ΤΟ ΜΕΛΙ
Ακούω το θρόισμα
τον νέκταρ
εκβάλλει
στις ρίζες στα άνθη
στο φως
στο σκοτάδι.
Σαν μέλισσα
νέα
ανοίγεις φτερά
σκορπίζεις
τη γύρη
πετάς μακριά.
Δώσε μου
δύναμη
δώσ' μου ζωή
θα σου μιλάω
με χρώματα
κάθε στιγμή.
Χάρισέ μου
το μέλι
άγγιξέ με γλυκά
είναι η στιγμή
που αξίζει
είναι η χαρά.
Αγάπη Σπαθάρα
26/06/2022
(Φωτογραφία της κόρης μου)
Ο ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΜΟΥ
Κοιτάζω τον εαυτό μου
στον καθρέφτη
αυτόν που είχα
από παιδί.
Σε έναν μικρό
τετράγωνο καθρέφτη
που έμοιαζε ολοστρόγγυλος
στα μάτια μου
καθρέφτης
της πορείας μας
σ' αυτή τη γη.
Βλέπω ένα πρόσωπο
τα ίδια μάτια
το ίδιο βλέμμα
κι ένα χαμόγελο γλυκό
που κρύβει ερμητικά
τις πληγές
και τις σιωπές μου.
Βλέπω μια όαση
φωτός
τρέμοντας
στο σκοτάδι
μην σπάσει ο καθρέφτης μου
και δεν μπορώ
κατάματα
να με κοιτάζω...
Αγάπη Σπαθάρα
21/06/2022
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Τις νύχτες δεν μπορούσε
να κοιμηθεί.
Ο ιδρώτας σκέπαζε
το πρόσωπό του
καίγοντας
τα σεντόνια του.
Πάλευε με τις σκέψεις του
τις επιθυμίες
τα λάθη του
και τα σωστά.
Θαμπωμένος απ' το σκοτάδι
κρατούσε τα άστρα
στις παλάμες του
προσπαθώντας
να τα μετρήσει.
Μάταια.
Κάθε φορά
έκανε λάθος
και άρχιζε απ' την αρχή.
Αναστενάζοντας
γύρευε
το φως του ήλιου
στα βλέφαρά του
τους κόκκους της άμμου
στα χέρια του
τον ήχο της θάλασσας
στις σκέψεις του.
Μάταιο αλλά όχι
ακατόρθωτο.
Αγάπη Σπαθάρα
17/06/2022
(Φωτογραφία δική μου)
ΑΠΟΥΣΙΑ
Λείπεις.
Λείπεις απ' τις μέρες μου
τις νύχτες μου
τις ώρες μου
τη μοναξιά μου.
Είσαι το δάκρυ μου
και η χαρά μου.
Είσαι στο δρόμο μου
στη θλίψη μου
και στα όνειρά μου.
Η απουσία σου
παράθυρο στους στίχους
ενός ποιήματος
που ξέχασα
να γράψω.
Λείπεις
και είναι οι μέρες
σκοτεινές χωρίς εσένα.
Είσαι ο ήλιος
η βροχή
η καταιγίδα.
Είσαι η λάμψη
η στιγμή
η απουσία.
Είσαι ο στίχος
ενός ποιήματος
που τόλμησα να γράψω.
Η απουσία σου πυξίδα
στον δρόμο
της καρδιάς μου.
Λείπεις.
Μου λείπεις.
Αγάπη Σπαθάρα
09/05/2022
ΤΟ ΓΡΑΜΜΑ
Το γράμμα
ήρθε ξημερώματα
πριν ακόμα ανοίξει
τα μάτια του.
Διάβαζε
χωρίς να μιλά.
Έβλεπε
όλη του τη ζωή
να περνά μπροστά του
σβήνοντας
τα μελανά σημεία.
Με τρεμάμενα χείλη
ψιθύρισε είμαι καλά
γνωρίζοντας
πως δεν χωράει
μια ζωή
σε δυο λέξεις.
Γυρίζοντας πλευρό
κατάπιε τη γλώσσα του
ενώ είχε τόσα
να γράψει
τόσα να πει...
Αγάπη Σπαθάρα
28/04/2022
ΤΩΡΑ ΗΞΕΡΕ
Τώρα ήξερε.
Δεν μπορούσε
να το εξηγήσει
αλλά ήξερε.
Σαν κάποιος να τράβηξε
σιγανά τον σύρτη
και έκλεισε η εξώπορτα
της καρδιάς του.
Δεν έβλεπε ουρανό
δεν έβλεπε θάλασσα
ούτε ένα σύννεφο
ούτε ένα άστρο.
Μόνο η αλμύρα
ξέπλυνε
αθεράπευτα
τις πληγές του
και η αύρα του ανέμου
άνοιγε τα παράθυρα
της ψυχής του.
Η πληγωμένη άνοιξη
φύτρωνε
πάνω στο ξύλο
στην πέτρα.
Ήταν ζωντανός
και το ήξερε.
Τώρα ήξερε.
