

(φωτογραφία δική μου

από το παράθυρό μου)