Αγάπη Σπαθάρα
18/04/2022
(φωτογραφία της κόρης μου)
ΓΕΓΟΝΟΣ
Κάθε βράδυ πάσχιζε
απεγνωσμένα
να βάλει ένα τέλος
σε ό,τι ανεπανόρθωτα
τον είχε πληγώσει.
Δεν μπορούσε
να ξεχάσει.
Ένα ανεπαίσθητο
σφίξιμο στο στήθος
πρόδιδε με βία
όλα
όσα είχε περάσει.
Το επόμενο πρωί
μετρούσε
ένα ακόμα αγκάθι
στη πληγωμένη του
σάρκα
αναδύοντας σταγόνες
από το άρωμα
της τρυφερής του
καρδιάς.
Κατά βάθος πίστευε
πως γίνονται
θαύματα
έχοντας τη γεύση
της ανοιχτής πληγής
στο στόμα.
Αγάπη Σπαθάρα
21/03/2022
ΓΙΝΕ ΞΕΚΑΘΑΡΟΣ
Ας ανοίξουμε επιτέλους
τα χαρτιά μας.
Μην κρύβεσαι άλλο
στα ύψη,στα βάθη
στις ανασφάλειες
και στις υπερβολές.
Δεν είμαστε απέναντι
ουρανέ.
Βρέχει δεν βρέχει
ας μιλήσουμε
ήρεμα και πολιτισμένα.
Ας φύγουμε πέρα
από τα τυπικά
τι κάνεις,πως είσαι
όλα καλά;
Ας παραδεχτούμε
τα λάθη μας
ανοίγοντας
νέους ορίζοντες
μέσα από συννεφιές.
Οι υποσχέσεις πρέπει
να τηρούνται
όπως και οι συγγνώμες.
Γίνε ξεκάθαρος
και δείξε ηλιοφάνεια.
Όλοι κάνουμε λάθη.
Αγάπη Σπαθάρα
16/02/2022
ΕΙΠΑ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ
Είπα στην καρδιά μου
σταμάτα.
Κάνε πως δεν χτυπάς
πως δεν βλέπεις
πως δεν ακούς
και μη μιλάς.
Τράβα την κουρτίνα
της λύπης
δέξου το φως
και μην πανικοβάλλεσαι.
Νύχτα είναι.
Θα περάσει.
Μέσα καίει ένα κερί
έξω προβάλλει
ένα φεγγάρι.
Γιατί δεν κοιτάς
γιατί δεν ακούς
γιατί δεν μιλάς;
Γιατί μου στερείς
της αλήθειας
το χρώμα;
Μην με προδώσεις
καρδιά μου.
Στην μνήμη σου κράτα
της αγάπης
το φως.
Αγάπη Σπαθάρα
12/02/2022
ΔΙΚΑΙΩΜΑ
Έχω κάθε δικαίωμα
να αμφιβάλλω
και να το λέω.
Να αμφιβάλλω
για το χρώμα του ουρανού
για το χιόνι που έπεσε
για το κρύο
τις μαύρες σκέψεις
για την απόσταση
που μας χωρίζει.
Έχω κάθε δικαίωμα
να αντικρίζω
νέους ορίζοντες
να ονειρεύομαι
άλλους ουρανούς
με χιλιάδες φωτεινές
αποχρώσεις.
Έχω κάθε δικαίωμα
να αμφισβητώ τις προθέσεις
την προσπάθεια
τα λόγια και τις πράξεις.
Το μέλλον θα δείξει.
Έχω κάθε δικαίωμα
να προσμένω
μια νέα άνοιξη
μια ακόμα άνοιξη
σαν το χαμόγελό σου
το πρώτο.
Αυτό μου ανήκει
είναι δικό μου
και κανείς
μα κανείς δεν μπορεί
να μου το στερήσει...
Έχω κάθε δικαίωμα
να βλέπω
έναν ολάνθιστο κήπο
με όλα τα φύλλα
πράσινα...
Αγάπη Σπαθάρα
04/02/2022
(φωτογραφία σημερινή δική μου)
ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ
Έβρεχε.
Έβρεχε πολύ.
Ένα σύννεφο ανέβηκε
απ' τα στήθη
και σκέπασε την ατμόσφαιρα.
Το κλίμα ήταν βαρύ.
Η καρδιά κόντευε να σπάσει.
Ο πόνος ήταν δυνατός
και μεγάλος.
Δυο χέρια ήταν δεμένα.
Δεμένα με αλυσίδες.
Δυο μάτια
τα δικά μου μάτια
τα αγαπημένα
κοιτούσαν παράξενα.
Δεν έλεγαν ψέματα.
Έβλεπαν
την αλήθεια.
Μια πόρτα έκλεισε
πίσω μου.
Έξω έσφυζε η ζωή
καρφωμένη
στο δέντρο της.
Τα φώτα αναβόσβηναν
χαρούμενα.
Δεν ήταν όραμα.
Όχι δεν ήταν όραμα
δεν ήταν λάθος.
Μόλις είχε
ξαναγεννηθεί ο μικρός
Χριστός.
Αυτός κρατούσε
το κλειδί
στο χέρι...
Αγάπη Σπαθάρα
04/01/2022
ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΕΓΓΟΝΙ ΜΟΥ
Το πρώτο εγγόνι μου
είναι λουλούδι
κλαίει γελά
δεν ξέρει από δάκρυα
χαμογελά.
Το πρώτο εγγόνι μου
είναι αστέρι
κοιτάζει τα μάτια μου
μου σφίγγει το χέρι
βλέπει μακριά.
Το πρώτο εγγόνι μου
είναι το αίμα μου
παίζει στο χιόνι
στις πέτρες στα ξύλα
και στη φωτιά.
Το πρώτο εγγόνι μου
δεν βλέπει τα δάκρυα
χαμογελά.
Αγάπη Σπαθάρα
03/12/2021
ΧΕΙΜΕΡΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
Έκλεισε τα μάτια
κάνοντας
πως δεν έβλεπε.
Δεν ήθελε να δει.
Δεν ήθελε να ακούσει
τη φωνή
της αλήθειας.
Μύριζε την οσμή
της κρύας ανάσας
στις παγωμένες ρίζες
των αισθημάτων.
Γεύτηκε το νέκταρ
της απόγνωσης
αγγίζοντας τα όριά του
καθώς κοιμόταν
βαθιά.
Ήταν σε χειμερία νάρκη.
Σαν κεραυνός
μια πέτρα
έπεσε στο κεφάλι του
ξυπνώντας τον
απότομα.
Ένα κλαδί
ένα κλαδί της καρδιάς του
έσπασε
εισπράττοντας
τον υπέρτατο πόνο
κι ένα πουλί σταμάτησε
το τραγούδι του.
Ένα λουλούδι σκίστηκε
στα δυο
και οι σκέψεις σκορπίστηκαν
κατάχαμα.
Οι λέξεις πνίγηκαν
στο ποτάμι.
Σαν να 'τανε άνοιξη
τριγύρω η φύση
γιόρταζε
και εκείνος
ήταν σε χειμερία
νάρκη.
Κοιμόταν βαθιά.
Ως πότε;
Αγάπη Σπαθάρα
18/11/2021
(φωτογραφία της κόρης μου)
ΕΝΣΥΝΑΙΣΘΗΣΗ
Όταν πέφτει ομίχλη
καταλαβαίνω τον ήλιο
νιώθω τη μοναξιά
τον φόβο
και την απόσταση.
Μοναχικοί οι άνθρωποι
τα δέντρα,τα μάτια
τα βήματα.
Κανείς δεν με βλέπει
κανέναν δεν βλέπω.
Ακούω το νερό
βρίσκω τις γέφυρες
μυρίζω το χώμα.
Τον άνεμο σκέπτομαι
και τα πουλιά
όταν ανοίγουν φτερά.
Όταν πέφτει ομίχλη
πετάω ψηλά
και ονειρεύομαι.
Κοιτάζω μπροστά
μένοντας πίσω
στην αγκαλιά
της ηλικίας μου.
Της παιδικής.
Κι ας έρχεται
κρύο...
Αγάπη Σπαθάρα
08/11/2021
(φωτογραφία σημερινή δική μου)
ΘΑΥΜΑΖΩ ΤΑ ΠΟΥΛΙΑ
Θαυμάζω τα πουλιά.
Έχουν το θάρρος
να ονειρεύονται
φουσκώνοντας επιδεικτικά
τις τρυφερές
φτερούγες τους.
Γαντζωμένα στο όνειρο
ξεπλένονται
στη βροχή
κρατώντας απαράβατο
το μέσα τους.
Σαν άγγελοι ξεχύνονται
στους ουρανούς
περνώντας μυστικά
μέσα από θύελλες
στηρίζοντας
τις ελπίδες τους
στα χρυσά τους φτερά.
Θαυμάζω τα πουλιά
γιατί ξέρουν
να αντιστέκονται
τραγουδώντας στα ύψη
σε ανέμους
και σε χρωματιστούς
ορίζοντες.
Θαυμάζω τα πουλιά
γιατί ατενίζω
στο βλέμμα τους
την αφθονία
του σύμπαντος.
Αγάπη Σπαθάρα
18/10/2021
(φωτογραφία της Ελένης μου)
ΦΥΓΗ
Κράτησα την ανάσα σου
στα χείλη
είδα στα μάτια σου
το φως
δικό μας είναι το ταξίδι
της μοίρας μας
κοινός
προορισμός.
Το χέρι σου στο χέρι μου
φυγή
στο χρόνο
ένα ακόμα μονοπάτι
στο δέντρο της ζωής
γλυκιά πνοή
του δρόμου
αναπόσπαστο κομμάτι.
Το γκρίζο της αβύσσου
παίρνει χρώμα
τα σύννεφα σκορπίζονται
στη γη
κρατώντας το ρυθμό
σώμα με σώμα
η αγάπη
ανασταίνει τη στιγμή.
Αγάπη Σπαθάρα
09/10/2021
ΜΕΤΡΗΣΑ
Μέτρησα την απόσταση
απ' το κέντρο
της νύχτας
ως την άκρη του σύμπαντος
ακροβατώντας
στον νυχτερινό
ουρανό.
Άπλωσα το χέρι
και άγγιξα
την αρμονία των άστρων
κρύβοντας στο φεγγάρι
το ανέλπιστο φως
της στιγμής.
Ένιωσα στην παλάμη
της καρδιάς μου
το εύρος
αψηφώντας τους νόμους.
Ξαφνικά όλα τριγύρω
άλλαξαν.
Μικρά
σιωπηλά φτερουγίσματα
με πήγαν ψηλά.
Τα φώτα άναψαν
και οι λέξεις
έγιναν ποίημα.
Άκουσα τη μουσική
είδα τα χρώματα.
Ο ουρανός έμπαινε
στο δωμάτιο
σπάζοντας
την μονοτονία...
Αγάπη Σπαθάρα
18/09/2021
Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΤΕΧΝΗ
Ποτέ δεν μου άρεσαν
τα μεγάλα λόγια
οι ψεύτικες υποσχέσεις
το ζύγισμα και το μέτρημα
των πράξεων.
Η μεγαλύτερη τέχνη
είναι να κινείσαι
αθόρυβα
χωρίς τυμπανοκρουσίες
και ουρλιαχτά.
Να στίβεις την πέτρα
και να μοιράζεις
χρυσόσκονη.
Να λάμπεις σαν ήλιος
και σιωπώντας
να λες
είμαι εδώ για σένα.
Κοντά σου.
Δίπλα σου.
Η μεγαλύτερη τέχνη
είναι να είσαι
Άνθρωπος.
Να βλέπεις τον κόσμο
με άλλα μάτια.
Μάτια
σαν τα δικά σου.
Ίσως εκεί να κρύβεται
όλη η ομορφιά του.
Αγάπη Σπαθάρα
28/08/2021
(φωτογραφία σημερινή
από τον κήπο μου)
ΟΦΕΙΛΗ
Οφείλω
να το ομολογήσω.
Ήταν δύσκολες μέρες.
Πάντα έδινα
με την ψυχή μου
και αισθανόμουν
πιο πλούσια.
Με δάκρυα κάλυπτα
τα έσοδα
και τα χρέη
εισπράττοντας
χρώμα.
Τώρα όμως στέγνωσα.
Είναι πολλά τα έξοδα
κι έρχεται
δύσκολο βράδυ.
Δεν έχω να δώσω.
Ως την επόμενη βροχή
ως την επόμενη
οφειλή...
Εγώ έκανα
το χρέος μου.
Οφείλω
να το ομολογήσω.
Αγάπη Σπαθάρα
21/08/2021
(φωτογραφία δική μου)
ΕΡΧΕΣΑΙ
Έρχεσαι και πάλι
μέσα
από τα ποιήματά μου
όπως το κύμα
μέσα από τη θάλασσα.
Σκάβεις την άμμο
βρίσκεις τις λέξεις
και γράφεις.
Με εκθέτεις στον ήλιο
κινείς το χέρι μου
και την καρδιά μου.
Έρχεσαι
και παίρνει χρώμα
η θάλασσα
ησυχάζουν τα κύματα
σωπαίνει ο άνεμος.
Έρχεσαι και πάλι
μέσα
από τα ποιήματά μου
και αλλάζουν
οι σκέψεις
φεύγουν τα σύννεφα.
Αγάπη Σπαθάρα
15/08/2021
(φωτογραφία σημερινή.
Αγιόκαμπος Λάρισας)
ΝΥΧΤΑ ΣΤΟ ΔΑΣΟΣ
Νύχτα στο δάσος
ξεπρόβαλλε το φεγγάρι
ο λύκος ξεφάντωνε
με τα ουρλιαχτά του
ένας λαγός κρύφτηκε
στο λαγούμι του
ένα δέντρο
κάπνιζε ακόμα
η άνοιξη
θα αργήσει
όπως φαίνεται.
Νύχτα στο δάσος
ξεπρόβαλλε το φεγγάρι
μυρμήγκια ανακάτευαν
τους σπόρους του
ένα πουλί
ένα ξάγρυπνο
ακούραστο πουλί
τους έσπερνε μακριά.
Νύχτα στο δάσος
φάνηκε ο ήλιος.
Η άνοιξη θα αργήσει
ακόμα.
Νύχτα στο δάσος
θα ξυπνήσει...
Αγάπη Σπαθάρα
12/08/2021
ΠΥΡΙΝΕΣ ΓΛΩΣΣΕΣ
Πύρινες γλώσσες
τύλιξαν το κορμί μου
σύννεφα γκρίζα
έκλεισαν τη φωνή μου.
Μαύρα τα ρούχα μου
η φορεσιά μου
σκοτάδι και στάχτη
φύτεψαν στην καρδιά μου.
Σπίθες φωτιάς
τις φλέβες μου καίνε
κλείνω τα μάτια
δεν θέλω να κλαίνε.
Κόκκινο αίμα
τις φλόγες θα σβήσει
και μέσα απ' τις στάχτες
το φως θα νικήσει.
Αγάπη Σπαθάρα
09/08/2021
(Φωτογραφία: Konstantinos
Tsakalidis, Βόρεια Εύβοια,
8 Αυγούστου 2021)
(Με τη δική μου ματιά: Η Ελλάδα προσωποποιημένη)
ΣΤΟ ΛΙΜΑΝΙ
Απόψε θα κατέβω
στο λιμάνι
για σένα θα μιλήσω
στο φεγγάρι
η θάλασσα κοντά μου
να σε φέρει
η απουσία σου
στο στήθος μου μαχαίρι.
Απόψε θα κατέβω
στο λιμάνι
στα μάτια μου θα ανάψω
πυροφάνι
τους κόλπους της καρδιάς σου
να τρυγήσω
στα πέλαγα του νου
απόψε θα σε κλείσω.
Απόψε θα κατέβω
στο λιμάνι
όταν στη γη θα πέφτει
το σκοτάδι
τα αστέρια θα φορέσουμε
στεφάνι
εσύ κι εγώ
απόψε στο λιμάνι.
Αγάπη Σπαθάρα
31/07/2021
(Φωτογραφία της κόρης μου:
Λιμάνι Αγιόκαμπος Λάρισας)
ΝΑ ΚΡΑΤΑΣ ΑΠΟΣΤΑΣΕΙΣ
Να είσαι πάντα
επιφυλακτικός
και να προσέχεις.
Ποτέ δεν ξέρεις
τι μπορεί να σου συμβεί.
Μπορεί να συγκρουστείς
με μια επιθυμία
ένα άγγιγμα
ένα φιλί.
Δεν είναι καιρός για τέτοια.
Αυτά που ήξερες
πρέπει να τα ξεχάσεις.
Να κοιτάς πάντα
με καχυποψία.
Να ζυγίζεις το βλέμμα.
Μπορεί να αντικρίσεις
το ψέμα
και να δεις την αλήθεια.
Να μην δίνεις τα χέρια.
Το σμίξιμο
ξυπνάει τα ένστικτα
ξυπνά συναισθήματα
ξυπνά τη ζωή.
Να κρατάς αποστάσεις.
Οι αποστάσεις ενώνουν.
Κάποια στιγμή
ίσως μας φέρουν
πιο κοντά...
Αγάπη Σπαθάρα
29/07/2021
(φωτογραφία δική μου:
Πλαταμώνας)
ΚΙΝΟΥΜΕΝΗ ΑΜΜΟΣ
Ισορροπώντας στα ίχνη
των γυμνών μου
πελμάτων
βαδίζω στην κινούμενη
καυτή άμμο.
Βήμα βήμα λέξη λέξη
γκρεμίζω τα αδιέξοδα
ανατρέποντας
όλα τα δεδομένα.
Τίποτα δεν μένει
στάσιμο
εδώ.
Όλα συνθλίβονται
κάτω από την βαρύτητα
των πράξεων.
Το μόνο που ακούγεται
είναι ο μακρόσυρτος ήχος
των κυμάτων.
Το μόνο που μένει
είναι οι σκιές των χρωμάτων
με τις αντανακλάσεις τους.
Ω! τίποτα δεν είναι δεδομένο
εδώ.
Σε λίγο δεν θα υπάρχει
τίποτα.
Όλα θα τα σβήσει
το απροσπέλαστο κύμα
της οδύνης.
Πρέπει να βαδίσουμε
απ' την αρχή.
Αγάπη Σπαθάρα
23/07/2021
(φωτογραφία,ίχνη:δικά μου)
ΜΙΑ ΦΕΤΑ ΚΑΡΠΟΥΖΙ
Μια φέτα καρπούζι
δροσιά
στο διψασμένο μου
στόμα
μια θάλασσα λάδι
γαλήνη
στην ταραγμένη μου
μνήμη
ένα βλέμμα
γαλάζιο
ταξίδι στου ουρανού
το μυστήριο
μια σκέψη αλμύρα
στο φως
του ατέλειωτου
ορίζοντα.
Ένας μπλε ουρανός
μια φέτα καρπούζι
μια θάλασσα λάδι
ένας ήλιος ζεστός.
Χρώματα πράσινα
κόκκινα,ροζ
θαλασσί!
Κατακαλόκαιρο!
Τι άλλο να ζητήσω;
Αγάπη Σπαθάρα
02/07/2021
(φωτογραφία της κόρης μου)
ΒΡΟΧΗ ΚΑΤΑΡΡΑΚΤΩΔΗΣ
Έβρεχε ασταμάτητα
απόψε.
Ένα κρυμμένο
γκρίζο σύννεφο
θόλωνε το τοπίο.
Δεν είχα προβλέψει
τέτοια βροχή.
Απόψε έβρεχε δάκρυα.
Σαν κεραυνός
μια φωνή αντήχησε
τα μεσάνυχτα
κι ύστερα σώπασε.
Στο άκουσμά της
βούρκωσε ο ποταμός
τα δέντρα λυγίσανε
τα φύλλα ακούμπησαν
στο χώμα.
Ξύπνησαν τα πουλιά
κι άρχισαν
το τραγούδι τους
ως το άλλο πρωί.
Στην κοίτη έλαμπαν
χιλιάδες κοχύλια
κι ένα βλέμμα έγινε
γαλάζιος ουρανός.
Δεν είχα προβλέψει
τέτοια βροχή...
Βροχή καταρρακτώδης
που στεγνώνει
τη λύπη
και υγραίνει
τα μάτια...
Αγάπη Σπαθάρα
16/06/2021
(φωτογραφία δική μου:
Ποταμός Πηνειός)
ΤΑ ΘΕΜΕΛΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
Σήμερα
έκανα την επανάστασή μου.
Βγήκα από το σπίτι.
Περπατώντας αδιάφορα
σε δρόμους κι αδιέξοδα
μέσα στην πόλη
έφτασα στο αρχαίο θέατρο.
Στην κεντρική σκηνή
παιζόταν
μια τραγωδία.
Μια τραγωδία πραγματική
και επίκαιρη.
Φορώντας τις μάσκες τους
κάποιοι
έπαιζαν θέατρο.
Στα άδεια
μαρμάρινα σκαλιά
οι θεατές παρακολουθούσαν
βουβοί και ακίνητοι.
Ο ήλιος φώτιζε
τις σκιές του παρελθόντος
δίνοντάς τους ζωή.
Στην αντίθετη σκηνή
κόσμος πήγαινε κι ερχόταν.
Άκουσα φωνές και χειροκροτήματα.
Και γέλια.
Γέλια που συνθλίβονταν
στο πλακόστρωτο
στις πλατείες
στα συντριβάνια.
Είδα γνωστούς και άγνωστους
ανθρώπους.
Ανθρώπους σκυθρωπούς.
Μέσα στο πλήθος
κάποιος φώναξε το όνομά μου
κάνοντας επανάσταση
μαζί μου.
Κάποιος φώναξε το όνομά μου
και σείστηκαν
τα θεμέλια.
Τα θεμέλια του κόσμου.
Αγάπη Σπαθάρα
25/05/2021
(Φωτογραφία:Αρχαίο Θέατρο Λάρισας)
ΑΙΣΘΗΜΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ
Ούτε ένα σύννεφο
σήμερα.
Ούτε μια σκέψη.
Ανασαίνω την αλμύρα
της θάλασσας
ταξιδεύοντας
στην μπλε γραμμή
των κυμάτων.
Το ανάγλυφο σχήμα τους
συνθέτουν
της φαντασίας μου
το πορτραίτο
ανακατεύοντας
χρώματα.
Στον καμβά
των αισθήσεων
κυριαρχεί το άσπρο.
Αίσθημα ελευθερίας
της σκέψης
χωρίς βάρος...
Σαν τα θαλασσοπούλια.
Αγάπη Σπαθάρα
17/05/2021
ΒΛΕΠΩ ΤΟ ΦΩΣ
Βυθίζομαι ξανά
στη μήτρα
που με γέννησε.
Κάτι παράξενο
συμβαίνει
εδώ.
Δεν αναπνέω
κι όμως υπάρχω.
Ακούω ήχους,φωνές
φασαρία.
Ποιοι είναι,τι θέλουν
γιατί φωνάζουν;
Αφήστε με
στην ησυχία μου.
Κλείνω τα μάτια
το φως
με τυφλώνει.
Νυστάζω.
Κοιμάμαι,ξυπνάω.
Τεντώνομαι,ξεμουδιάζω
κινούμαι.
Αγγίζω τον ομφάλιο
λώρο μου.
Το ανεξάντλητο
στήριγμά μου.
Μεγαλώνω ραγδαία.
Νιώθω παιδί.
Είμαι παιδί.
Τι όμορφα που είναι.
Ο χρόνος τελειώνει.
Βλέπω την έξοδο.
Τη μόνη έξοδο.
Βλέπω το φως.
Μένω παιδί
αναπνέω και ζω.
Αγάπη Σπαθάρα
11/05/2021
ΑΝΘΗ ΚΙ ΑΓΚΑΘΙΑ
Χρόνια γυρεύω
να βρω την αγάπη
ποιος την ορίζει
σε ποιον τη χαρίζει
που να τη βρω;
Γέμισε ο δρόμος
άνθη κι αγκάθια
της μοίρας παιχνίδι
ποτήρι πικρό.
Σκόνη και πάθη
ελπίδες και δάκρυα
αίμα ζεστό
που να σταθώ;
Πέτρα και αίμα
κόκκινο αίμα
σκοτάδι πυκνό.
Χρόνια γυρεύω
να βρω την αγάπη
μπροστά μας
βαδίζει
και πίσω γυρίζει
πως να τη δω;
Αγάπη Σπαθάρα
04/05/2021
(φωτογραφία δική μου)
ΝΑ ΤΗΝ ΕΚΤΙΜΑΣ ΤΗ ΖΩΗ
Η ζωή είναι απρόβλεπτη
τις περισσότερες
φορές.
Γεμάτη εκπλήξεις.
Άλλοτε δυσάρεστες
άλλοτε ευχάριστες.
Εκπλήξεις
σαν κάποιο χέρι
να σου δείχνει
τον δρόμο
σαν κάποιο αόρατο
νήμα
να κινεί
τα βήματά σου.
Και εκεί που νομίζεις
πως πνίγεσαι
στο σκοτάδι
πως βρίσκεσαι
στο χείλος του γκρεμού
αντικρίζεις ξανά
το φως του ήλιου.
Ανθίζεις και
μοσχοβολάς.
Συνεχίζεις
να χαμογελάς.
Να την εκτιμάς
τη ζωή.
Γιατί είναι μία.
Μία και μοναδική.
Να την αγαπάς
και να την προσέχεις.
Αγάπη Σπαθάρα
10/04/2021
(φωτογραφία δική μου)
ΥΠΕΡΒΑΣΗ
Άνθισα
κάτω από δύσκολες
συνθήκες
προσπαθώντας
να ερμηνεύσω
την διαύγεια
των δακρύων μου.
Κράτησα μέσα μου
όλο το φως
απορροφώντας
σκοτάδι.
Έβαλα σε τάξη
τα κομμάτια μου
ενώ μέσα μου
ούρλιαζα.
Ακούγοντας τον αντίλαλο
της σιωπής μου
έκανα την υπέρβαση.
Ύψωσα
χρώμα και άρωμα
σε βελούδινο
κατακόκκινο
φόντο.
Πώς να σωπάσω
τώρα;
Αγάπη Σπαθάρα
08/04/2021
ΚΑΠΟΙΑ ΜΕΡΑ
Κάποια μέρα
θα 'ρθεις αγάπη μου.
Θα με βρεις
στο πράσινο νερό
κάτω απ'τη γέφυρα
στο χρόνο
που χάθηκε
περνώντας βιαστικά
μέσα απ'τη μνήμη.
Το ποτάμι θα είναι
ρηχό
ο ήλιος θα δύει
κι ο ουρανός θα είναι
γαλάζιος
και τόσο γνώριμος.
Θα με κοιτάξεις
βαθιά στα μάτια
θα μου απλώσεις
τα χέρια
θα προσπαθήσεις
να καταλάβεις
αγνοώντας
τις όποιες σκέψεις μου.
Κοντά σου θα κρύψω
τους φόβους μου
τον ήχο
των χρωμάτων
πάνω στα κάγκελα
το γέλιο
στις ξεχασμένες
αιώνιες
ρίζες μας.
Κάποια μέρα
θα 'ρθεις αγάπη μου.
Θα με βρεις
στους παλμούς
της καρδιάς σου
μόλις έρθει η νύχτα
κι ας δεν με είδες
κι ας δεν σε είδα.
Αγάπη Σπαθάρα
14/03/2021
(φωτογραφία:γέφυρα Αλκαζάρ
Λάρισα)
ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΗΣ ΓΗΣ
Το πρόσωπο της γης
το πρόσωπό μας
γεμάτο σκόνη,πληγές
ρήγματα.
Ρήγματα μικρά,ρήγματα
μεγάλα
ρυτίδες που αναβλύζουν
παράπονο
πίκρα και πόνο.
Το πρόσωπο της γης
το πρόσωπό μας
γεμάτο ένταση,οργή
και αγανάκτηση
ξεθυμαίνει
βοώντας
στην επιφάνεια.
Το πρόσωπο της γης
το πρόσωπό μας
κρύβει πολλά
αχαρτογράφητα
μυστικά.
Το πρόσωπο της γης
το όμορφο
πρόσωπό μας
αυτό θα μας σώσει
στέλνοντας
σημάδια
σε άλλη γλώσσα...
Αγάπη Σπαθάρα
09/03/2021
ΦΑΥΛΟΣ ΚΥΚΛΟΣ
Ψάχνοντας μέσα σου
φτάνεις
στα βαθιά.
Πνίγεις την οργή σου
ψάχνεις
και βρίσκεις
τη δύναμη
ν' αντιμετωπίσεις
τους φόβους σου.
Νοσταλγείς
τις ελπίδες σου.
Αναπνέεις.
Φαύλος κύκλος.
Αέρας,ελπίδες,φόβοι
δύναμη,οργή.
Οργή,δύναμη,φόβοι
ελπίδες,αέρας.
Εξουθενωμένος
σ' έναν διαρκή αγώνα
επιβίωσης
τα χρώματα ξεγλιστρούν
μέσα
απ' τα χέρια σου.
Στο βάθος η ζωή
πολεμά
και πνίγεται στο κύμα.
Φαύλος κύκλος.
Σωτήριος.
Αγάπη Σπαθάρα
02/03/2021
ΕΦΥΓΕ ΤΟ ΤΡΕΝΟ
Έφυγε το τρένο
πέρασε ο καιρός
αδειανά βαγόνια
έρημος σταθμός.
Έφυγε το τρένο
δεν σφυρίζει πια
χάθηκε στη νύχτα
μες την παγωνιά.
Έφυγε το τρένο
έγινε καπνός
κάτω από τις ράγες
ρίχνει όλο το φως.
Έφυγε το τρένο
έρχεται βροχή
από το παράθυρο
φεύγει κι η ζωή.
Χρόνια περιμένω
να 'ρθεις να με βρεις
έφυγε το τρένο
έλα,μην αργείς.
Έφυγε το τρένο
πες μου σ' αγαπώ
στις δικές μας ράγες
στον έρημο σταθμό.
Αγάπη Σπαθάρα
24/02/2021
ΤΑ ΒΕΛΗ
Τώρα ξέρεις.
Ξέρεις που θα με βρεις.
Θα με βρεις
στα σπασμένα φτερά σου
στα ουράνια τόξα
στην τρύπια φαρέτρα σου
στις χαμένες
ελπίδες μου.
Έλα ξανά
στον δρόμο μου.
Μπορεί να σε συναντήσω
ίσως σε θυμηθώ.
Άγγιξέ με.
Κοίτα βαθιά
στα μάτια μου
άκουσε την σιωπή μου.
Θα σου χαρίσω
τα βέλη μου.
Της καρδιάς μου τα βέλη.
Βέλη από σίδερο.
Βέλη από στάχτη.
Βέλη από φως.
Τώρα ξέρεις πως υπάρχω
πως ζω.
Ψάξε μυστικά τις πληγές.
Τις πληγές
της καρδιάς μου.
Στόχευσε με ακρίβεια
στο κέντρο της ύπαρξης
και ρίξε.
Ρίξε με δύναμη.
Μην λυπάσαι.
Τώρα ξέρεις.
Ξέρεις τον τρόπο.
Σημαδεύεις,χτυπάς
και πεθαίνεις
ζώντας αιώνια.
Αγάπη Σπαθάρα
14/02/2021
ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ ΜΕ ΔΟΣΕΙΣ
Έξω πουλάνε ευκαιρίες
με δόσεις
παιχνίδια πλαστικά
αχρησιμοποίητα
σε χαμηλή τιμή
λόγω εκπτώσεων.
Χρώματα φτηνά
αγνώστου προελεύσεως
μασημένες
ψεύτικες ειδήσεις
τσιχλόφουσκες αμάσητες
σε τιμή λογική
κατά τα φαινόμενα.
Παγωτά με επικάλυψη
πικρή σοκολάτα
καραμέλες πολύχρωμες
ως λύση ανάγκης.
Ανήμπορα αγαλματίδια
πασπαλισμένα
με σκόνη
δεμένες μαριονέτες
ξεκούρδιστες
υποσχέσεις μισοτιμής
σε τυποποιημένο
φθαρμένο χαρτί.
Άλλοι πουλάνε κι άλλοι
αγοράζουν
ευκαιρίες με δόσεις
κι όλοι χρωστούν
στη ζωή.
Αγάπη Σπαθάρα
30/01/2021
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ
Απόψε δεν θέλω
να βγω.
Μην επιμένεις.
Δεν έχω όρεξη
για κουβέντες.
Θα μείνω σπίτι.
Έχω κουραστεί
ψάχνοντας διεξόδους
πάνω σε τοίχους
και δρόμους
μονόδρομους.
Θα ξαπλώσω
στην ζεστή μου
κουβέρτα
χωρίς λέξη
χωρίς φλόγα
χωρίς κίνητρο
καταπίνοντας ακόμα
μια νύχτα.
Κρατώντας αναλλοίωτο
ό,τι σκιρτάει
μέσα μου
ελπίζω μόνο
αύριο το πρωί
να έχω ξυπνήσει
χωρίς φόβο.
Σε αγαπώ.
Αγάπη Σπαθάρα
24/01/2021
ΠΙΣΤΕΨΕ ΜΕ
Πίστεψέ με.
Δεν είναι όλα ρόδινα
αγάπες και λουλούδια
δάκρυα χαράς
στιγμές απέραντης
ευτυχίας
και αιώνιας αφοσίωσης.
Η μνήμη μου
δεν με απατά.
Πίστεψέ με.
Η ποίηση είναι πληγή.
Πληγή
που αιμορραγεί.
Μπροστά στο στήθος.
Αριστερά.
Στο μέρος της καρδιάς.
...και μόνο μέσα
από πληγές
μπορεί η ποίηση
ν' ανθίσει.
Αγάπη Σπαθάρα
21/01/2021
Η ΠΡΩΤΗ ΕΝΤΥΠΩΣΗ
Η πρώτη εντύπωση
ήταν καλή.
Γεμάτη χρώματα.
Κάθε στιγμή
μοναδική.
Σαν τη ζωή.
Στην μια άκρη
το κόκκινο
στην άλλη
το μαύρο.
Ανάμεσα
στα διαστήματα
κυριαρχούσε
το άσπρο.
Χρώμα ανεξίτηλο.
Σαν την αγάπη.
Κυλάει ο χρόνος.
Ας την ξοδέψουμε
σ' εκατομμύρια
χρώματα.
Η πρώτη εντύπωση
ήταν καλή.
Πάει καιρός
από τότε...
Αγάπη Σπαθάρα
18/01/2021
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου